Ekonomika turystyki R Łazarek (68)

Drugim warunkiem jest stały rozwój gospodarczy kraju i wzrost zamożności społeczeństwa. Chodzi też o to, aby z rozwojem gospodarczym kraju był ściśle związany wzrost stopy życiowej społeczeństwa, aby społeczeństwo, poza zaspokojeniem podstawowych potrzeb egzystencji, mogło przeznaczać coraz większe środki, bez specjalnych wyrzeczeń, na zaspokojenie potrzeb wyższego rzędu, do który cli w zasadzie należy turystyka (poza turystyką handlową, służąca zaspokojeniu potrzeb znajdujących się na parterze piramidy potrzeb ludzkich Maslowa).

Trzecim warunkiem jest wprowadzanie i upowszechnianie ustawodawstwa socjalnego, a zwłaszcza wprowadzanie płatnych urlopów i skracanie czasu pracy w skali roku, tygodnia i dnia jak też wprowadzanie różnych rozwiązań popierających turystykę socjalną. Czas wolny od pracy w zasadniczy sposób determinuje możliwości uprawniania turystyki. Kwestie te często traktuje się jednak z dużym uproszczeniem uważając, że jeśli formalnie czas wolny od pracy wzrasta, to jakoby zwiększają się możliwości wypoczynku i uprawiania turystyki. Okazuje się jednak, że pracujący coraz częściej podejmują drugą i trzecią pracę zarobkową poza pracą podstawową. Dotyczy to głównie ludzi będących na dorobku lub pragnących się przesunąć ze swojej grupy dochodowej do grupy wyższej.

Sprawa nie jest prosta, ponieważ, poza ogólnymi warunkami, udział ludności w turystyce zależy od wielu różnych czynników, z których większość stanowi zespół cech powiązanych, decydujących łącznie o udziale w turystyce.

Czwartym warunkiem rozwoju turystyki jest stały postęp techniczny, a zwłaszcza rozwój środków komunikacji pasażerskiej i przystosowywanie środków transportu pasażerskiego do potrzeb turystyki.

Piątym warunkiem jest proturystyczna, a przynajmniej neutralna polityka rządów, zarówno wobec własnego społeczeństwa, jak i w stosunku do innych narodów, pozwalająca na rozwój turystyki narodowej i międzynarodowej. Coraz większa rola i znaczenie turystyki w gospodarce światowej, tendencje integracyjne na wszystkich kontynentach (np. powstanie w Europie Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Jednolitego Wewnętrznego Rynku Europejskiego) sprawiają, że polityka proturystyczna znajduje coraz większe zrozumienie i uznanie w wielu krajach. W okresie minionych czterdziestu łat również w nauce ekonomiki turystyki nastąpiły zmiany w spojrzeniu na klasyfikację czynników wywierających wpływ na kształtowanie się popytu turystycznego - większą uwagę zwraca się na otoczenie miejsca stałego zamieszkania, na osobowość potencjalnych turystów, ich postawy i zachowania, działalność państwa oraz na rolę i znaczenie środków masowego przekazu.

Wc współczesnej światowej literaturze z zakresu turystyki wymienia się najczęściej następujące grupy czynników wywierających wpływ na rozwój turystyki⁶²:

- czynniki ekonomiczne;

- otoczenie;

⁶² W. Freyer; op. cit,, s. 62.