DSC00670 (2)

265

V. Liturgika jako główna dyscyplina teologiczna

c)    stawiania propozycji kształtowania liturgii - liturgia condenda, _w oparciu o liturgikę systematyczną, a także nauki humanistyczne. Chodzi _nie tyle o konkretne działania, ile o perspektywę, przestrogi (absolutyzowanie form itp.)^{1 2}. Liturgika staje się krytyczną refleksją nad sytuacją, tradycją i innowacjami;

d)    interdyscyplinarnego dialogu.

Podsumowując, można powiedzieć, że:

a)    liturgika jest nauką teologiczną;

b)    adekwatnym sposobem przedstawienia w systematycznej liturgice jest komentarz, analiza jakby „wzdłuż sprawowania” działań liturgicznych - symbolicznych we wszystkich wymiarach;

c)    winna być świadoma, że liturgia jest najpierw teologią (theologia prima), która w swoich początkach była doksologią;

d)    podstawą systematycznej liturgiki jest liturgiczna tradycja. Wyjaśnianie natomiast działań symbolicznych winno dokonywać się w dialogu z innymi dziedzinami wiedzy;

e)    liturgika jest nauką o charakterze retrospektywno-prospekty wnym³, a więc wychodzącą w przyszłość w oparciu o Tradycję Kościoła i aktualne nauczanie.

Dyskusja nad rozumieniem i zakresem liturgiki jest szczególnie żywa w kręgu autorów niemieckich. Profesorowie A. Gerhards i A. Odenthal⁴ w swojej refleksji zaproponowali następujące tezy zmierzające do określenia pojęcia i zadań liturgiki (Liturgiewissenschafi). Oto one:

a)    Po „antropologicznym zwrocie” teologia może być tylko praktyczna.

b)    Antropologiczny zwrot akcentuje doświadczenie życiowe wiernych. Doświadczenie jako interpretacja przeżycia może stać się możliwym miejscem doświadczenia Boga.

c)    Sprawowanie liturgii w swoich symbolach stanowi uprzywilejowany horyzont znaczeniowy jako niezbywalny element samourzeczywistnienia

1

’ Meisner, j.w., 2-6: A. HAUSSUNG, Die kritische Funktion der Liturgiewissenschafi,

2

w; H. B. Meyer (wyd.), Liturgie und Gesellschąft, Innsbruck 1970, 103*130.

3

   Zob. tenże. Was ist systematische Liturgiewissenschafi?, ALW 40(1998), H 3, 257-, 274.

4

   Au/ dem Weg zu einer Liturgiewissenschafi im Dialog, LJ 50 (2000), 41-53.