Chemia fizyczna - termodynamika molekularna 2010/2011 36
Wykład 10
Uwaga! Założenia będą się pojawiać w trakcie narracji Będą zapisywane kursywą.
Rozważmy wartość funkcji Q(T=ck>).
a) U przybiera tylko wartości skończone.
Q(T=°°) = V* N=m
b) dla pewnych zakresów odległości między cząsteczkami, U może mieć wartości nieskończone (dotyczy to niewielkich odległości i oddziaływań odpychających); wtedy
C(r=~)=(y-2JV,»;p
Parametr v* to tzw. objętość twardego rdzenia cząsteczki.
Przyjmijmy to drugie założenie, jako bardziej realistyczne, które można sformułować jako:
Zał. 1. Oddziaływania odpychające pomiędzy cząsteczkami mają charakter potencjału twardych kulek.
Konfiguracyjna funkcja podziału będzie równała się
2. Energia konfiguracyjna wynika z oddziaływań międzycząsteczkowych. Formalnie rzecz biorąc powinny być one traktowane w sposób globalny - a więc pomiędzy wszystkimi oddziałującymi cząsteczkami. Powszechnie przyjmowane w tym momencie przybliżenie zakłada możliwość ograniczenia się jedynie do oddziaływań pomiędzy parami (kontaktami) cząsteczek.
Wtedy oczywiście będzie gdzie Nij oznacza liczbę kontaktów pomiędzy cząsteczkami i i j, charakteryzujących się energią ą-.
Kluczowe staje się obliczenie (oszacowanie) liczby kontaktów pomiędzy cząsteczkami. Można to zrobić na podstawie prostych rozważań geometrycznych, ale i dalszych założeń upraszczających.
Ze względu na szybkie zanikanie oddziaływań przyciągających z odległością, dla jakieś wyróżnionej cząsteczki nie warto uwzględniać oddziaływań ze wszystkimi pozostałymi cząsteczkami, a wystarczy ograniczyć się jedynie do najbliższych sąsiadów. Jak bliskich? Niech będą to cząsteczki zawarte w pewnej, raczej niewielkiej, objętości.
Oznacza to, że przyjęliśmy następujące założenie:
Zał. 2. Oddziaływania przyciągające można opisać jako działające jedynie pomiędzy parami cząsteczek, te z kolei da się ograniczyć do bezpośredniego sąsiedztwa wyróżnionej cząsteczki (do pierwszej sfery koordynacyjnej).