CCF20131029009

III. Typy wydań i narzędzia pracy: przypisy, indeksy, bibliografie... 49

W wydaniu szkiców krytycznoliterackich warto połączyć indeks osób z indeksem utworów, ponieważ wówczas na podstawie częstotliwości odnoszenia się krytyka literackiego do określonych tekstów można wywnioskować, jakie było ich znaczenie dla twórczości danego autora. Z kolei w wydaniu wierszy warto zamieścić nie tylko spis rzeczy, lecz także indeks tytułów - pozwoli to na szybkie wyszukanie utworu interesującego czytelnika. Indeksy reguluje norma PN-ISO 999: 2001 Informacja i dokumentacja. Wytyczne dotyczące zawartości, struktury i prezentacji indeksów.

W typografii istnieją także pojęcia indeks górny oraz indeks dolny, odwołujące się jednak do innych sfer działalności edytorskiej.

Indeks górny-określenie pozycji, kształtu i wielkości znaku (bądź znaków) tej samej odmiany pisma o zmniejszonej wielkości, który jest położony powyżej linii pisma, np. ²³⁸U. W indeksie górnym umieszczane są symbole przypisów.

Indeks dolny-określenie pozycji, kształtu i wielkości znaku (bądź znaków) tej samej odmiany pisma o zmniejszonej wielkości, który jest położony poniżej linii pisma, np. H₂0.

Symbole edytorskie

Jeżeli nie ma możliwości zreprodukowania zapisu w postaci fototypicznej, to podczas opracowywania tekstu, w nocie edytorskiej lub przy podawaniu wariantów, a czasem także w tekście głównym, wykorzystuje się symbole edytorskie. Rozwlekły opis sytuacji może być bowiem niezrozumiały dla innej osoby, a podanie tekstu opatrzonego odpowiednimi symbolami jest swoistą „partyturą”, która może pomóc odtworzyć zapis. Czasem konieczne są dopowiedzenia, zawsze też należy zamieścić w aparacie krytycznym legendę (wykaz skrótów) objaśniającą znaczenie użytych symboli.

Poniżej przedstawiono wybrane ważniejsze symbole edytorskie.

- nawias kwadratowy, zastrzeżony dla edytora (jeśli autor używał takiego nawiasu, edytor powinien użyć innego, np. { }, albo jeśli wystąpienie