Scan 110328 0115

117

GRUPY SZPITALNE DLA PACJENTÓW Z OSTRYMI ZABURZENIAMI

nie tendencja do marnowania czasu na pogawędki, opowiadanie historyjek i przedłużającą się ciszę.

TABELA 6. Przykłady programów interpersonalnych dla grupy osób lepiej funkcjonujących (grupy z programem)

1.    Pacjent: Chciałbym jasno zobaczyć, jak odbierają mnie inni.

Terapeuta: Czy byłbyś gotów przyjąć dziś informację zwrotną od ludzi w grupie na temat tego, jak cię odbierają? Od kogo tutaj w szczególności chciałbyś otrzymać taką informację? Dlaczego chcesz uzyskać jaśniejszy obraz tego, jak cię postrzegają inni?

2.    Pacjentka: Chciałabym wyrazić niektóre uczucia i nie trzymać wszystkiego w środku.

Terapeuta: Jakiego rodzaju uczucia chciałabyś spróbować wyrazić dziś w grupie? Czy byłabyś gotowa okazać te uczucia, jeśli się pojawią na dzisiejszym spotkaniu? Czy możemy od czasu do czasu sprawdzać, co czujesz podczas tej sesji?

3.    Pacjent: Chcę się nauczyć bycia bardziej asertywnym.

Terapeuta: Czy byłbyś gotów spróbować i zachować się asertywnie podczas dzisiejszej sesji? Czy chciałbyś poprosić o coś, na przykład o czas dla siebie? Czy spróbowałbyś powiedzieć jedną rzecz, którą zazwyczaj ukrywasz?

4.    Pacjentka: Chcę się czuć mniej samotna i nie tak odizolowana od ludzi.

Terapeuta: Od kogo czujesz się odizolowana w tej grupie? Czy byłabyś gotowa zbadać, jak unikasz bliskości z ludźmi? Czy chciałabyś spróbować podczas dzisiejszej sesji jakoś inaczej nawiązywać kontakt z ludźmi? Czy chciałabyś dowiedzieć się od nas, jak tworzysz dystans?

Po rundce na temat programów prowadzący przez następne 30 do 45 minut pomaga uczestnikom zrealizować ich plany, ogniskując uwagę na tym, co się dzieje w grupie tu i teraz. „Adamie, Rob właśnie powiedział nam o swoim niedawnym rozwodzie. Ty zaplanowałeś sobie, że podzielisz się dziś z nami jakimiś swoimi uczuciami. Jakie uczucia wywołuje w tobie opowiadanie Roba?". Albo, jeszcze lepiej (do całej grupy): „Rob opowiedział nam właśnie o swoim bolesnym rozwodzie. Czy moglibyśmy skorzystać z tej opowieści i pomóc Adamowi zrealizować jego program?". Zogniskowanie uwagi na wydarzeniach zachodzących tu i teraz sprzyja bezpośrednim interakcjom w grupie, każdy z uczestników sformułował bowiem własny program, nad którym musi pracować podczas sesji przy pomocy pozostałych członków grupy. Dośrodkowa siła zadania grupowego sprawia, że nad kilkoma programami różnych pacjentów można pracować równocześnie.

Na zakończenie każdej sesji terapeuta dokonuje podsumowania, któremu przysłuchują się uczestnicy. W podsumowaniu tym uczestniczą koterapeuci oraz