0:00:00:www.napiprojekt.pl - nowa jakość napisów.|Napisy zostały specjalnie dopasowane do Twojej wersji filmu.
0:00:46:{C:$aaccff}House, M.D.[6x01]|Broken (Złamany)
0:00:51:{C:$aaccff}Tłumaczenie i napisy: Aith & AnDyX
0:00:56:{C:$aaccff}.:: Grupa Hatak - Hatak. pl::.|.:: Napisy24. pl::.
0:01:00:niezależne poprawki: farinelka
0:01:31:Pomocy!
0:01:34:Pomóżcie mi!
0:02:38:Wymioty zniknęły, znikam i ja.
0:02:40:Sprawdzę u lekarza.
0:02:42:Nie, chwileczka.
0:02:43:Jestem tu na własne życzenie.|Wystarczy sprawdzić ze mną.
0:02:45:Przepraszam, dr Nolan|zostawił dokładne instrukcje.
0:02:52:Nie jest chora, tylko się boi.|Powiedz jej, że...
0:02:54:A niech mnie!
0:02:57:Na dodatek jest czarny.
0:03:00:Pomyśleć, że byłbyś bardziej|uczulony na sprawy niewolnictwa.
0:03:15:- Nie możesz mnie tu trzymać.|- Dr House, wygląda pan o wiele lepiej.
0:03:17:Bo tak się czuję.
0:03:19:Żadnych leków przeciwbólowych,|żadnych halucynacji.
0:03:21:Noga boli, ale w ramach kontroli.|Świetnie się spisaliście.
0:03:24:Będę tęsknił.|Chciałbym zacząć jak najszybciej.
0:03:27:W świetle prawa może pan odejść|w każdej chwili.
0:03:29:Ale sugerowałbym, by pan został.
0:03:31:Wezmę to pod uwagę.
0:03:32:Jeśli sądził pan,|że halucynacje to efekt vicodinu,
0:03:34:czemu nie zapisał się pan na odwyk?
0:03:37:Wmówiono mi, że zwariowałem.
0:03:39:Ale przecież nadużywał pan vicodin od wielu lat.
0:03:41:Nigdy nie miał pan urojeń,|problemów ze spaniem,
0:03:44:ani żadnych innych problemów|poza narcyzmem i antyspołecznym zachowaniem,
0:03:48:dopóki nie umarło dwoje|z pana współpracowników.
0:03:50:I pana ojciec.
0:03:52:Pańskie problemy sięgają poza vicodin.
0:03:55:I to ma mi poprawić humor?
0:03:58:Musimy przenieść pana|na oddział długoterminowy,
0:04:00:rozpocząć podawanie leków,|terapii rozmownej.
0:04:02:Spoko, rozumiem.
0:04:03:Tylko tak przypominam sobie,|że mogę stąd wyjść w każdej chwili.
0:04:07:Może zacznę od tego, co?
0:04:10:Nie będzie pan mógł praktykować medycyny.
0:04:17:Wcale nie chcę praktykować medycyny.
0:04:19:Zdecydowałem, że chcę zostać astronautą.
0:04:21:Jeśli chce pan uzyskać|stanową licencję astronauty,
0:04:24:będzie pan potrzebował mojej rekomendacji.
0:04:27:To taka nowa, popularna terapia?
0:04:29:Szantaż?
0:04:31:Musi pan wyzdrowieć.
0:04:39:Witamy na oddziale szóstym.
0:04:53:Dobra, szybka gadka.
0:04:55:Co mam robić|i jak długo mam tu siedzieć?
0:04:58:To zależy od pana,|proces jest dość podstawowy.
0:05:00:Przy przestrzeganiu grafika,|dobrowolnym przyjmowaniu leków,
0:05:04:uczestniczeniu w terapii|grupowej i indywidualnej,
0:05:06:popracujemy nad celami...
0:05:07:- Już ustanowiłem sobie cel.|- Świetnie. Co to za cel?
0:05:09:Moim celem jest, żeby twój szef|napisał mi list, którego potrzebuję.
0:05:13:To zacznijmy proces.
0:05:14:Mogę uśmiechać się przez zaciśnięte|zęby i zgrywać pana milusińskiego.
0:05:17:Ale istniałoby wtedy|wielkie ryzyko przemocy,
0:05:20:więc wybiorę raczej opcję|totalnej rozpierduchy.
0:05:22:Uprzykrzę wam życie i pracę tak bardzo,|że on napisze wszystko, byle się mnie pozbyć.
0:05:28:- Jest gotowy.|- Dzięki.
0:05:45:/Nie potrzebuję eskorty, wara.
0:05:48:Coś ty za jeden?
0:05:49:Dasz im wiarę?|Pouczają mnie o depresji maniakalnej.
0:05:52:Mógłbym o tym książki pisać.|Przestałem brać leki, bo tego chciałem.
0:05:56:Bo nic mi nie jest.
