CCF20090530019

VII. LASKA BOŻA

VII. LASKA BOŻA

69

803

1535

Rozdział X. Wzrost otrzymanego

W ten sposób usprawiedliwieni, sta wszy się i domownikami Boga” [J 15; Ef 2, 19], „postępi tach” [Ps 83, 8], „odnawiają się —jak mówi z dnia na dzień” (2 Kor. 4, 16], tzn. „umartwiają ciała swego” [Kol 3, 5] i uzbrajają się w broń ści [por. Rz 6, 13; 19], aby się uświęcić przez przykazań Bożych i kościelnych. Wzrastają oni w sprawiedliwości otrzymanej dzięki łasće Chrystusowej współdziałaniu wiary z dobrymi uczynkami” [Jkb, i stają się coraz bardziej usprawiedliwieni [kan. 24, napisano: „Kto jest sprawiedliwy, niech wzrasta w dliwości” [Ap 22, 11], i: „Nie wstydź się aż do śmierci wiedliwiać się” [Syr 18, 22], oraz: „Wiedzcie, że usprawiedliwiają człowieka, a nie sama wiara” [Jkb 2

0    wzrost tego usprawiedliwienia prosi Kościół święty, modli się: „Daj nam, Panie, wzrost wiary, nadziei i (Modlitwa z XIII niedzieli po Zielonych Świętach].

751

804 1536 • ^Zafl°

Rozdział XI. Konieczność i możliwość zachowania przylot — Nikt zaś, chociaż jest usprawiedliwiony, nie powi nien myśleć, że jest wolny od zachowywania przykazań [kan 20]. Nikt nie powinien używać tej nieroztropnej formuły potępionej także i przez Ojców, pod groźbą wyłączenia te społeczności wiernych, że przykazania Boże są dla człowieka usprawiedliwionego niemożliwe do zachowania [kan. 18 i 22; por. nr 38]. „Albowiem Bóg nie nakazuje rzeczy niemóżli wych, lecz nakazując upomina, byś czynił to, co możesz

1    prosił o to, czego nie możesz” [św. Augustyn, De natura et gratia, 43, 50 — PL 44, 271] i dopomaga, abyś mógł. „Przy kazania jego nie są ciężkie” [1 J 5, 3]; „jarzmo jego j słodkie i brzemię lekkie” [ Mt .11, 30].

Ci bowiem, którzy są synami Boga, miłują Chrystusą; c

•    « • w*    /    • .1

zaś, którzy Go miłują (jak sam świadczy), „przestrzegają jego nauki” [J 14, 23], co im jest zawsze możliwe z pomoc;

Bożą. Choć bowiem w tym życiu śmiertelnym nawet świę

• • #

» -V

i sprawiedliwi wpadają niekiedy w lekkie przynajmniej i co dzienne grzechy, zwane także powszednimi [kan. 23],

I

py ■

W:

SOBÓR TRYDENCKI (VI SESJA)

321

Iu/.ostają jednak z tego powodu być sprawiedliwymi. Albowiem właśnie sprawiedliwi mówią te pokorne i prawdziwe • Iowa: „Odpuść nam nasze winy” [Mt 6, 12]. Z tego powodu sprawiedliwi tym bardziej powinni się poczuwać do obowiązku postępowania na drodze sprawiedliwości, aby „uwolnieni już od grzechu, stawszy się sługami Boga” [Rz 6, 12], ..trzeźwo, sprawiedliwie i pobożnie żyjąc” [Tyt 2, 12], mogli udoskonalać się przez Jezusa Chrystusa, przez którego .mieli przystęp do tej łaski” [Rz 5, 2]. Albowiem Bóg raz usprawiedliwionych przez swą łaskę „nie opuszcza, chyba że oni Go najpierw opuszczą” [św. Augustyn, De natura et gra-lin, 26, 29 — PL 44, 261].

Nikt przeto nie powinien chlubić się z samej wiary [kan. ‘b 19, 20], myśląc, że przez nią jest dziedzicem [nieba] i że osiągnie dziedzictwo, nawet jeśli z Chrystusem nie współ-cierpiał, aby być współuwielbionym [por. Rz 8, 17). Bo i sam Chrystus, jak mówi Apostoł: „Chociaż był synem Bożym, nauczył się posłuszeństwa z tego, co wycierpiał. I doszedłszy do kresu, stał się dla wszystkich, którzy Mu są po-

'W ■    I

słuszni, przyczyną zbawienia wiecznego” [Hbr 5, 8 n|. Dlatego sam Apostoł tymi słowy upomina sprawiedliwych: „Czyż nie wiecie, że ci, którzy biegną w zawody, choć wszyscy biegną, jeden tylko otrzymuje nagrodę? Tak biegnijcie, abyście otrzymali. Ja więc biegnę, nic jakoby na oślep, tak walczę, nie jakobym wiatr uderzał, ale karcę ciało moje i do posłuchu przymuszam, abym przypadkiem, innym przepowiadając, sani nie został odrzucony” |1 Kor 9, 24 n]. Podobnie mówi Piotr, książę Apostołów: „Dlatego, bracia, tym bardziej się starajcie, abyście przez dobre uczynki pewnym uczynili wezwanie i wybranie wasze; albowiem tak postępując nigdy nie zgrzeszycie” [2 P 1, 10]*

Stąd widoczne jest, że sprzeciwiają się prawowiernej nauce wiary ci, co mówią, że sprawiedliwy w każdym dobrym czynie przynajmniej lekko grzeszy [kan. 25] albo — co jest jeszcze bardziej nie do przyjęcia — żc zasługuje na kary wieczne. Także i ci się sprzeciwiają, którzy twierdzą, że sprawiedliwi grzeszą we wszystkich czynach, jeśli przez wy-