DSC03333 (3)

110 Hinduizm

Mi ¹⁹³f. roku Amhecikar zapowiedział,I nte _amtra

umrzeć jako hindus, a w 1956 roku wraz 2 pól milion, zw. lenników odrzuci! swoją religijną pizesztolć i publiomt przeszedł na buddyzm. 1)™ samym dal nicdotykdnym no-wę tożsamość religijnej która uznawała istnienie cierpienia, uczyła jednak drogi przezwyciężenia go poprzez indywidualny wysiłek.

--

bycia dalitami, tymi, którzy są „oddzieleni”, „porozrzucam' i „gnębieni”. Poprzez literaturę i protesty, gazety i czasopisma, takie jak „The Dalit Voice” („Głos dali ta”), poprzez lokalne akty oporu oraz udział parlamentarzystów z Josty wyznaczonej” w debatach politycznych^ niedotykalni oraz przedstawiciele grup plemiennych zaczęli działać razem, a ich głosy stały się słyszalne. Przywódcy wzywali daktów do przyjęcia za credo moralne świeckiego humanizmu opartego na dążeniu do dobrobytu ludzkości tu i teraz, do odrzucenia związanych z ortodoksyjnym hinduizmem praw i obowiązków tworzących podziały hierarchiczne oraz — ogólnie -do przeciwstawienia się koncentracji religit na innym świeci e. Myślenie dalitów charakteryzowało się „kontrkultuio-wością”, jego celem było wywalczenie* prawa do odrębnej historii oraz tożsamości, niezależnych od dominującej ideologii bramińskiego hinduizmu, a jednak dających szansę na osiągnięcie bardziej sprawiedliwej i otwartej przyszłości. Jak to wyraził Neerav Patel, dalit, poeta z Gudźaratu, w swoim wierszu Płonąc z obydwu końcowi «|

możemy się kochać nawzajem, jeśli umiesz zrzucić swą ortodoksyjną skórę, <4 przyjdź, dotknij mnie, stworzymy nowy świat — 4 w którym nie będzie

kurzu ulic, brudu, nędzy, niesprawiedliwości

i prześladowań.

Wyzwania dla hinduizmu: kobiety i dalici 111

Religia wobec protestu

I Wielu członków współczesnych ruchów zrzeszających Litów i kobiety odwróciło się od hinduizmu, poszukując Reckich dróg do osiągnięcia równości i sprawiedliwości. Wielkie nadzieje wiązano z uzyskaniem niepodległości, licząc na to, że świecki rząd indyjski prawnie wprowadzi zmiany dotyczące obydwu tych grup. Takie zmiany następowały zaskakująco powoli i nawet po uchwaleniu nowych ustaw okazywało się, że trudno jest wprowadzić je w życie ze względu na znaczenie tradycji religijnej i społecznej oraz silę odwiecznych praw.

Laicyzacja nie stanowiła jednak jedynej ucieczki dla ucis-Ikanych grup. Jak już zauważyliśmy, we wcześniejszych stu-leciach, zanim pojawiła się możliwość szukania świeckich

ftttwiązań, kobiety i przedstawiciele niższych kast odkryli, że sposobem na uzyskanie poczucia własnej wartości i szansą na wyzwolenie jest wstąpienie na drogę bhakti. Ruchy tantryczne i śiwaickie były bardziej otwarte niż wisznuickie, (szczególnie na południu, gdzie opór wobec ortodoksji bra-mińskiej był najsilniejszy. Popularność zdobywały również religie nierdzenne, szczególnie wśród niższych kast. Rodzina Kabira, o czym wspominaliśmy w rozdziale 6, przeszła na islam. W XIX wieku część niedotykalnych poddała się misjonarskim naciskom chrześcijaństwa (wywołując silną reakcję ruchów odnowy hinduskiej, które rozpoczęły własne kampanie, imające na celu dotarcie do niższych kast). Nawet dzisiaj około 80 procent chrześcijan w Indiach pochodzi ze środowisk niedotykalnych.

Ważną strategią dla dalitów było przyjęcie nowej tożsamości religijnej, która oferowała im równość i sprawiedliwość, oraz odrzucenie dotychczasowej strategii waz z me-rozłącznie związaną z nią niesprawiedliwość,. Niektórzy posdi za przykładem Ambedkara. nawracane się na bud-poszn za F * sikhami. Jednakże religie te w mewystar-^dyZm’^ stopniu zaspokajały ich potrzeby. Tych na przy-czającym    sikhizm, nazywano nawróconymi

| kład, którzy P^racszl