0:05:58:Bez potrzeby ciągają mnie tu z powrotem.
0:06:00:Jak biorę leki,|to wszystko zwalnia.
0:06:02:I w tym tkwi problem.
0:06:04:Miło cię poznać, mój ostatni|współlokator mnie nie znosił.
0:06:07:Serio?
0:06:07:Jestem Juan Alvarez.|Pseudonim sceniczny "J".
0:06:09:Ale wszyscy tutaj mówią mi Alvie.
0:06:12:Tak jak ten z "Annie Hall" Woody'ego Allena,|tylko w wersji portorykańskiej.
0:06:15:Nie aż tak neurotyczny.
0:06:17:Jak mam cię zwać?
0:06:19:Tym razem czekasz na odpowiedź?
0:06:22:Mów mi House.
0:06:29:Poczekaj, mam tę miejscówkę obcykaną,|mogę cię oprowadzić.
0:06:34:Ej, wszyscy!|To mój nowy współlokator, House!
0:06:38:- Jedno, co musisz wiedzieć to...|- Tu jest kolejka?
0:06:40:Annie, poznaj mojego współlokatora, House'a.
0:06:42:- Możesz na niego mówić "Chętny".|- Ani mi się waż.
0:06:45:Nie bój nic, ona się nie odezwała|od jakichś dziesięciu lat.
0:06:49:Dobrze, że tu przyszedłeś,|musisz wiedzieć co, gdzie i jak.
0:06:53:Chcę poprosić o zmianę pokoju!
0:06:55:Dowcipniś z ciebie.|Tu przychodzisz też po leki.
0:06:57:- Nie biorę żadnych leków.|- Też nie? Świetnie, stary!
0:07:00:Mówią mi, że mózg|mi za szybko działa.
0:07:02:Tak jak mówić Usainowi Boltowi,|że za szybko biega.
0:07:05:Przepraszam!|Wiem, że jesteście zajęci ignorowaniem mnie,
0:07:07:ale mam pusty minibarek.
0:07:09:Myślisz, że Bolt mógłby skakać w dal?
0:07:11:Ten sport potrzebuje rozruchu,|od 20 lat jest ten sam rekord.
0:07:14:Myślę, że jakby ktoś rzucił się|głową do przodu i tuż przed lądowaniem
0:07:18:zrobił jeszcze fikołka,|zyskałby spokojnie z 90 cm.
0:07:21:Zostań tym kimś.
0:07:28:Moja głowa!
0:07:33:Nie dostaniesz Haldolu.|Przykro mi.
0:07:37:To jest Hal.|Naprawdę nazywa się Connor,
0:07:39:- ale my nazywamy go Hal, bo...|- Kumam.
0:07:43:Nie możemy na tym grać.|Trzymają zamknięte.
0:07:46:Chciałbym, żebyśmy mogli,|ale chyba rozumiesz jaki byłby hałas.
0:07:49:Wariaci grający na pianinie,|nie byłoby spokoju.
0:07:52:No chodź, chcę cię wszystkim przedstawić.
0:07:56:Myślisz, że on tak na poważnie?
0:07:57:To lekarz, wie, że złym zachowaniem|tylko potwierdzi diagnozę.
0:08:01:Albo, że to zadziała.
0:08:03:Naprawdę sądzisz,|że jest się czym przejmować?
0:08:06:Jak pacjent wyraża groźbę,|zawsze trzeba się przejmować.
0:08:15:Mamy dwóch nowych pacjentów na oddziale.
0:08:18:Wszyscy znacie Alviego.
0:08:20:Dzięki, dzięki, nie musicie bić braw.|Wspaniale jest wrócić znów do Mayfield.
0:08:23:Nie tylko dla jedzenia,|nie tylko dla panienek...
0:08:26:No dobra, tylko dla panienek.
0:08:28:Powitajmy na piętrze również Grega.
0:08:31:Nie zapamiętywałbym imienia.|Ja tylko przelotem.
0:08:34:- Nie chcę nikomu łamać serca.|- Możemy już iść na dwór?
0:08:37:- Nie teraz, Jay.|- Ma klaustrofobię, tak?
0:08:40:Masz klaustrofobię?
0:08:42:Mogę dostać jakiś długopis,|żeby sobie pozapisywać?
0:08:45:A ty dokąd?|Gdzie on idzie?
0:08:48:Wszystko w porządku.
0:08:48:Mamy i paranoika.
0:08:51:Dr Beasley?|Mam problem z jedzeniem.
0:08:55:- Co jest nie tak?|- Przysięgam, że jem coraz mniej,
0:08:57:a mimo to... się rozrastam.
0:09:00:Może chociaż kredkę?
0:09:01:Porozmawiamy o tym innym razem.
0:09:03:Słyszałam, że wczoraj mieliście|wszyscy terapię poprzez sztukę.
0:09:06:Może moglibyśmy powiesić|nowe obrazy na ścianach?
0:09:09:Podcięłaś sobie nadgarstki, co?
