DSCF7261

INSTRUMENTY SFERY REGULACJI ŁAŃCUCHA LOGISTYCZNEGO....

organizacyjnych dla pozostałych firm działających w tej samej branży. Z uwagi na realizowanie zamówień indywidualnych często jednostkowych. ograniczone możliwości produkcyjne (produkcja jednostkowa), firmy te działają na bardzo ograniczonym rynku.

• Specjalizacja. To skupienie szczególnej uwagi na świadczeniu usług dla jasno określonej grupy klientów w najbardziej dogodny dla nich sposób przy zastosowaniu środków, które nie są dostępne dla innych lub tez stanowią tajemnice handlową. Przykłady takiego funkcjonowania można znaleźć przede wszystkim w sektorze produkcji (relatywnie małe przedsiębiorstwa z branży drukarskiej skupiają swój wysiłek na specjalizacji w wykańczaniu produktów dostarczonych przez potentatów) lub firmy branży transportowej (niektórzy przewoźnicy dysponujący wyspecjalizowanym sprzętem specjalizują się w przewozach towarów określonego asortymentu (meble, odzież, sprzęt komputerowy. materiały niebezpieczne, itp.). Skupienie wysiłku oznacza, iż przedsiębiorstwo wychodzi naprzeciw oczekiwaniom określonej grupy klientów, utożsamia i koordynuje swe działania z oczekiwaniami odbiorców, w sposób specjalistyczny pomaga rozwiązywać problemy dostarczając gotowe rozwiązania lub ich poszukując.

Istota przedstawionych powyżej strategii przejawia się również tym, iż przedsiębiorstwa będą musiały dokonać jednoznacznego wyboru spośród przedstawionych im alternatyw. Konsekwencją niepodjęcia decyzji, co do formy współpracy może okazać się, iż nie są one w stanie utrzymać swej pozycji rynkowej, sprostać rosnącej konkurencji a w ostateczności stracić uznanie w oczach klientów. Taki scenariusz działania bezpośrednio prowadzi do utraty rynku a w konsekwencji do marginalizacji znaczenia firmy.

Przedstawione powyżej scenariusze działań i metody osiągania celów wydają się bardzo logiczne i proste. Dlaczego więc poświęca się im tyle uwagi a proponowane działania nadal charakteryzują się dużym stopniem niepewności i związane są zawsze ze sporym ryzykiem? Moim zdaniem odpowiedź można znaleźć jak zwykłe pośrodku opracowań teoretycznych a praktyką ich wdrażania w życie. Trudność tkwi w chęci osiągnięcia wszystkiego w tym samym czasie. Niestety! Wysoka jakość produkcji, perfekcyjna obsługa klienta, optymalizacja czasu a przede wszystkim dostarczenie tego wszystkiego za minimalną cenę jest z reguły utopią i dlatego przedsiębiorstwa muszą dokonywać trudnych wyborów, co chcą osiągnąć i jak być postrzegane. Dlatego też, wiele przedsiębiorstw ogranicza swe cele strategiczne dopasowując je do swych teraźniejszych możliwości oraz aktywnie wspierając te działania, które stwarzają warunki do rozwoju specyficznej kultury firmy i optymalizacji standardów, które będą miernikiem jej pozycji.

Firmy, które preferują strategie różnorodności działają w zdecydowanie odmienny sposób — mniej uwagi poświęcają na redukcje kosztów, (mimo, że problem ten nie może być całkowicie ignorowany). Z kolei firma chcąca reagować elastycznie na oczekiwania klientów zmuszona jest do permanentnego poszukiwania możliwości redukcji wewnętrznych ograniczeń czasowych.

Z jednej strony częste zmiany profilu produkcji a z drugiej specyficzne wymagania odbiorców oznaczają, że firmy te w obu przypadkach oczekują od swych dostawców perfekcyjnej realizacji zadań z zakresu zaopatrzenia. Również w obu przypadkach niezbędnym wydaje się inwestowanie w nowoczesne technologie oraz kwalifikacje załogi. W praktyce, oba te czynniki są warunkiem niezbędnym w celu zagwarantowania jakości produktu finalnego. Przedstawione powyżej strategie działania przedsiębiorstw w zakresie produkcji mają dalekosiężne konsekwencje odnoszące się do modelu produkcji, jej organizacji jak również w stosunku do polityki zaopatrzeniowej.

Przedsiębiorstwo usiłujące budować swą wiodącą pozycję musi przede wszystkim skupić swój wysiłek na redukcji kosztów. Problem ten można rozwiązać na kilka sposobów: poprzez zmniejszenie zapasów, inwestowanie w nowoczesne i efektywne technologie wytwarzania, przestrzeganie założeń budżetowych, ale przede wszystkim poprzez poszukiwanie i utrzymywanie odpowiednich partnerów i kooperantów. Przygotowane w szczegółach i z pietyzmem zadania produkcyjne oraz sam ich przebieg mogą okazać się wielkim niepowodzeniem z powodu nieodpowiedzialnych dostawców. Pozyskiwanie materiałów do produkcji zawsze stwarza pewne zagrożenia. Nie zawsze koszty zaopatrzenia i terminy jego realizacji są podstawowymi kryteriami wyboru dostawców. Dla wielu producentów bardzo istotnymi czynnikami są jakość surowca oraz wiarygodność dostawcy. Brak odpowiedzialności i błędy popełniane przez dostawcę mogą mieć bardzo poważne konsekwencje dla producentów.

Producenci decydujący się na bliską współpracę z dostawcami oczekują, iż będzie to proces, który doprowadzi nie tylko do udoskonalenia produktu, podniesienia jego jakość, zmniejszenia kosztów produkcji, ale również doprowadzi do bliskich reakcji w wyniku, których nastąpi zrozumienie i wspieranie dążeń w celu pozyskania finalnego użytkownika, gdyż to właśnie on, w mniejszym lub większym zakresie, jest bezpośrednim ogniwem łączącym producenta z rynkiem zaopatrzenia. Minimalizacja stopnia zagrożenia ze strony dostawców może być realizowana za pomocąjednej z czterech strategii.