DSC06348

58 S. Dbpowski, R. Kotliński

1 - pomost roboczy; 2 - pomosty izolowane; 3 - maszynownia; 4 - komory wypełnione lodem; 5 - pompownia

Rys. 3.10. Schemat platformy stacjonarnej przeznaczonej do pracy w warunkach lodu (projekt Thermodynamics Inc.)

1 - stopa słupa podnośnikowego; 2 - slupy o konstrukcji mającej przekrój trójkątny; 3 - zębatki na krawędziach slupów podnośnikowych, za pomocą których działa mechanizm opuszczania słupów i podnoszenia pokładu; 3 - wiertnica; 4 - napęd własny platformy przy każdym słupie; 5 - lądowisko śmigłowca; 6 - dźwigi ramieniowe; 7 - windy kotwiczne

Rys. 3.11. Schemat platformy samopodnośnej „Ro-wan-Houston”

przez platformy samopodnośne osadzane na dnie. Są one wyposażone w podpory posadowione na dnie morza. Na podporach tych kadłub — pomost platformy, zostaje unoszony ponad powierzchnię morza na wysokość osłaniającą przed działaniem najwyższych fal. Pierwsze platformy samopodnośne zbudowano na początku lat 50. w USA, ale szybko nastąpiło powszechne ich stosowanie w wiertnictwie morskim. Umożliwiają one prowadzenie wierceń morskich w warunkach zbliżonych do lądowych. Platformy te mogą być przemieszczane przez holowanie, względnie za pomocą własnego napędu. Platformy samopodnośne stosuje się przy głębokości wody od 7,5 do 90 m, a najnowsze typy platform umożliwiają wykonywanie wierceń przy głębokościach wody dochodzących nawet do 120 m. Większość platform pracuje przy głębokościach wody od 30 do 70 m, przy wysokościach fal dochodzących do 9-18 m. Głębokość wierceń wykonywanych z tego typu platform wiertniczych może dochodzić do 6000-7500 m. Platformy samopodnośne charakteryzują się dużą wytrzymałością na sztormy i trudne warunki pogodowe. Można je również stosunkowo szybko przemieszczać. W czasie przemieszczania wysunięte do góry słupy podnośnikowe czynią jednak układ mało statycznym. Przed posadowieniem platformy bardzo ważne jest należyte zbadanie dna. Platformy samopodnośne są powszechnie stosowane na obszarach szelfowych Zatoki Meksykańskiej, Brazylii, zachodniej Afryki, Zatoki Perskiej, południowo-wschodniej Azji i Indonezji. Na Morzu Bałtyckim tego typu platformą Petrobaltic wykonuje wiercenia poszukiwawcze i prowadzi eksploatację złóż ropy. Przykładem nowoczesnej konstrukcji jest platforma samopodnośna typu „Rowan-Hous-ton”, z której wykonywane są otwory wiertnicze do 6000 m poniżej dna morskiego, przy głębokości wody rzędu 70 m (rys. 3.11). Wyporności platform samopodnośnych dochodzą do 10 tys. ton. W Rosji użytkowane są na Morzu Kaspijskim platformy samopodnośne typu „Chazar”, mogące pracować przy głębokości wody rzędu 60-70 m, natomiast w Rumunii budowane są platformy samopodnośne typu „Gloria", umożliwiające wiercenia na głębokości wody do 70 m.