0:09:11:- Greg, są pewne tematy...|- Przepraszam najmocniej.
0:09:14:Samobójstwo to temat tabu?
0:09:16:Gdybym złamał zasadę|pierwszego dnia, chyba bym się zabił.
0:09:21:Terapia grupowa skończona.
0:09:24:Jak z bicza trzasnął.
0:09:25:Zdajesz sobie sprawę, że nie jesteś|pierwszym nieskorym do współpracy?
0:09:29:Naprawdę?|Jest jakiś klub?
0:09:31:Prawdę mówiąc, owszem.|Zaprowadzę cię do siedziby.
0:09:38:- Długo nie trzeba było czekać.|- Taki już jestem, zimny drań.
0:09:52:/No dalej, Alvie, zagraj coś!
0:09:58:Podaj, podaj!
0:10:00:- Dobrze.|- Rzucaj!
0:10:01:No dalej, chłopaki.
0:10:06:Będziesz się zachowywał?
0:10:07:- Uwierzysz mi, jak powiem, że tak?|- Nie.
0:10:10:Więc tak.
0:10:13:Wiesz, że staram się ci pomóc, prawda?
0:10:17:Wiem też, że próbujesz być|miła, opiekuńcza i uczuciowa.
0:10:20:Tylko ci nie wychodzi.
0:10:24:Powinieneś po prostu|porozmawiać, być szczerym...
0:10:28:Spróbować współpracy z ludźmi,|obcowania z nimi.
0:10:34:Dobra.
0:10:40:House!|Jest ze mną!
0:10:41:Zamknij się.|Nikt cię nie lubi.
0:10:46:- Ograniczam cię?|- Co?
0:10:47:Nie widzisz słońca?
0:10:49:O nie, wszystko się zbliża.
0:10:53:- Dobra...|- To ten klaustrofobik, nie?
0:10:56:Mówię z pamięci.
0:10:59:- Musisz dryblować.|- Czemu?
0:11:01:To nie mnie obserwują satelity CIA.|Obserwują ciebie, bo ubrałeś się na zielono.
0:11:08:To było zbyt proste.
0:11:11:Serio... Anoreksja?
0:11:13:Nie trzeba być do tego dziewczyną?
0:11:15:I odpowiadając na to, o czym myślisz,|owszem, te spodnie cię pogrubiają.
0:11:26:Jak bardzo zawiodłaś się, gdy obudziłaś się w|szpitalu wciąż żywa i wciąż byłaś życiową porażką?
0:11:39:2:0 mistrzu!
0:11:45:Miałaś rację.
0:11:46:Kontakt z ludźmi daje satysfakcję.
0:11:50:Nie możesz tam iść,|teraz jest czas podwórkowy.
0:11:53:Dopisz mi to do rachunku.
0:12:18:Terapia muzyką jest chyba skuteczniejsza,|kiedy pacjenci mogą jej posłuchać.
0:12:26:Skąd masz klucz?
0:12:29:Dostałam.
0:12:33:Więc jakby ona się odezwała,|to mielibyśmy niemiecki akcent?
0:12:39:Nie.
0:12:41:To siostra mojego męża.
0:12:44:Niech on przychodzi jej pograć.
0:12:46:On nie umie grać.
0:12:52:Całkiem ładnie.|Trochę za bardzo naciskasz prawą stopą.
0:12:59:Widzisz jej głowę?|Kiwa się w rytm muzyki.
0:13:03:To jedyna prawdziwa reakcja,|jaką od niej wydostaję.
0:13:07:Zupełnie jakbyśmy rozmawiały.
0:13:11:Nie rozmawiacie.
0:13:14:Jej głowa kiwa się do rytmu serca.
0:13:17:Jesteś jakimś nowym lekarzem na oddziale?
0:13:19:Teoretycznie, tak.
0:13:25:Mogę tym razem poprowadzić?
0:13:28:Zostaw otwartą pokrywę, jak skończysz.
0:14:00:Możesz zamknąć drzwi?|Wypuszczasz chłodne powietrze.
0:14:08:Jeśli nadal będziesz się tak zachowywał,
0:14:11:zamieszkasz w tym pokoju.
0:14:13:Spróbujemy nowej strategii|czy mam cię tu zostawić?
0:14:32:21. I 2:1, wygrałem.|House wrócił!
0:14:37:No chodź, zagraj.|Nie mam już z kim grać.
0:14:39:- Ja zagram.|- Daj spokój. No dalej, House.
0:14:41:Możesz serwować.
0:14:46:Myślałem trochę o tym,|jak do wszystkiego podchodziłem.
0:14:52:Jestem tu nowy i nieszczęśliwy|i wyżywałem się na was.
0:14:58:Niesprawiedliwie.
0:15:03:To był gniew źle skierowany.
0:15:06:Bo jak o tym pomyśleć,|to prawdziwymi dupkami tutaj są...
0:15:10:Lekarze.
