sprzedawców przewagi konkurencyjnej nad innymi sprzedawcami. Przewaga konkurencyjna staje się dla sprzedawców źródłem powiększania zasobów. Innowacje są integralnie związane z ryzykiem oraz koniecznością konfrontowania efektów i nakładów w długich okresach.
Podaż jako element rynku może być i jest przedmiotem celowego kształtowania. Proces kształtowania podaży może być rozpatrywany w trzech przekrojach:
— podmiotowym, który jest związany z podmiotami kształtowania podaży;
— instrumentalnym, odzwierciedlającym zespół instrumentów, które mogą być wykorzystywane w procesie kształtowania podaży;
— przedmiotowym, konkretyzującym przedmiot kształtowania, którym mogą być różne rodzaje podaży, jej wielkość, struktura itp.
Podmiotami kształtowania podaży mogą być: państwo, podmioty gospodarcze działające w sferze wytwarzania produktów i świadczenia usług, banki oraz osoby fizyczne. Podmioty te posługują się zróżnicowanym zespołem instrumentów' oraz koncentrują uwagę na kształtowaniu różnych rodzajów podaży oraz jej wielkości ujmowanej wj skali globalnej oraz cząstkowej.
Pomijając sektor publiczny, państwo nie kształtuje na ogół podaży w sposób bezpośredni oraz nie określa ani jej wielkości, ani struktury. Kreuje natomiast zespół warunków i instrumentów, które wpływają na skłonności sprzedawców do oferowania nabywcom przedmiotów wymiany. Instrumentami regulowania tych skłonności mogą być ustalane przez państwo ceny minimalne i maksymalne, płace minimalne, zasiłki dla bezrobotnych, cła itd. Jednak główne znaczenie w'śród tych instrumentów ma system podatkowy.
Głównymi reprezentantami oraz podmiotami kształtowania podaży są podmioty gospodarcze działające w sferze wytwarzania produktów' i świadczenia usług. W zależności od przedmiotu ich działania mogą one uczestniczyć w kształtowaniu podaży w jednym
r
lub wielu segmentach rynku. Podmioty gospodarcze występujące w roli sprzedawców produktów lub usług mogą w procesie kształtowania podaży kierować się różnymi kryteriami. Podstawowe znaczenie wśród tych kryteriów mają:
— materialno-rzeczowe warunki funkcjonowania sprzedawców (orientacja wewnętrzna),
— aspiracje nabywców (orientacja popytowa),
— sytuacja konkurencyjna na rynku (orientacja konkurencyjna).
Wymienione kryteria mogą być uwzględniane przez sprzedawców
w różnych proporcjach. Niektóre kryteria mogą zyskiwać rangę kryteriów podstawowych, inne natomiast — rangę kryteriów uzupełniających. W zależności od znaczenia przypisywanego przez sprzedawców poszczególnym kryteriom można wyróżnić różne mechanizmy kształtowania podaży.
Krańcowym mechanizmem kształtowania podaży przez sprzedawców jest mechanizm uwzględniający wyłącznie materialno-rzeczowe warunki ich funkcjonowania. O kształcie i strukturze tych warunków decydują przede wszystkim zdolności wytwórcze i usługowe sprzedawców oraz stan i dostępność czynników7 wytwórczych. Ten mechanizm kształtowania podaży, oparty na wewnętrznej orientacji sprzedawców, może występować wówczas, gdy:
— istnieją trudności przezwyciężania ograniczeń płynących z ma-terialno-rzeczowrych wmrunków7 funkcjonowania sprzedawców7 (np. trudności zwiększenia zdolności wytwórczych w danym czasie, brak wolnych zasobów' itd.),
— ograniczenia po stronie popytu nie w7ystępują w ogóle lub są słabe,
— sprzedawcy funkcjonują w sytuacjach monopolistycznych.
Mechanizm kształtowania podaży przez sprzedawców ulega
zmianie, gdy zaczynają się pojawiać ostrzejsze ograniczenia po stronie popytu. Narastanie tego typu ograniczeń powoduje, że w7zrasta znaczenie popytu nabywców jako podstawy kształtowania wielkości i struktury podaży. Działania sprzedawców w7 procesie kształtowania podaży są wówczas oparte na:
— orientacji popytowej,
— orientacji wewnętrznej.
171