'r ' ' 1>-J5yy
■ ■'■n-m : \ a-m
Sit'3
VII. LASKA BOŻA
' 'W
* «*' y
;>-r:
527
nie może własną wolną wolą skierować się ku sprawiecilr ści [kan. 3]. Dlatego kiedy czytamy w Piśmie św.: „Zwró się do mnie, a ja zwrócę się do was” [Zach 1,3], jest to p pomnienie o naszej wolnej woli; a gdy odpowiadamy: „ wróć nas Panie ku sobie, a nawrócimy się” [Lm 5, 21], wyznajemy, że łaska Boża nas uprzedza.
1
(M ■ '••iii
w
[mwMM ■ Wmm
Rozdział VI. Sposób przygotowania się.—Grzeszą u y przygotowują się do usprawiedliwienia [kan. 7, 9], kiedy \m §J| budzeni i wspomożeni łaską Bożą, przyjmując wiarę „ze stu chania” [por. Rz 10,* 17], dobrowolnie zwracają się do Wierzą wówczas, że prawdą jest to wszystko, co Bóg obja i przyobiecał [kan. 12—14], a przede wszystkim to, że sznik od Boga otrzymuje usprawiedliwienie przez łasi» dzięki Odkupieniu, które jest w Jezusie Chrystusie [Rz 3, 24].
A kiedy pojmują, że są grzesznikami, od bojaźni która ich z pożytkiem przejmuje, zwracają się do Bożego miłosierdzia, nabierają nadziei, ufając, że Bóg b dzie im łaskawy ze względu na Chrystusa — zaczynają Gu miłować jako źródło sprawiedliwości i dlatego odnoszą m do swoich grzechów z jakimś obrzydzeniem i niena [kan. 9], tzn. w duchu pokuty, którą przed chrztem n
czynić |Dz Ap 2, 38], §1111
Wreszcie [przygotowują się], kiedy zamierzają p
chrzest, rozpocząć nowe życie i zachowywać Boskie p
zania.
. i
' o'
;<k>)
>V*
MW,
O tym przygotowaniu napisane jest: „Przystępując; Boga winien wierzyć, że Bóg jest i że nagradza tych, k Go szukają” [Hbr 11, 6]; a także: „Ufaj, synu, odpuszcza
t 9 .' ‘ Ł
ci są grzechy twoje” [Mt 9, 2; Mk 2, 5]; oraz: „Bojaźń ska wypędza grzech” [Syr 1, 27]; „Czyńcie pokutę i nie każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odp^ czenie grzechów swoich, a otrzymacie dar Ducha [Dz,Ap 2, 38]; i jeszcze: „Idźcie więc nauczać wszystkie rody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam po
1 *<A
mm
w
M
• V'
&
wki
, :';'v ■
i * V- *7. *
n
Ś
f ni" IMt 28, 19-201; a wreszcie: „Przygotujcie serca wasze
tllii Puna” [1 Kri 7,3],
• « •
Uo/,dział VIL Istota i przyczyny usprawiedliwienia grzesz-
— Po tym przysposobieniu i przygotowaniu następuje imiio usprawiedliwienie, które nie jest prostym odpuszczę-* Hit m grzechów [kan. 11], lecz także uświęceniem i odnowie-' iiii en wewnętrznego człowieka przez dobrowolne przyjęcie l i .Ki i darów/Dzięki temu człowiek staje się z niesprawiedli-wrgo sprawiedliwy, z nieprzyjaciela przyjacielem, aby stał się /godnie z nadzieja dziedzicem żywota wiecznego” [Tyt 3,7]. Przyczyny tego usprawiedliwienia: [Przyczyną] celową jestr chwała Boga i Chrystusa oraz życie wieczne. [Przyczyną] jłiawczą — miłosierny Bóg, który darmo „obmywa i uświę-11 Kor 6, 11], znacząc i namaszczając „Świętym Duchem obietnicy, który jest zadatkiem dziedzictwa naszego” [por.
I I 1, 13 n]. [Przyczyną] zasługującą — umiłowany Jednoro-d/uny Syn Jego, Pan nasz Jezus Chrystus, który „kiedy byli-,my nieprzyjaciółmi” [Rz 5, 10], „z powodu wielkiej miło-< r jaką nas ukochał” [Ef 2, 4] swoją najświętszą męką na di/cwie krzyża wysłużył nam usprawiedliwienie [kan: 10] i za nas zadośćuczynił Bogu Ojcu. [Przyczyną] nadrzędną —
sakrament chrztu, „sakrament wiary” [św. Ambroży, De
• * #
Spiritu Sancto, I, III, 42 — PL 16, 743 A; św. Augustyn, l isi 98, 9 — PL 33, 364], bez której nikt nie został nigdy' usprawiedliwiony. Jedyną wreszcie przyczyną formalną jest „sprawiedliwość Boga, nie ta, którą On sam jest sprawiedliwy, lecz którą nas sprawiedliwymi czyni” [kan. 10 i 11; por. sw. Augustyn, De Trinitate, XIV. XII, 15 — PL 42, 1048]. Kiedy On nam tej sprawiedliwości udziela, odnawiamy się najgłębiej duchowo i nie tylko uchodzimy zą sprawiedliwych, ale sprawiedliwymi prawdziwie nazywamy się i jesteśmy, otrzymując każdy swoją sprawiedliwość według miary, w jakiej „Duch Święty udziela każdemu, jak chce” [1 Kor
12, 11], i według własnej każdego dyspozycji i współpracy.
# l
Można bowiem być sprawiedliwym tylko przez uczestnictwo v/ zasługach męki Pana naszego Jezusa Chrystusa. Ale
ml
|§&3
Wk-
;*v>
£ Ir
4 it
I
W'/ *
Wp
y