1194638373

144

Część IV: Sytuacja zbierania zeznań.

W drugiej części analizy jakościowej eksperymentator dokona analizy istotności różnic między rezultatami zeznań uzyskanymi w wariancie A i wariancie B eksperymentu, z zastosowaniem x² (zob. Ferguson, Takane, 2002, s. 233 i nast.).

W trzeciej części analizy jakościowej eksperymentator dokona obliczenia współczynnika korelacji punktowo-dwuseryjnej w celu ustalenia siły związku między udziałem w jednym lub drugim wariancie eksperymentu (zmienna dychotomiczna) a wskaźnikami rezultatów zeznań świadków, np. liczba błędów typu dodanie (zmienna ciągła) (Ferguson, Takane, 2002, s. 481 i nast.).

Bibliografia

Ferguson G.A., Takane Y., 2002: Analiza statystyczna w psychologii, i pedagogice. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Gudjonsson G.H., 2003: The Psychology of Interrogations and Confessions: A Handhook. Chichester, John Wiley and Sons.

Hołyst B., 1989: Psychologiczne i społeczne determinanty zeznań świadków. Warszawa. PWN.

Loftus E.F., 1975: Leading ąuestions and the eyewitness report. „Cognitive Psychology”, No 7, s. 560—572.

Marten Z., 1990: Wstąp do psychologii sądowej. Katowice, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Pasko-Porys W, 2007: Przesłuchanie i wywiad. Psychologia kryminalistyczna. Warszawa, Oficyna Naukowa.

Polczyk R., 2007: Mechanizm efektu dezinformacji w kontekście zeznań świadka naocznego. Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Stanik J.M., 1985: Badania nad psychologicznymi uwarunkowaniami wiarygodności zeznań świadków. W: WaLTOŚ S., red.: Świadek w procesie sądowym. Warszawa, Wydawnictwo Prawnicze.

Stanik J.M., 1986: Psychologiczna problematyka zeznań świadków. W: Tyszkiewicz L., red.: Wybrane zagadnienia psychologii dla prawników. Warszawa, Wydawnictwo Prawnicze.

Tredoux C.G., Meissner Ch.A., Malpass R.S., Zimmerman L.A., 2004: Eyewitness Identification. Tn: Spielberger Ch., ed.: Encyclopedia of Applied Psychology.