2964938731

178 S PR A W A POKUCKA ZA ALEKSANDRA.

z J. Olbrachtem, które zapośredniczył Władysław węgierski. Rozbiły się one wprawdzie tego roku, ale już podczas drugiego napadu Turków w jesieni (1498) każe Stefan swym Wołochom po-przybieranym za Polaków, mordować powracających z owej drugiej nieudałej wyprawy do Polski, rozprószonych i zdziesiątkowanych z powodu srogiej zimy Turków. Następnego roku tj. 1499 w kwietniu stanął wreszcie pokój między J. Olbrachtem a Stefanem¹. Po pierwszy raz król polski zawarł wtedy z hospodarem mołdawskim pokój i przymierze, jakby z równym sobie księciem. Pokój ten miał głównie na celu przymierze przeciw Turkom.

Dziwna jednak rzecz, w dokumencie tego pokoju niema najmniejszej wzmianki o Pokuciu lub o jakichś niepewnych granicach między Polską a Mołdawią. Wedle słów poselstwa wołoskiego do Aleksandra z r. 1503 ^{2 3}, obie wówczas traktujące strony wprawdzie nie włożyły żadnego dotyczącego Pokucia punktu do aktu pokoju, ale przyrzekły rewizye i dochodzenie obopólnych praw do tej ziemi. Była to bowiem sprawa bardzo zawikłana, przeciągnąć więcby musiała traktaty w nieskończoność, obie bowiem strony nie były skore do ustępstw, a żadna z nich przytem nie miała w ręku niezbitych i niezaprzeczalnych dowodów. Stefan jednak teraz zwycięzca nie zaniechał wystąpić ze swemi pretensyami do Pokucia, których dotychczas nie śmiał głośno podnieść w obec Olbrachta. Z drugiej strony, w obec niebezpieczeństwa, grożącego mu ze strony Turcyi, zależało mu teraz bardzo na szybkiem zawarciu pokoju. Dlatego zapewne nie upierał się, by i pomyślne dian załatwienie tej sprawy przyjęto jako jeden z koniecznych warunków pokoju.

W sprawie tej rozpoczęły się za to rokowania dyplomatyczne. Pośredniczył znów Władysław węgierski, który uważał się za pana zwierzchnego Stefana, a którego też Stefan przynajmniej pozornie za takiego uważał. Olbracht tedy wysłał do Stefana Andrzeja Różę, arcybiskupa lwowskiego a Władysław Combr. Imbrego ¹.

1

   Patrz toż poselstwo z r. 1503.

2

   Dotyczący aktu Ułjanickiego (Matieriały dla istorii wzaimn. otuoszeu. Rossii, Polszi, Mołdawii Wałachii i Turcii w XIV—XV w.), str. 157--162. Nr. 104 i str. 170—177 nr. 105. Toż u Jabłonowskiego 1. c. Akta i listy. Nr. 11, str. 33-39.

3

   Papiery Szujskiego. Poselstwo owo cytowaliśmy już raz wyżej.