DSC76 (4)

Dramat religijnii i świecki w wiekach średnich Tyb

Kogóż to zbijesz, kawalerze?

Mąż

Ja zbiję? Niechże Bóg mnie strzeże!

Tyb

No, przecieżem niegłucha chyba! Mąt

Jeźelim mówił — to o rybach, Które by zabić trza w tym poćcie... Chyba okłamać musiał ktoś cię!...

Żona udaje, że jest zadowolona, i oświadczając, że upiekła dobre ciasto, wysyła Johana, by zaprosił Księdza Sir Jhana, aby wraz z nimi ciasto to spożył. Kolejna scena rozgrywa się w domu Księdza, Johan przekazuje zaproszenie, po czym wracamy do jego domu. Ma zamiar usiąść do stołu i zjeść kawałek ciasta, ale spotyka go brutalne rozczarowanie, najpierw zostaje posłany po wodę, potem odkrywa, że wiadro jest dziurawe, a potem musi siedzieć przy ogniu, ugniatając wosk, by dziurę zatkać. A w tym czasie Ksiądz i żona śmieją się przy stole.

Sir Jhan.

No jak? zrobiłeś to, co trzeba?

Mąt

Ugniatam wosk jak kawał Chleba... Tyb

Napitek niezły! Dobre ciasto!

Sir Jhan

Dzięki Madonnie! — pij, niewiasto! Tyb

do Sir Jhana na stronie

Patrz, jak ten rogal wosk ugniata, Nie widzi, że mu figla płatam.

Sir -Jhan

Cóż, kumie?

Mąż

Ano, gniotę wosk... na stronie

Przy ogniu gniotę — a dym w nos I w oczy gryzie... o, nędznico, Patrz, jakie mam spalone lico,