0:15:12:House?
0:15:15:Dali wam stół do ping-ponga,|ale bez rakietek.
0:15:18:Bez siatki.
0:15:20:- Jakby z was kpili.|- Nauczaj!
0:15:22:To jest tenis stołowy,|nie stołowa siatkówka.
0:15:25:Greg, wiesz jak to się skończy.
0:15:27:Widział ktoś kort tenisowy bez siatki?
0:15:30:Jak dorastałem, to były takie|w parku obok mojego mieszkania.
0:15:33:Trzy korty, bez siatek.|Nikt ich nie używał.
0:15:36:Nikt się nie będzie wieszał|na siatce od ping-ponga.
0:15:39:- Pewnie, że nie.|- To niedorzeczne.
0:15:41:Traktujecie nas jak małe dzieci.
0:15:42:Małe dzieci mogą grać w ping-ponga.|Mogą grać na pianinie.
0:15:46:Tak, mamy gorzej niż małe dzieci.
0:15:48:Dobrze, może usiądźmy i porozmawiajmy o tym.
0:15:51:Nie, nie, nie.|Chcę o tym porozmawiać tu i teraz.
0:15:55:Chłopaki...
0:15:59:Chłopaki!
0:16:06:Chłopaki!
0:16:07:/My chcemy rakietki!|/My chcemy rakietki!
0:16:28:House ma rację.
0:16:30:Chyba każdy z was|da sobie z nimi radę.
0:16:39:Serio?
0:16:42:To twoja strategia?|Wszyscy dostaną to, co zechcą, ale nie ja?
0:16:45:Jesteś naturalnym przywódcą.
0:16:47:Mógłbyś zrobić tu coś pożytecznego.|Dla nich.
0:16:50:A z pewnością dla siebie.
0:16:51:Ale możemy też ciągle się zwalczać.
0:16:54:Jeśli sądzisz, że możesz mnie złamać.|Że nie jestem tak samo uparty, jak ty.
0:17:08:/Szykowałem się do walki z gościem,|/lecz rozplanował to najprościej.
0:17:11:/Plan zaczął wdrażać w życie,|/to mu dałem po korycie...
0:17:15:Zamknij się.
0:17:17:- Dalej będziesz im uprzykrzał życie?|- Nie.
0:17:20:Nowy plan?
0:17:22:Tak.
0:17:23:Jaki?
0:17:24:Jeszcze nie wiem.
0:17:27:/Umysł mu płonie, marszczą się skronie,|/Nolan zapłonie mówiąc "House'a nie wygonię".
0:17:34:Wiesz, łatwiej jest myśleć w ciszy.
0:17:37:Nie ma sprawy.
0:17:43:A mogę sobie nucić?
0:17:51:Powitajcie nowego pacjenta|na naszym oddziale.
0:17:55:- Oto Steve.|- Pan Wolności.
0:17:57:Steve Elkerton to tylko przykrywka.
0:18:00:Coś jak Clark Kent,|Bruce Wayne czy Peter Parker.
0:18:02:Super, mamy więcej|Jezusów i superbohaterów.
0:18:05:W świecie zewnętrznym próbuję|wtapiać się w otoczenie, ale tutaj...
0:18:09:Tu mnie każdy zrozumie.
0:18:11:- Żyjemy na Oddziale Sprawiedliwości.|- Alvie.
0:18:14:Wyjaśnisz coś więcej na temat tego,|że tu cię każdy zrozumie?
0:18:18:Na świecie jest dobro i zło.
0:18:19:Niektórzy ludzie są wyjątkowi.
0:18:22:Są wybrani, by ochraniać świat od złego.
0:18:25:Nie sądzisz chyba,|że możesz powstrzymać kule?
0:18:27:Uchylam się przed nimi.
0:18:29:Potrafisz czytać w myślach?
0:18:32:Nie.
0:18:35:Mamy terapię grupową, Greg.
0:18:38:Dlaczego ona nic nie mówi?
0:18:42:Ona potrzebuje pomocy.
0:18:45:- Potrzebuje kogoś, kto ją ocali.|- Wszyscy staramy się to zrobić.
0:18:50:Spędźmy pięć minut na poznawaniu Steve'a.
0:18:59:Potrafię latać.
0:19:03:Wiem, że coś knujesz.
0:19:05:Opracujesz kolejny wymyślny plan,|jak się stąd wydostać.
0:19:08:Może wstrzymaj się z tym na kilka dni,|zobaczymy, co się będzie działo.
0:19:13:Pozwól mi robić, co do mnie należy.
0:19:15:Jeśli wolisz terapię prywatną,|to możemy pójść w tym kierunku.
0:19:18:Może spróbujemy jakichś leków S SRI.
0:19:20:Jeśli uznasz, że nic nie działa,|możesz wrócić do swojego knucia.
0:19:25:Gdybyś tylko powiedziała|to dwie minuty temu.
0:19:27:Zanim uknułem nowy plan.|Muszę mu się aktywnie oddać.
0:19:31:Łapiesz?|Że niby nie będę bierny.
0:19:35:Sporo miejsca, trochę w bok.|W kosza też jestem świetny.
0:19:43:Masz dostęp na trzecie piętro?
0:19:45:Odkąd powiedziałem na łamach grupy,|że wujaszek mnie molestował.
0:19:49:- Ty tak na serio?|- Pewnie.
0:19:51:Teraz mogę używać|automatów na trzecim piętrze.
0:19:54:Jadłeś chipsy śmietankowo-cebulowe?
0:19:55:Cały sens jest w maczaniu ich w dipie,
0:19:57:pewnie, że zaoszczędzisz czas|nie przyprawiając śmietany, ale...
0:20:00:Musisz się włamać do biura Nolana.
0:20:02:Na komandosa.
0:20:04:- Musisz się skupić.|- Mam mu zrobić bajzel?
0:20:06:Wejdź mu do biura i przejrzyj kalendarz.
0:20:09:Chcę znać nazwisko kobiety,|z którą widział się dziś o 11.
0:20:11:Nie ma sprawy.
0:20:12:Przyniosę ci też paczkę chipsów,|jak będzie to wezmę i dip,
0:20:15:- ale nie widziałem ich w automatach.|- Tak, przynieś mi chipsy i dip.
0:20:18:- I co jeszcze?|- Kumam, kumam.
0:20:20:Plan B.|B jak "Będzie szantaż".
0:21:07:Puśćcie mnie!|Chciałem tylko coś przekąsić!
0:21:10:Nie wiedziałem, że przenieśli automat!|Chcę moje chrupki!
0:21:22:Masz nazwisko?
0:21:23:W notesie Nolana nikogo nie było,|był tylko wielki "X" na środku dnia.
0:21:26:No to ja bym ją nazwał Dwunastka.
0:21:29:/Dwunastka, Dwunastka,|/Nolan ją przetrzaska.
0:21:33:- Razem się będą trzaskać.|- A potem ją roztrzaska.
0:21:37:- Nie zdążyłem sprawdzić telefonu.|- Nie ma sprawy.
0:21:40:Mam numer rejestracji, dzwonię do kumpla,|on załatwia imię, a ja mam swój list.
0:21:45:Masz przywilej telefonu?
0:21:47:Jestem na poziomie -4,|muszę pisać kredkami. A ty?
0:21:50:Trzeba być na 5. poziomie.|Wyżej się nie da.
0:21:53:Tylko Hal jest tak wysoko.
0:21:56:Hal jest na 5. poziomie?
0:21:57:Dają mu punkt, jak tylko wyczyści talerz.
0:22:00:- Zjadałem za niego ziemniaki.|- Sprzeda ci jakieś minuty?
0:22:03:Nie, to ja płacę mu|za ziemniaki dwie fajki.
0:22:05:Telefon kosztuje o wiele więcej.
0:22:09:Umiesz udawać, że połknąłeś tabletkę?
0:22:11:Nie.
0:22:14:Jaka szkoda...
0:22:24:- Na pewno nie masz nic przeciwko?|- Ani trochę.
0:22:27:- Jak mus to mus.|- Jak mamy zacząć?
0:22:32:Może tak po prostu?
0:22:34:Tak na ostro.|Żeby było prawdziwie.
0:22:39:No zróbże to!
0:22:48:/Gdzie moja forsa?
0:22:50:Kod Szary!
0:22:51:Dajcie mi 5mg Haldolu!
0:22:57:Weźcie go ze mnie!
0:23:04:Dajcie mu to!
0:23:28:Stary, full wypas.
0:23:36:Nie obrazi się, że są wilgotne, nie?
0:23:45:/House?
0:23:46:Nie, to twój inny przyjaciel z azylu.
0:23:50:Jak leci?
0:23:51:Nie ma halucynacji, tak samo vicodinu.
0:23:54:A jak noga?|Jak z bólem?
0:23:57:Podają mi słabsze leki.|Jakoś sobie radzę.
0:24:00:Musisz mi sprawdzić rejestrację samochodu.
0:24:02:Jakiś samochód ci na oddziale|zbiegł z miejsca wypadku?
0:24:05:House, po prostu rób, co masz robić.
0:24:07:Słuchaj lekarzy,|a niebawem cię odwiedzę.
0:24:10:Znajdź mi właścicielkę tego samochodu,|a ja odwiedzę cię jutro w twoim biurze.
0:24:15:Mój prowadzący jest za mądry,|za stary i za dobrze ubrany,
0:24:18:żeby prowadzić tylko jeden oddział.
0:24:19:/Zawalił coś w życiu|/i chyba znowu to robi.
0:24:22:Potrzebuję jej imienia,|żeby zaszantażować szantażystę.
0:24:25:House!
0:24:26:On do mnie dzwonił.
0:24:29:Co chciał wiedzieć?
