3(K)
VII. LASKA BOŻA
sami bez Objawienia Bożego tajemnice zbawienia wieczni go. A to jest sprzeczne ze słowami samego Pana JezuM który mówi, że nic tylko pewna ilość ludzi nie może przyjść1 do Niego, lecz że nikt do Niego „przyjść nie może, jeśliby go Ojciec nic pociągnął” |por. J 6, 44). tak jak zresztą Pio* trowi powiedział: „Błogosławionyś Szymonie, Synu Jonasza, bo ciało i krew nie objawiły ci lego, ale Ojciec mój, któi\ jest w niebie” |Mt Ib, I7|. A Apostoł stwierdza: „Nikt nie może wymówić «Pan Jczus», jak tylko w Duchu Świętym" |l Kor 12, 31.
£ioc & $ S £ os I' 5 & SaS
Kan. 9. O pomocy Hożej. —Jest darem Bożym to, ze należycie myślimy i że odwracamy się od fałszu i niesprawiedliwości. Ilekroć bowiem coś dobrego czynimy. Bóg w nas działa i z nami, abyśmy działali.
Kan. 10. O pomocy liożcj. —O pomoc Bożą także od rodzeni [przez chrzest) i ci, którym przebaczył, powinni zawsze błagać, aby szczęśliwy koniec mogli osiągnąć lub w dobrym dziele wytrwać.
Kan. 11. O zobowiązaniu się .Hubami. — Nikt Panu do- j brze nic ślubuje, jeśli wpierw od Niego nie otrzymał tego. aby ślubował, jak czytamy: „Co z ręki otrzymaliśmy, składamy Tobie” |1 Kor 29, 14).
Kan. 12. Jakich nas kocha Bóg.'—Takimi nas kocha Bóg, jakimi będziemy w przyszłości z Jego daru, nie takich zaś, jakimi jesteśmy z zasługi naszej.
Kan. 13. O naprawie wolnej woli. —Wolna wola osła biona u pierwszego człowieka może być naprawiona tylko przez łaskę chrztu. Co bowiem zostało utracone, może być przywrócone tylko przez Tego, który mógł to dać. Dlatego Prawda sama mówi: „Jedynie jeśli was Syn wyswobodzi, prawdziwie wolni będziecie” |J 8. 36; por. św. Augustyn, De Ci vitute Dei XIV, XI, 1 — PL 41, 419).
29 Kan. 18. Żadna znsluga nie poprzedza laski. — Należy się nagroda za uczynki dobre, jeśli się ich dokonuje. Lec/ łaska, która się nic należy, poprzedził je, aby były wykonane
||imi św. Augustyn, Contra Jul. op. impf., I, 133 —
IM h. 1133).
K a u. 19. Nikt nic może być zbawiony bez miłosierdzia 30. Iln/rgo. Natura ludzka, chociażby nawet wytrwała w owej nu knżoności, w jakiej została stworzona, w żaden sposób •. ima nic zachowałaby sic bez pomocy swego Stworzyciela. Jęli więc bez łaski Bożej nic może zachować zbawienia, jakie uii/vmała, to jak potrafi bez łaski przywrócić sobie to, co ufra-
• ila? |Por. św. Augustyn, List 186, 1!, 37 — PL 33, 830).
k a n. 20. Nic dobrego człowiek uczynić nie może bez 31 //— Pan Bóg dokonuje w człowieku licznych dobrych JJJ il/icł, jakich człowiek nie może wykonać; człowiek zaś nie wykonuje żadnych dobrych uczynków, jeśli Bóg nie sprawi irgo, aby człowiek je zdziałał (Prosper, Sententiu, 314).
kan. 21. Natura i łaska. — Jak tym, którzy chcą być us- 32 piawicdliwieni przez zachowanie prawa, a utracili łaskę, pra- JJJ w dziwie mówi Apostoł: „Jeśli usprawiedliwienie otrzymuje się przez Zakon, tedy Chrystus umarł daremnie” |CJal 2, 211, lak i do tych, którzy łaskę, jaką poleca i rozpoznaje wiara i hryslusowa, uważają za coś naturalnego, prawdziwie się
• nlnosi powiedzenie: Jeśli z natury sprawiedliwość, przeto ..Chrystus na darmo umarł”. Albowiem tu już było Prawo, a nic usprawiedliwiało; była i natura, a nie usprawiedliwiała. Przeto Chrystus nie na darmo umarł, lecz aby Prawo było wypełnione przez tego, który powiedział: „Nic przyszedłem mzwiązać (Prawa), ale wypełnić” [Mt 5, 17) i następnie, aby natura przez Adama zgubiona, przez tego była odnowiona, który powiedział, że przyszedł szukać i zbawiać to, co było zginęło [Łk 19, 10; por. Prosper, Sententiu, 317).
Kan. 22. O tym, co właściwie należy do człowieka. — 33 Każdy człowiek ma z siebie tylko kłamstwo i grzech. Jeśli ^ coś posiada z prawdy lub sprawiedliwości, to pochodzi z tego źródła, którego powinniśmy pożądać na naszej pustyni, abyśmy — jakby zroszeni jakimiś kroplami z niego pochodzącymi — nic ustali w drodze [por. Sententiu 325; św. Augustyn, In evang. Jo. tract.% 5, 1 — PL 35, 1414).