Scan 110328 0107

109

GRUPY SZPITALNE DLA PACJENTÓW Z OSTRYMI ZABURZENIAMI

Jednakże warunki oddziału szpitalnego (krótszy czas leczenia i cięższa patologia) wymagają modyfikacji tej techniki. Nie ma dość czasu, by przepracować sprawy interpersonalne. Zamiast tego terapeuta pomaga pacjentom rozpoznać najważniejsze problemy interpersonalne i wzmacnia ich interpersonalne mocne strony. Tego rodzaju identyfikowanie problemów i pozytywne wzmacnianie odbywa się w kontekście pojedynczej sesji grupowej i zasadę tę należy jasno przedstawić pacjentom.

ZAPEWNIANIE STRUKTURY

Praca ze szpitalną grupą pacjentów z ostrymi zaburzeniami wymaga struktury; nie ma tam miejsca dla niedyrektywnego terapeuty ani na nieustrukturali-zowany, swobodny przebieg sesji.

Prowadzący ma rozmaite możliwości wprowadzania struktury poprzez:

1.    Instruowanie pacjentów i informowanie ich o naturze oraz celu spotkania.

2.    Ustalanie bardzo jasnych przestrzennych i czasowych granic grupy.

3.    Przejrzysty i pewny siebie sposób bycia, który dodaje otuchy pacjentom zdezorientowanym i zalęknionym i zapewnia im poczucie struktury.

Najskuteczniejszym i najbardziej bezpośrednim sposobem nadania struktury w warunkach oddziału szpitalnego jest wbudowanie w każdą sesję stałej sekwencji zdarzeń. Poszczególne sesje grupowe będą przebiegały różnie, w zależności od składu grupy i zadania, jakie ma zrealizować, naturalny jednak wydaje się poniższy podział:

1.    Pierwsze kilka minut: Terapeuta jasno opisuje strukturę grupy. Jeśli są nowi uczestnicy (a w grupach na oddziałach psychiatrycznych zwykle są), jest to czas na to, by poinformować ich o celu terapii grupowej. Należy wyraźnie powiedzieć, jak ważna jest koncentracja na tym, co się wydarza tu i teraz w grupie, wyjaśniając na przykład, że w terapii grupowej skupiamy się na tym, jak ludzie odnoszą się wzajem do siebie, ponieważ w grupach to właśnie robi się najlepiej, badając relacje między uczestnikami grupy. Musi też podkreślić, że chociaż pacjenci znaleźli się w szpitalu z najrozmaitszych powodów, każdy może odnieść korzyść z uczenia się, jak czerpać więcej z relacji z innymi ludźmi.

2.    Zdefiniowanie zadania: Terapeuta określa, jaki kierunek będzie dla grupy najkorzystniejszy podczas danej sesji. Prowadzący może, na przykład, zorientować się, co ważnego działo się tego dnia na oddziale: uciekł jeden z pacjentów albo pojawiła się nowa grupa stażystów i studentów. Może zaproponować ustruk-