0:24:32:Chciał się dowiedzieć paru rzeczy o tobie.
0:24:35:/Chciał ostrzec, że będziesz|/dzwonił i o coś prosił.
0:24:37:Powiedział, że jeśli chcę|pomóc ci wyzdrowieć,
0:24:40:powinienem pozwolić mu robić to,|co do niego należy.
0:24:42:A teraz ja dzwonię, żeby ostrzec cię,|że jeśli on zadzwoni to...
0:24:45:/House.
0:24:46:Przykro mi.|Chciałbym móc ci pomóc.
0:24:49:Przecież możesz.
0:25:01:Wychodzi na to...
0:25:04:Że jesteś moim jedynym przyjacielem.
0:25:08:/House już nie jest świeżak,|/on już mieszka na tym piętrze.
0:25:12:I nienawidzę cię.
0:25:17:Będę współpracował.
0:25:19:To raczej kiepski plan.|Właściwie to jest ich plan.
0:25:22:Ich plan polega na tym,|żebym naprawdę połykał tabletki.
0:25:26:Żebym naprawdę współpracował.
0:25:33:/liczba przywilejów pacjentów
0:25:37:/House - żadne
0:26:31:Taki jestem dumny z mojego współlokatora,|to ja go wszystkiego nauczyłem.
0:26:36:Raz, dwa, trzy!
0:26:41:Stomp, zaczynaj licytację.|Najwyższa karta wygrywa.
0:26:46:Chyba spasował.|Richter?
0:26:49:Dwie fajki.
0:26:51:Nie jest pewny siebie, Alvie.|Zniszcz go.
0:26:54:Jak chcesz, możesz zrymować.
0:26:56:/Oczekuję kokosów, daję dziesięć papierosów.
0:27:00:Dość odważnie jak na kogoś,|kto trzyma na czole dwójkę.
0:27:03:Pogrywasz sobie.
0:27:04:Nie możesz przebić o dziesięć,|kiedy mam tylko pięć.
0:27:06:- Zarzuć kartą do telefonu.|- Nie ma mowy.
0:27:10:Mogę zagrać?
0:27:12:- Podejdź.|- Czemu?
0:27:14:Chcę zobaczyć, czy masz dość odwagi.
0:27:16:Pokaż swoją najlepszą pokerową twarz.
0:27:21:Jak dla mnie za wysoka stawka.|Możesz zająć moje miejsce.
0:27:24:/Czas na leki.
0:27:27:- Jak się dziś miewamy?|- Lepiej niż wczoraj i gorzej niż jutro.
0:27:52:Trochę jej nuciłem.
0:27:55:Kiwa się do rytmu.|To może coś znaczyć.
0:28:01:Ignorujesz mnie czy pozwalasz,|by spłynął po tobie mój urok?
0:28:06:Trudno tak grać i gawędzić.
0:28:09:Kilka tygodni temu mówiłeś,|że granie jej to kompletna strata czasu.
0:28:15:Masz rację, rozmawiając grasz znacznie gorzej.
0:28:20:- Zakładam, że kochała muzykę?|- Grała w Filharmonii w Filadelfii.
0:28:25:Na wiolonczeli.
0:28:26:Jeśli reaguje na pianino,|na wiolonczelę może zareagować bardziej.
0:28:30:Trochę gram...
0:28:35:Może we wtorek ze sobą przywiozę.
0:28:38:Dzięki.
0:28:44:Inne biurko, inny lekarz.
0:28:46:Jakiś czas przyjmujesz już leki,|okresowo będę sprawdzał poprawność dawek.
0:28:51:Jakieś problemy ze spaniem,|suchość w ustach?
0:28:54:Nie.
0:28:56:Mogę już iść?
0:28:57:Ze świeżym kartonem papierosów czeka|maniak, który za nic nie umie blefować.
0:29:02:Miło słyszeć, że znów|przyjaźnicie się z Alviem.
0:29:05:- Opowiedz mi o waszej bójce.|- On uderzył mnie, a ja mu oddałem.
0:29:08:I tak, dopóki nie spuchł.
0:29:10:Alvie powiedział, że to ty wszcząłeś bójkę.
0:29:13:Na tym polega bójka.
0:29:15:Różne zrozumienie danej sytuacji.
0:29:17:Bardzo wyrozumiałe podejście.
0:29:19:- I znów ten ton.|- Jesteś inteligentny.
0:29:22:Czemu z każdym komplementem w moją stronę,|wiąże się jakieś oskarżenie?
0:29:25:Nie objawiasz żadnych skutków ubocznych|od brania leków, co jest dość niespotykane.
0:29:28:Nie aż tak.
0:29:29:Historyjka o bójce|też nie jest wiarygodna.
0:29:31:Może przestań udawać,|że nie doszedłeś do jakiegoś wniosku?
0:29:34:Nie ufasz mi.
0:29:36:Właściwie to coś bardziej fundamentalnego.|Po prostu mnie nie lubisz.
0:29:39:- Nie powiedziałem tego.|- Uważasz, że nie biorę leków.
0:29:41:A bierzesz?
0:29:42:Tak.
0:29:44:Więc co mam zrobić?|Badanie moczu?
0:29:47:Tym zaskarbię sobie zaufanie?
0:29:50:Prawdę mówiąc, owszem.
0:30:05:Może trochę godności?
0:30:07:Znasz zasady, muszę patrzeć.
0:30:09:Ale niekoniecznie z miejsca przy parkiecie.|Mogę chociaż użyć kabiny?
0:30:38:/Albowiem krzyczał sam radośnie,
0:30:42:/przyznając się jeszcze głośniej...
0:30:47:/Że jest Anglikiem.
0:31:13:Bierz, póki gorące.
0:31:31:Przepraszam, że w ciebie zwątpiłem.
0:31:36:Panie Wolności, pomożesz mi?
0:31:40:Potrzebujesz pomocy?
0:31:41:- Oczywiście, od tego jestem.|- Świetnie.
0:31:44:Mógłbyś przenieść pianino?
0:31:47:225 kg to chyba nie za dużo, prawda?
0:31:50:Coś ugrzęzło pod spodem czy...
0:31:53:- Nie, chcę tylko odsunąć od okna.|- Moje moce nie są dla zachcianek...
0:31:56:Podnieś tylko raz.
0:31:58:- Czemu to robisz?|- House, to nie twoja sprawa.
0:32:03:Pytam z ciekawości.|Jako lekarz. Co ty robisz?
0:32:07:Albo jest Panem Wolności|i nie powinno go tu być,
0:32:10:albo cierpi na poważne i niebezpieczne|urojenia, z którymi musi się uporać.
0:32:15:Czyli masz powody medyczne, tak?
0:32:17:Nie, żebyś chciał go złamać,|bo jest trochę inny?
0:32:20:Nie jest inny, tylko ma urojenia.
0:32:22:- To co, pomożesz mi?|- Na co ona patrzy?
0:32:24:Nie jesteś superbohaterem, Steven.
0:32:27:- Jesteś zwykłym człowiekiem...|- Mogę ją ocalić.
0:32:29:Wszyscy jesteśmy zwykłymi ludźmi.|Właśnie to robimy.
0:32:32:Ukradli jej głos!
0:32:34:Trzymają go tam!
0:32:36:Na niego się patrzy.
0:32:38:- Ciągle się na niego patrzy...|- Twoja żona nie żyje.
0:32:48:Dobro może pokonać zło.
0:32:50:Nie zawsze, tamtego dnia źli ludzie|zabili dużo dobrych, nic nie mogłeś zrobić.
0:32:54:Nikt nie mógł nic zrobić.
0:32:56:To tam jest...|Tam jest jej głos.
0:33:01:Kod Szary.
0:33:05:Jej głos tam jest!
0:33:15:- Nie rób tego.|- Nic nie robię.
0:33:18:Myślisz.
0:33:19:Tutaj od myślenia do czynów|przechodzi się za szybko.
0:33:22:Myśl dalej, a wszystko pójdzie w cholerę.
0:33:25:- Na razie myślę, czy cię znowu nie uderzyć.|- Nienawidzisz Mediny i całej reszty.
0:33:28:Chcesz ich zranić, musisz ciągle udawać,|odstąpić na krok od tej nienawiści.
0:33:32:Czym się różni udawanie współpracy od prawdziwej współpracy?
0:33:36:Udawanie to udawanie,|nie jest naprawdę, na poważnie.
0:33:39:Siedziałem i patrzyłem,|jak robił coś głupiego i bezcelowego.
0:33:42:Współpracowałem.
0:33:43:Za kilka dni nie będziesz musiał patrzeć,|bo pojedziesz sobie do domu.
0:33:47:Odzyskasz pracę.
0:33:49:/Wszyscy do środka.
0:33:51:/Ceremonia pożegnalna, obecność|/obowiązkowa, jedno z was jedzie do domu.
0:33:58:Mieliśmy dobry tydzień.|Sporo z was poczyniło ogromne postępy.
0:34:04:Ale dziś gratulujemy Susan.
0:34:13:Życzymy jej jak najlepiej i mamy nadzieję,|że więcej się już nie spotkamy!
0:34:39:Gdzie jest Pan Wolności?
0:34:41:Nie mógł wziąć udziału w ceremonii.
0:34:54:Idź tam.|Obecność obowiązkowa!
0:34:58:Powiedz coś!
0:35:01:- Zostaw go.|- Nafaszerowaliście go?
0:35:04:Oczywiście, że nie.
0:35:05:Ma spłycenie afektu.|Jest prawie w stanie katatonicznym.
0:35:08:- Mamy tort.|- Nic mu nie jest.
0:35:10:Podwójna czekolada, pycha.
