David Kahn Krav maga1 (2)

ntawern i boksem. Rozwinąwszy szeroką wiedzę na f.emat treningu sprawnościowego, a także zapasów, boksu i walki w stylu wolnym, ojciec Tmiego zatrudnił się w czeskiej policji jako detektyw i kierował ochroną w aresztach.

Samuel założył i prowadził klub zapaśniczy oraz klub Herkules. Tmi w krótkim czasie stał się najlepszy w dżudo, boksie, zapasach, gimnastyce i tańcu klasycznym oraz innych dziedzinach lekkiej atletyki. Stał się leż światowej klasy gimnastykiem, prowadził grupę baletową i jako aktor brał udział w przedstawieniu scenicznym Mefisto.

W 1935 roku Imi udał się do Palestyny wraz z. grupą żydowskich zapaśników, by wziąć udział w zawodach sportowych (Jewisli Maccabi). Niestety, w wypadku podczas treningu złamał żebro i nie mógł wziąć udziału w walkach. Wypadek ten przyczynił się do powstania podstawowej zasady treningu, którą wyrażają jego słowa: „Nie zrób sobie krzywdy". Imi doszedł wkrótce do wniosku, że tylko prawdziwa potrzeba usprawiedliwia zasadę „zwyciężania za wszelką cenę". Te dwie połączone ze sobą za sady tworzą myśl przewodnią systemu krav maga Tmiego.

Imi wrócił do Czechosłowacji, gdzie spotkał się z wzrastającą antysemicką przemocą. Nazistowska nienawiść szerzyła się w Słowacji, narażając Żydów na nieustanne prześladowania. Aby chronić żydowską społeczność przed agresywnymi faszystami i antysemitami, Imi zebrał grupę młodych Żydów. Doświadczenia z ulicy w krótkim czasie pozwoliły mu zauważyć zasadnicze różnice pomiędzy sportowymi sztukami walk i zawodami a bójkami ulicznymi. Służąc, w pierwszej linii jako obrońca swojej społeczności, zaczął łączyć naturalne odruchy i reakcje z bezpośrednim i zdecydowanym kontaktem.

Ta działalność na rzecz samoobrony społeczności sprawiła, że Imi poszukiwany był przez łaszystowsko-nazistowski rząd okupacyjny. Nazistowskie prześladowania wkrótce osiągnęły apogeum, gdy Niemcy rozpoczęli program eksterminacji europejskich Żydów. W maju 1940 roku syjonistyczny ruch młodzieżowy o nazwie Beitar zaprosił Imiego na łódź rzeczną, Penteho, która miała popłynąć do Palestyny.

Imi płynął wzdłuż Dunaju przez wrogie, choć nieokupowane jeszcze tereny Węgier, Chorwacji, Jugosławii, Bułgarii i Rumunii. Następnie dotarł się do Morza Czarnego. Wraz z innymi uciekinierami przetrwał trudności, jakich przysparzali ludzie i przyroda, kiedy na przykład odizolowani od świata utknęli w Rumunii w delcie, narażając się na śmierć głodową. Imi okazał wielkoduszność, kiedy wskoczył do wody, by ratować tonące dziecko. Po tym wypadku do końca podróży cierpiał z powodu infekcji ucha.

Kiedy dotarł do Morza Egejskiego, zepsuł się silnik Penteho i łódź utknęła na odciętej od świata wyspie. Imi wraz z trojgiem innych uciekinierów wsiedli do łodzi ratunkowej i dryfowali w niej przez trzy dni. Stan

BAtlSKI