6162830790

Rozwój rzeźby wschodniej części Wyżyny Miechowskiej 49

Rok 1951

	I	n	ra	IV	V	VI	VII		IX	X	XI	xn
0,1	13	9	16	8	13	11	10	7	5	1	13	10
1,0	6	4	13	7	11	8	7	6	3	—	10	6
10,0		—		1	4	4	1		1	—	—	—

Roczna suma opadów: 445,5 mm

Rok 1952

Opad w mm	I	II	III	IV	V	VI	VII	vm	IX	X	XI	xn
0,1	12	19	9	4		8	12	14	12	10	4
0,0	9	13	9	3	8	8		10	8	9	4
10,0	—	1	1	2	—	—	1	4	3	3	—	•

Roczna suma opadów: około 900 mm

obejmuje północno-wschodnią i północną część dorzecza Nidzicy (w granicach badanego obszaru) oraz wschodnią część dorzecza Scieklca. Strefa druga ma bezwzględną przewagę na badanym obszarze. Cechuje ją brak sieci rzecznej, a duże zagęszczenie sieci strug okresowo płynących. Gęstość strug okresowych (ryc. 16) waha się średnio od 1,5 do 3 km/km². Najwyższe wartości występują w dorzeczu dolnej Kalinki. W okolicach Janowic przypada bowiem 4,8 km sieci dolinnej (wąwozów), odwadnianej okresowo, na 1 km². Najmniejsze wartości (od 0 do 0,5 km/km²) osiąga gęstość sieci strug okresowych w obszarach wododzielnych.

Stosunek strug stałych do strug okresowo płynących ilustrują wymownie następujące dane. Na badanym obszarze ogólna długość strug stale płynących wynosi w przybliżeniu 103 km, natomiast łączna długość strug okresowych waha się około 500 km.

Największy wpływ na gęstość sieci rzecznej i okresowej wywiera budowa geologiczna. Mała gęstość sieci strug stałych jest związana z przepuszczalnością marglu kredowego, gipsu i lessu. Natomiast obszary południowo-wschodnie, gdzie wodoszczelne utwory mioceńskie leżą zwartą pokrywą na marglu kredowym, wykazują znaczny wzrost gęstości sieci rzecznej stałej. Utwory przepuszczalne, mało zwięzłe a zatem mało odporne na niszczącą działalność wód płynących, cechuje gęsta sieć wąwozów i parowów.

4