DSCN2211

378 J. ANDRZEJEWSKI, MIAZGA

BEATA KONARSKA W OBECNOŚCI ŁUKASZA HALICKIEGO ODBIERA TELEFON DYREKTORA OTOCKIEGO POWIADAMIAJĄCY JĄ, ŻE MA GRAĆ LADY MACBETH

Gdy zadzwonił telefon, dochodziło pół do dwunastej i Beata Konarska i Łukasz Halicki, jeszcze w owym początkowym okresie intymności, kiedy wieczorne posiłki chętnie się spożywa w domu, leżeli.

—    Odbierz — powiedziała Beata — jeżeli do mnie, to mnie chyba nie ma. '

Na to Łukasz:

—    Dziewczyna w twoim wieku nie ukrywa, że spędza wieczór z ładnym chłopcem.

—    Dziewczyna w moim wieku spędza wieczór z ładnym chłopcem nie po to, żeby tracić czas na rozmowy telefoniczne.

Łukasz zastanowił się.

—    Pewna racja w tym jest, owszem, trudno zaprzeczyć. Ale telefony mogą mieć...

—    Odbierz, bo ten ktoś gotów odłożyć słuchawkę.

Łukasz, leżąc na wznak i z męskością wciąż w stanie silnej erekcji, podniósł słuchawkę:

—    Tak, słucham?

—    Łukasz? Mówi Witold Otocki.

—    Dobry wieczór, panie dyrektorze.

—    Jest Beata?

—    Oczywiście. Podać ją panu?

—    Bądź tak dobry.

—    Już podaję - i półgłosem do Beaty - stary KaKa. Ponieważ leżał po zewnętrznej stronie tapczana, ułożyła

się wygodnie w poprzek jego ciała i dopiero wtedy wzięła słuchawkę.

-    Jestem.

-    Dobry wieczór, Beatko. Przepraszam, że dzwonię tak i późno, mam nadzieję, że was nie obudziłem.

-    Oczywiście, że nie.

-    Mam dla ciebie wiadomość, która powinna ci sprawić przyjemność.

-    Wiem.

-Jak to wiesz? Skąd? Dzwonił może Eryk?

-Amiał dzwonić?

-    Jeżeli nie dzwonił, to skąd wiesz, że mój telefon cię ucieszy?

-    Przecież nie dzwoniłby pan o pół do dwunastej w nocy, żeby zrobić Beatce przykrość.

Otocki roześmiał się.

-To prawda, masz rację. Więc słuchaj dobrze, Beatko.

-Cała jestem słuchaniem.

-    W najbliższy poniedziałek Eryk zaczyna próby Mac-betha.

Prawa dłoń Beaty, zabawiająca się gęstym owłosieniem na podbrzuszu Łukasza, przesunęła się w tym momencie nieco niżej, ku jego męskości. Nie poruszył się, leżał w poblasku nocnej lampy z półprzymkniętymi powiekami, a jego członek, I już zmalały i miękki, nie drgnął pod dotknięciem jej palców. Zacisnęła je mocniej.

Otocki:

-    Słyszysz mnie, Beatko?

-    Ależ tak, bardzo dobrze słychać, panie dyrektorze. Czy Monika już wie?

-    Monika?

-Czy już wie, że ja będę grać Lady Macbeth?

Przez moment Otocki zaniemówił.