DSC00635 (7)

755

LITURGIA DARÓW UPRZEDNIO KONSEKROWANYCH

Leit 1 [1954] 83nn) odróżnić trzeba 1. jako służbę Boga dla wspólnoty (Der Gottesdienst ais Dienst Gottes an der Gemeinde) i 1. jako służbę wspólnoty przed Bogiem (Der Gottesdienst der Gemeinde vor Gott)\ wg V. Vajta (jDer Theologie des Gottesdienstes bei Luther, Go 1952): 1. jako dzieło Boga; 1. jako dzieło wiary (Werk der Glaubens). Kiedy mowa jest o działaniu Boga, chodzi o Boga Trój-jedynego.

Ze strony katolickiej E. J. Lengeling (Liturgie - Dialog...) odróżniał pomiędzy soteriologicznym, zbawczym wymiarem 1. a wymiarem latreutycznym, inaczej mówiąc, pomiędzy działaniem Boga - Wort i odpowiedzią człowieka - Antwort, wyrażającą się w uwielbieniu. A. G. Martimort (E, I, 117-155; 193-202) pisał o dwóch ruchach: uwielbienia Boga i uświęcenia człowieka, a także podkreślał pierwszeństwo Boga w dialogu z człowiekiem. Flamandzki benedyktyn A. Verheul (Einfuhrung in der Liturgie, Fr 1964) uznaje pierwszeństwo „linii zstępującej” od Boga. Zaznacza, że celem 1., zwłaszcza sakramentalnej, jest uwielbienie Boga. Modlitwa człowieka znajduje się na drugim planie. —»Liturgie - rodziny liturgiczne

ER. 10,1191-1207; Y. Congar, L’ecclesia ou communaute chrźtienne, sujet integral de Yaction liturgique, w. La liturgie apreś Vatican II, P 1967, 241-282; A. Adam, Emeuerte Liturgie, Fr I980⁴; K. Richter (Hrsg.), Liturgie - eine vergessenes Thema der Theologie, Fr 1987²; E. J. Lengeling, Liturgie - Dialog zwischen Gott und Menschen, Altenbergc 1988; A. Adam, Grundrifi Liturgie, Fr 1992⁵.

„LITURGIA CONDENDA”

Międzynarodowa seria wydawnicza zainicjowana w 1992 przez Ch. Caspersa. Publikuje także studia akademickie na wysokim poziomie dotyczące liturgii. Główne ośrodki: Belgia, Francja, Stany Zjednoczone. Ośrodek centralny mieści się w Leuven.

LITURGIA DARÓW UPRZEDNIO KONSEKROWANYCH

(łac. liturgia praesanctificatorum, niekiedy zwana lit. gregoriańską ze względu na legendarne wiązanie jej z pap. Grzegorzem Wielkim)

Liturgia ta ma źródło w praktyce przechowywania Najśw. Sakramentu w domach prywatnych i przyjmowania w domach Komunii św., łączonej z agapą lub z lychnikon (lucernarium). N. D. Uspenski (Zur Liturgie der vorgeweihten Gaben, ..Stimmen der Orthodoxie” 32 [1976] 46-80) opowiada się za powstaniem jej w domach prywatnych i wskazuje na podobieństwo modlitw towarzyszących obrzędom Komunii w Kościele. Jest ona zrytualizowanym naśladowaniem tej praktyki w ramach przyjmowania Komunii już w kościele (praktyka Komunii w domach zniknęła w V/VI w.).

Przyjmuje się, że l.d.u.k. narodziła się w VI w. w lit. syryjsko-antiocheńskiej. Niektórzy sądzą, że wprowadził ją bp Sewerus z Antiochii (511-518). Jej celem było przyjmowanie (udzielanie) Komunii w dni aliturgiczne (początkowo czwartek, następnie cały Wielki Post z wyjątkiem sobót i niedziel). Nie należy zapominać, że zwyczaj codziennego sprawowania Eucharystii przyjął się na Wschodzie później niż na Zachodzie i nigdy się nie rozpowszechnił. Kościół prawosławny właściwie nie zna praktyki codziennej Eucharystii, Msza bowiem nie jest aktem osobistym, ona buduje Kościół. Pobożność eucharystyczna bazuje nie tyle na życiu sakramentał-