HPIM4428

120 Anders CittUtuuon

ning av elcvcr VII. Svagł>cgJvade i vanlig ikola. En uppfblj. ning genom hógstadict och gymnaaieskoUn." Rappon Stoc-kholm: Mogs kola ii lot łiiranitbildning, N( 4.

Tónnics. Ferdinand. 1887. Gemeinuhafi und GeseUschaft. Abhandlutą des Communismus und dei Sodalismus alt empirisdter Cuhiajt. nomen. Lcipzig Ipnekład polski: Wspólnota i uouwtjmmt rozprawa o komunizmie i socjalizmie jako empirycznych famach kultury, tłum. Małgorzata Łukasicwicz. Warszawa 1988: PWN).

Wolfcnsberger. Wolf. 1971. Counseling the Ibrenis of the Rctanlrd. Iiwłr i Baumeisicr Mentol Retardasion. Chicago.

Ludzie w instytucji totalnej.

Przypadek domów pomocy społecznej w Polsce

Słowo wstępu

Podobnie jak całe społeczeństwo i różne jego instytucje, takie domy pomocy społecznej w Polsce podlegają w ostatnich latach głębokim przemianom. Reformy instytucjonalnego działu opieki społecznej, rozpoczęte w początkach lat 90-iych przez ówczesnego ministra Jacka Kuronia, miały charakter kompleksowy: dotyczyły jednocześnie różnych aspektów funkcjonowania domów, ustawodawczego, organizacyjnego. ekonomicznego.

Zakres wprowadzanych i postulowanych zmian był niezmiernie szeroki, bowiem zaniedbania w tej dziedzinie opieki społecznej były szczególnie wielkie. Domy pomocy społecznej w Polsce to trudne dziedzictwo przeszłości, pozostałość separacyjnego modelu opieki społecznej, spychającego ludzi objętych jej oddziaływaniem na margines życia społecznego. Zmiana tego stanu rzeczy — oprócz niezbędnych nowych rozwiązań legislacyjnych i organizacyjnych, oprócz stworzenia nowych źródeł finansowania — wymaga także, a może przede wszystkim, zmiany dotychczasowego modelu funkcjonowania takiego domu. Zmianę tę wyrażają dwa główne hasła reformy domów pomocy społecznej — hasła demetfy-