CCF20091223014

Gregory Ben ford RZECZY OSTATECZNE:

ZIMNE POCIESZENIE W ODLEGŁEJ PRZYSZŁOŚCI

Pytanie, jak wszystko się zaczęło, to bardzo stara obsesja. O wiele rzadziej troskamy się o kwestię: jak to wszystko się skończ>'?

Słynna wizja Roberta Frosta - ogień lub lód, do wyboru - dobrze podsumowuje odpowiedź. Jednak w ostatnim czasie dokonała się. na ogól niedostrzeżona, rewolucja w myśleniu najbardziej elitarnej części plemienia, fizyków teoretycznych. Może, ale tylko może, na lodzie się nie skończy.

Wiązanie ludzkich perspektyw z kosmologią nie jest nowe. My, ludzie, myślimy długo, a często z teologicznymi implikacjami. Chodzi o daleką przyszłość.

Nasza tęsknota do związku z nią wyjaśnia kult przodków w wielu kulturach: mamy dzięki temu poczucie postępu i oczekujemy, że nas na koniec przyjmą do towarzystwa. Tkwi w nas gtęboko potrzeba ciągłości ludzkiego przedsięwzięcia - może aby pokonać własną śmiertelność. Bezkresny czas w swoich panoramach, zarówno przeszłości, jak i przyszłości, niweluje ten brak sensu, znów przedstawiając ludzkie perspektywy jako wielkie i wspaniale.

Zyskujemy na znaczeniu w obliczu takich ogromów. Jednak ta pochlebna perspektywa stawia ostateczne pytanie: czy nadejdzie czas, gdy sama ludzkość popadnie w zapomnienie, nasze dzieła przepadną i odejdą w niebyt?

Główna zmiana w naszej idei kosmologii nastąpiła dopiero niedawno, wraz z odkryciem, że rozszerzanie się wszechświata

255