9637173786

Ius Novum Łukasz Pohl

1/2010

zakłada bowiem, że normę sankcjonowaną leżącą u podstaw zmodyfikowanego typu czynu zabronionego pod groźbą kaiy jej adresat może przekroczyć nie tylko w drodze wypełnienia znamion zmodyfikowanego typu czynu zabronionego pod groźbą kaiy, że może ją przekroczyć, wypełniając także znamiona podstawowego (zasadniczego) typu czynu zabronionego pod groźbą kaiy. Słowem, w świetle tej koncepcji jedna norma sankcjonowana leżeć może u podstaw więcej niż jednego typu czynu zabronionego pod groźbą kaiy, może być ona konstytuantą zarówno dla podstawowego typu czynu zabronionego pod groźbą kaiy, jak i dla zmodyfikowanego typu czynu zabronionego pod groźbą kaiy.

Skoro w omawianym ujęciu zróżnicowanie typów czynów zabronionych pod groźbą kaiy na podstawowy i zmodyfikowany/e nie dokonuje się na płaszczyźnie normy sankcjonowanej (nie jest ono bowiem konsekwencją obowiązywania różnych pod względem treści norm sankcjonowanych), to naturalnym - i stąd w pełni zrozumiałym - jego składnikiem jest to, że w ujęciu tym musi się ono wówczas dokonywać na płaszczyźnie norm sankcjonujących. Tak stawiając sprawę, jest tedy jasne, że znamiona różnicujące interesujące nas typy czynów zabronionych pod groźbą kaiy na podstawowy i zmodyfikowany/e siłą konieczności powodują wyodrębnianie odrębnych norm sankcjonujących. Normy te - na skutek stosownego umieszczenia w ich zakresach zastosowania elementów odwzorowujących charakterystykę znamion różnicujących typy czynów zabronionych pod groźbą kaiy na podstawowy i zmodyfikowany/e - mają zatem odmienne treściowo zakresy zastosowania.

Z takim też usytuowaniem znamion różnicujących typy czynów zabronionych pod groźbą kaiy na podstawowy i zmodyfikowany/e - znamion nazywanych przez A. Zolla znamionami decydującymi jedynie o karalności czynu tudzież znamionami decydującymi o różnej karalności naruszeń tej samej normy sankcjonowanej - spotykamy się w teoretycznoprawnych rozwinięciach koncepcji sformułowanej przez przywołanego autora.

I tak, tytułem reprezentatywnej egzemplifikacji tego rodzaju rozwinięć, w ten właśnie sposób problem ulokowania w płaszczyźnie normatywnej omawianych znamion różnicujących rozwiązał P. Kardas. Autor ten w interesującej pracy na temat przestępstwa ciągłego¹ uznał, że: „(...) prima jacie zdaje się nie budzić wątpliwości fakt, że decydujące znaczenie dla kwestii jedności - wielości przestępstw ma opis czynu zabronionego, a dokładniej struktura normatywna, w której jest on w pełni wyrażony, stanowić musi podstawę rozstrzygania tego zagadnienia. Jak już zaznaczono powyżej miejscem spotkania normy sankcjonującej i normy sankcjonowanej na gruncie ustawy karnej jest opis zachowania karalnego. (...) można powiedzieć, że opis zachowania karalnego stanowi w normie sankcjonowanej treść zakresu normowania, w normie sankcjonującej zaś element zakresu

-10-

1

Zob. P. Kardas, Przestępstwo ciqgłe w prawie karnym materialnym. Analiza konstrukcji modelowych na tle pojęcia czynu, zbiegu przepisów i zbiegu przestępstw, Kraków 1999.