CCF20090530018

n.

.Oji •: -

•r. .■

VII. LASKA BOŻA

. ten udział [w zasługach męki] następuje przy uspra wieniu grzesznika dopiero wówczas, kiedy na skutek te świętszej męki Duch Święty wlewa miłość Bożą w [por. Rz 5, 5] tych, którzy otrzymują uspra wie i ona w nich pozostaje [kan. 11 j. Dlatego też w chwili wiedliwienia człowiek otrzymuje razem z od grzechów przez Jezusa Chrystusa, w którego bywa piony, te wszystkie dary wlane, tj. wiarę, nadzieję i riiił

♦

1531 Wiara bowiem sama, bez nadziei i miłości, ani nas ni czy w sposób doskonały z Chrystusem, ani też nie czyni żywymi członkami Jego Ciała. Z tej racji całkiem sł mówimy, żc „wiara bez uczynków martwa jest” [Jkb 2 i bezowocna [kan. 19], „bo w Chrystusie Jezusie ani nie nic nie znaczy, ani jego brak, ale tylko wiara dział przez miłość [Gal 5, 6; 6, 15J. Z prośbą o taką wiarę, nie z Tradycją Apostolską, katechumeni zwracają się do ścioła przed przyjęciem sakramentu chrztu, kiedy ■ o „wiarę dającą żywot wieczny” (por. Rytuał, O chrztu), którego bez nadziei i miłości wiara udzielić może. Dlatego też natychmiast słyszą słowa Chrystusa: śli chcesz wejść do żywota, zachowaj przykazania” [ibi por. Mt 19, 17; kan. 18-20]. A potem, przyjąwszy dziwę .usprawiedliwienie chrześcijańskie, otrzymują nie zachować je jakby „najpiękniejszą szatę” [Łk 15, 22] miast tej, którą Adam utracił dla siebie i dla nas przez nieposłuszeństwo. Jezus Chrystus bowiem nam ją daro abyśmy — odrodzeni — zachowali ją białą i nieskalaną, ją zanieść przed trybunał Pana naszego Jezusa Chry i otrzymać życie wieczne [Por. Rytuał, Obrzędy chrztu],

67 Rozdział VIII. Jak to rozumieć, że grzesznik jest jfil wiedliwiony dzięki wierze i bez własnej zasługi. — Kiedy Paweł mówi, że człowiek jest usprawiedliwiony „przez rę” [kan. 9] i „bez żadnej zasługi” [Rz 3, 22 i 24], to te słowa rozumieć tak, jak je stale i zgodnie Kościół kt cki przyjmował i wyjaśniał. Dlatego mówi się, że jest • usprawiedliwieni przez wiarę, ponieważ „wiara jest

mm

)y~^v-

I

yjA

319

.....-.i.    ;•    .....i .    .... i    „

SOBÓR TRYDENCKI (VI SESJA)

lnu naszego zbawienia” [Fulgencjusz z Ruspy, De fide ad Prol. I -—PL 65, 671], fundamentem i korzeniem . Ikicgo usprawiedliwienia; „bez niej niemożliwą jest rze-i podobać się Rogu” [Hbr 11, 6] ani osiągnąć dziedzictwo |!.o synów. Natomiast mówi się, że bez własnej zasługi je-ił siny usprawiedliwieni, l>o nic z tego, co poprzedza uspra-iM. tlluvienie, czy to.wiara, czy uczynki, nie wysługuje samej f.t ki usprawiedliwienia: „Jeśli bowiem to jest laska, to już

Bs*⁴    _#

jesl wynikiem uczynków, bo inaczej [jak mówi ten sam .osiołj łaska nie byłaby już łaską” [Rz 11, 6].

It< udział IX. Przeciwko próżnej ufności heretyków. —* 68

c hociaż więc trzeba wierzyć, że tylko z łaski miłosierdzia llożego ze względu na Chrystusa grzechy są lub były kiedy-ł<>lwiek odpuszczane, jednak nie można mówić, że ten doz-h.ijr łub doznał odpuszczenia grzechów, kto chełpi się swoją pilnością i pewnością o odpuszczeniu swoich grzechów i na lym poprzestaje; jakkolwiek taka próżna i obca wszelkiej pobożności nauka może występować u heretyków i schizma-łyków, owszem w naszych czasach bywa głoszona z wielką

zawziętością przeciw Kościołowi katolickiemu [kan. 12].

\ «

» \ ’ *

i

Lecz i tego nie należy także mówić, iż ci, którzy prawejzi- iS34 wie są usprawiedliwieni, winni bez żadnej wątpliwości siebie .nnych zapewniać, że są tjsprawiedliwieni. Następnie [nie należy mówić], że tylko ten doznaje odpuszczenia grzechów i usprawiedliwienia, kto posiada niezachwianą wiarę w to, że doznał odpuszczenia [grzechów] i usprawiedliwienia, oraz że jedynie dzięki tej wierze dokonuje się odpuszczenie grze-ł liów i usprawiedliwienie [kan. 14], jak gdyby ten, kto takiej wiary nie posiada, dawał dowód wątpliwości co do obietnic Hożych czy skuteczności męki i zmartwychwstania Chrystusa.

Tak samo bowiem jak nikt ż wiernych nie powinien wątpić

0    miłosierdziu Boga ani o zasłudze Chrystusa, ani o mocy

1    skuteczności sakramentów, tak każdy, kto spogląda na siebie, na swą własną słabość i brak usposobienia, może się lękać i drżeć o swą łaskę [kan. 13], gdyż nikt nie może wiedzieć z pewnością nieomylnej wiary, że już otrzymał łaskę Bożą.

1

Inn

Wi

i|K

mi

>« vt?Tv?

IhB