DSCN2239

434 J. ANDRZEJEWSKI. MIAZGA

głupcy odpowiadają ciosem na cios, to jest poziom „pyskówek”, rodzinnych awantur i prymitywnych kłótni miłosnych dobry gracz tak zagra, aby sytuację niekorzystną możliwie szybko obrócić na swoją korzyść, należy zatem atak zbagatelizować, pomniejszyć, rozcieńczyć, utrzeć zręcznie sytuacji nosa.

I oto, co Marek ma do rozważenia po ostatniej kwestii Ksawerego (z nim osobno się porachuję, ludzi, z którymi się ku-szuje¹⁸⁸, należy przerabiać na osobności): przed sobą ma kieliszek wódki oraz szklankę z wodą mineralną. Moment refleksji i szybka decyzja: sympatyczny, chłopięcy uśmiech, lekki ruch dłoni, prawie nie sposób, żeby się nie zetknąć z nieruchomym szkłem, więc szklanka się przewraca, woda po stoliku się rozprzestrzenia, niechże teraz wszyscy uczeni diabli gonią modliszkę i niedźwiadka!

-    Upiłeś się - mówi Panek.

Na to Marek, bardzo wiarygodnie udając zmieszanie i przywołując najsympatyczniejszą barwę głosu:

-    Przepraszam, bardzo mi przykro. Czuję się, jakbym przewrócił ustrój.

Po czym, nachyliwszy się ku Ksaweremu, obejmuje go przez ramię i szepce do ucha gorącymi, trochę wilgotnymi wargami:

-    To przez ciebie, bo coś sobie pomyślałem.

1 do Nagórskiego:

-    Wiesz, widziałem Ping-Ponga.

Nagórski obojętnie:

p Kogo?

¹⁸⁸ buszować - wyraz utworzony od francuskiego czasownika coucher - spać.

-    Ping-Ponga.

A Kto to jest? Ona czy on?

-    Kazała ci się kłaniać.

Nagórski wzrusza ramionami.

-    Nie znam.

-    Nie znasz? Prawda! Zapomniałem, że dla niektórych frajerów ona się nazywa Nike, ale dla Szuflady i Sezama, i całej ferajny oblatuje jako Ping-Pong, piłeczka, rozumiesz?

-    Zabawne - mówi Nagórski, cofając się nieco do tyłu, aby skryć w cieniu bladość twarzy.

A ponieważ znakomity pisarz nie posiada już, niestety, młodzieńczego refleksu, a i instynkt samozachowawczy ma leciutko nadwątlony, zapytuje z tego swojego cienia:

-    Kiedy ją widziałeś?

-    Dzisiaj.

-    Chyba wczoraj - wtrąca Ksawery, który już w Kameralnej zdążył przeprowadzić wstępne badania śledcze.

Marek Kuran:

-Może wczoraj. Wiesz, Adam, mam dla ciebie pierwszorzędny pomysł, mogę ci sprzedać, słowo daję, to byłoby coś akurat dla ciebie.

-    Gdzie ją spotkałeś?

-    W takiej jednej chacie* bardzo elegancka melina.

Nagórski w nagłym olśnieniu:

-    Możliwe. Bardzo dawno nie byłem u Alicji Singer.

Kuran tak dalece nie potrafił ukryć zdumienia, że wymknęło mu się nierozważne pytanie:

-    Skąd wiesz?

-    Wiem.

I do Ksawerego, jakby dla podkreślenia, że Marek wyleciał z gry: