7862365987

EP 2 034 830 BI

dnie, 4 tygodnie, 10 tygodni, 13 tygodni, 20 tygodni lub dłużej, po podaniu przeciwciała anty-VLA-1 lub jego fragmentu wiążącego antygen. Osobnika można oceniać w jednym lub więcej z następujących okresów: przed rozpoczęciem leczenia; podczas leczenia; lub po podaniu jednego lub więcej elementów leczenia. Ocena może zawierać ocenę potrzeby dalszego leczenia tym samym przeciwciałem anty-VLA-1 lub jego fragmentem wiążącym antygen lub dodatkowego leczenia dodatkowymi środkami. W korzystnym wykonaniu, jeżeli uzyskano wstępny wynik oceny, podejmuje się dodatkowy etap, np. osobnikowi ma być podawane inne leczenie lub ma być poddany innej ocenie lub testowi.

[0021]    W innym wykonaniu dalsze stosowanie obejmuje etap identyfikacji osobnika, który ma udar (np. udar niedokrwienny, udar krwotoczny lub przemijający atak niedokrwienny) lub objawy udaru.

[0022]    W jednym przypadku ujawnienie dotyczy sposobu leczenia osobnika, przy czym sposób obejmuje (a) określanie, czy pacjent ma niedokrwienie, np. niedokrwienie po udarze; (b) określenie czy udar lub inne zdarzenie powodujące niedokrwienie jest we wcześniej określonym czasie, np. czasie tu opisanym; i, jeśli (a) i (b) są spełnione, podaje się osobnikowi antagonistę VLA-1 w ilości skutecznej do leczenia niedokrwienia.

[0023]    W jednym aspekcie ujawnienie, w tym niniejszy wynalazek, przedstawia antagonistę VLA-1 do stosowania w leczeniu niedokrwienia lub krwotoku. Antagonistą jest przeciwciało anty-VLA-1 lub jego fragment wiążący antygen tu opisane. W innym aspekcie, ujawnienie, w tym niniejszy wynalazek, przedstawia zastosowanie antagonisty VLA-1 do wytwarzania leku do leczenia udaru niedokrwiennego lub krwotocznego. Antagonistą jest przeciwciało anty-VLA-1 lub jego fragment wiążący antygen tu opisane.

[0024]    W jednym przypadku, ujawnienie przedstawia pojemnik, który zawiera antagonistę VLA-1, tj. przeciwciało anty-VLA-1 lub jego fragment wiążący antygen i etykietę z instrukcjami do stosowania przeciwciała lub jego fragmentu wiążącego antygen w leczeniu udaru.

[0025]    W jednym przypadku ujawnienie przedstawia sposoby leczenia u osobnika urazu niedokrwiennego, np. opisanego tu udaru niedokrwiennego, a sposób obejmuje podawanie pacjentowi antagonisty VLA-1, np. opisanego tu przeciwciała anty -VLA-1 w ilości skutecznej do leczenia urazu niedokrwiennego. W innym przypadku ujawnienie przedstawia sposoby leczenia u osobnika urazu niedokrwienno-reperfuzyjnego, a sposób obejmuje podawanie osobnikowi antagonisty VLA-1, np. opisanego tu przeciwciała anty-VLA-1 w ilości skutecznej do leczenia urazu niedokrwienno-reperfuzyjnego.

[0026]    W innym przypadku ujawnienie dotyczy sposobów leczenia u osobnika urazowego uszkodzenia mózgu (TBI). Sposób ten obejmuje podawanie osobnikowi antagonisty VLA-1 w ilości skutecznej w leczeniu TBI.

[0027]    Antagonistą VLA-1 jest przeciwciało anti-VLA-1 lub jego fragment wiążący antygen. Przeciwciało anty-VLA-1 może być przeciwciałem monoklonalnym lub jego fragmentem wiążącym antygen. Przeciwciało anty-VLA-1 może być pełnej długości (np. IgG (np. lgG1, lgG2, lgG3, lgG4), IgM, IgA (np lgA1, lgA2), IgD i IgE) lub może zawierać tylko fragment wiążący antygen (np. Fab, F(ab’)2 lub fragment scFv, lub jeden lub więcej CDR). Przeciwciało lub jego fragment wiążący antygen może obejmować immunoglobuliny o dwóch łańcuchach ciężkich i immunoglobuliny o dwóch łańcuchach lekkich, lub może być przeciwciałem jednołań-cuchowym. Przeciwciało może ewentualnie zawierać region stały, wybrany spośród kappa, lambda, alfa, gamma, delta, epsilon lub genu mu regionu stałego. W niektórych wykonaniach przeciwciało anty-VLA-1 zawiera region stały łańcucha ciężkiego i lekkiego zasadniczo z ludzkiego przeciwciała, np. ludzki region stały lgG1 lub jego część. W niektórych wykonaniach przeciwciało anty-VLA-1 jest ludzkim przeciwciałem.

[0028]    W innych wykonaniach przeciwciało lub jego fragment wiążący antygen jest przeciwciałem chimerycznym lub humanizowanym. Jak tu omówiono, przeciwciała mogą być przeciwciałami z wszczepionymi

4