Dwudziestolecie międzywojenne Jerzy Kwiatkowski (187)

IV. Dranui

8. REALISTYCZNY DRAMAT HISTORYCZNY

Politykę dramaturdzy realistyczni rzadko stosunkowo wprowadzali do ten*t współczesnej. Częściej — do dramatu o tematyce historycznej. Ślinom« ważny d/ial dramaturgii Dwudziestolecia i zasługuje ni osobne omóiweiit

Także i tu. jak wolno przypuszczać, szansa teatralnej realizacji ze wsi)ubi jej autorskimi satysfakcjami, a jednocześnie fakt zgłaszanego przez leaiiyit&g zapotrzebowania na coraz to nowy dramaturgiczny surowice skutecznie H)inł> wały produkcję sztuk, których głównym przeznaczeniem było /upefnot repertuaru. Z drugiej jednak strony — pisywano też sporo dramatów, by lal na. słabych bezinteresownie, bo nic bardzo mogących liczyć na poaodmi w teatrze: pracowicie archeologicznych, staromodnie „poetyckich’', epigomha

Druga linia dramatu historycznego... Znajdowały się tu kostiumowe finj l alkowianymi intrygami, w rodzaju Popasu króla jegomości (wyst. I922.p*ł 1930) Adama Grzymały-Sicdleckiego; salonowe sztuki w rodzaju Pi(bi)thPM (1931) Stanisława Miloszewskicgo; pseudoromantyczne dramaty mHoUKMnt turnica (Miłaszewski Parys 1927. Kiedrzyóski Romans florencki 1928): trawek stąpające na antycznych lub starotcstamentowych koturnach, takie jak Akan (1925) i Betsabal 1927) Zegadłowiczu, Księżniczka żydowska (!926)GnMtbi go. Napity hk (1931) Feliksa Ptażka. Panteja (1937) Morstina. BmtAktdm (1937) Miloszewskicgo. epigońsko-.wyspiaóskic" dramaty Antoniego WaOn-sbego (nun Makryna 1929. Szela 1931. Gwiazda Wawelu 1934) Kruk — Jcommzowę" najczęściej — ilustracyjne dramaty-widowisko, przez wydi recenzentów chętnie nazywane historycznymi kobyłami. W tytk iprcjdm wał mc Kazimierz Brońc/.yk (m.in. Hetman Stanisław Żółkiewski 1925, IM Stefan 1926. Rr/usn 1930, Sobieski pod Lwowem 1936). Pojawiały się oot Id w dorobku takich pisarzy jak Stefan Krzywoszcwski (Pani Chorążyna Ulft Stanisław Szpoluński (Król Stefan Batory 1929), Maciej Szukicwic/. (piuoj XVIH-wiccznym jeżykiem Barabasz 1933), Tadeusz Konczyóild<fini/uMw 1933). Do utworów wybitniejszych należał tu Samuel Zborowski (wyw. i prwk 1929) Ferdynanda Goetla. Notabene, warto zwrócić uwagę na szneyfe faworyzowanie, w pomąjowych akurat lalach 1926-1929. jednego nas konfliktu Batorego ze Zborowskim, silnej władzy państwowej z mtłiHiyuąo indywidualizmem szlacheckim. Poświęciło mu sztuki trzech pisarzy: Orończji Szpotański i Goetel. Zwłaszcza u Goetla ukccnt politycznej aktualizacji: pothwb silnej władzy — zosial wydobyty w sposób nie budzący wątpliwości.

Kii TEATRY

DRAM ATTOZW

>fcEDUTA<

FM1YK. DMA i* USIOPAM WJ fc O OOOŁ atet

M<r«

.STIfANA ŻEROMSKIEGO^)

[)[XM

_I dilejc sic w cliiflu nocy ■ IA«* iw tMy W«4» '

m *nm Mfcfei Otajtił, •UmUa KnyulflU C**

BK

CENY NIBJIO

% rut lutni. > l«M< •«•«**« !■»«»» ««UŁU«M»*

-------.aatoflas—

AWM* MUR.

MU MMMM

Jeśli fc/ruki historyczne minorom gcntium chętnie pławiły się w kootwudk 426 .atiódżkach” i „waćpanach" — w sięgających do przeszłości unwra*

Żcraniii. 7iimt, leMi Kotau. *l'«n ęntAUwWals. 1923