0:35:12:Nie mów mi, że nic mu nie jest!|Wy mu to zrobiliście!
0:35:14:- Funkcjonował, był szczęśliwy.|- Miał urojenia.
0:35:18:Pewnie, teraz ma się o wiele lepiej.
0:35:20:Dr House?
0:35:22:Porozmawiajmy.
0:35:30:Myślenie jest do bani.
0:35:35:Nie mam prawa się zezłościć?
0:35:36:Zniszczyli go.
0:35:38:A przy okazji, jestem o dwa poziomy wyżej|od Susan przy tej samej skali depresji...
0:35:44:Każdy pacjent jest inny.|Tu nie chodzi o skale i poziomy.
0:35:47:Szczęście to szczęście,|badanie to badanie,
0:35:49:radzenie sobie to radzenie sobie.
0:35:50:- I myślisz, że...|- Absolutnie!
0:35:53:Muszę odnieść się do głębszych problemów,|a zrobić to mogę tylko poprzez pacjentów.
0:35:58:Trzy godziny tygodniowo?|A to dopiero pierwsza oferta.
0:36:00:- Jak będziesz licytował, to pewnie spasuję.|- Nie.
0:36:03:"Nie" to żaden argument!
0:36:05:- Chcesz mnie sfrustrować?|- Nie.
0:36:08:Znowu "nie"?
0:36:10:Dam sobie radę!|Daję sobie radę!
0:36:12:Proszę bardzo.
0:36:13:Daję sobie radę lepiej, niż sądzisz.
0:36:16:Nie brałem leków.|Ani jednego.
0:36:20:A i tak uzyskałem dobry wynik|w teście na depresję.
0:36:23:Więc dowodem na to, że dobrze|sobie radzisz jest to, że skłamałeś?
0:36:26:Manipulowałem.
0:36:28:Dowodem jest to,|że mogę oszukać i test, i ciebie.
0:36:31:Więc funkcjonuję normalnie, jestem zdrowy|psychicznie, racjonalny, zdolny do życia
0:36:34:i nie powinno mnie tu być.
0:36:35:To twoje dzisiejsze pigułki?
0:36:38:Nie wezmę ich.
0:36:39:Wsadzę znów pod język.
0:36:44:Poliż.
0:36:46:- Mam polizać ci rękę?|- Jest czysta.
0:36:54:To cukier...
0:36:57:Wyniki badań poprawiały się|zbyt regularnie i szybko.
0:37:01:Obawiałem się, że nie bierzesz leków,|że to tylko przedstawienie.
0:37:04:Więc zamieniłem leki na placebo.
0:37:10:Żeby stwierdzić, czy nadal będzie lepiej.
0:37:15:Test psychologiczny nic mi nie powiedział.|Ale badanie moczu wykazało, że oszukujesz.
0:37:22:Musisz przestać walczyć z systemem.
0:37:25:Pozwól mi robić to, co do mnie należy.
0:37:33:Jaki jest nowy plan?
0:37:37:Nie ma nowego planu.
0:37:41:Skończyły mi się plany.
0:37:43:To co robimy?
0:37:44:Kończymy rozmowę.
0:38:21:Widzę, że masz na tyłach duży instrument.
0:38:26:To nie eufemizm.
0:38:29:Szpiegujesz mnie?
0:38:30:Mieszkam w szpitalu psychiatrycznym.
0:38:32:Wyglądanie przez okno to nasz znak rozpoznawczy.
0:38:35:Zakładam, że będziesz potrzebować|pomocy z wniesieniem jej na górę?
0:38:38:Wciąż mogę wychodzić na zewnątrz.
0:38:41:A kto będzie niósł ciebie,|kiedy będziesz niósł wiolonczelę?
0:38:44:Pewnie, pozbądźmy się bezużytecznego kaleki.|Bardzo niemiecko z twojej strony.
0:38:49:Mówię serio, razem|z futerałem to waży z tonę.
0:38:51:Chyba będę potrzebowała wspornika.
0:38:53:Możemy też poprosić o pomoc Clarka Kenta.
0:38:57:- Ze wspornikiem będzie łatwiej.|- Ale on jest już szczęśliwy i spełniony.
0:39:02:Póki mu nie powiedzieli, że nie ma mocy,|był szczęśliwym superbohaterem.
0:39:06:Pozwolimy mu pomóc, ucieszy się|i może poczuje się trochę lepiej.
0:39:14:Czemu pięć razy w tygodniu|stopujesz życie i odwiedzasz bratową?
0:39:19:Czy współczucie robi|ze mnie złego człowieka?
0:39:22:Nie. I nie jesteś zła nawet wtedy,|kiedy kłamiesz o powodach tych wizyt.
0:39:28:Robi wrażenie.
0:39:31:Prawdziwie ponadludzka umiejętność.
0:39:36:Może odpocznij sobie trochę,|zanim zaniesiesz to na oddział.
0:39:45:Ciągle ma deprechę.
0:39:47:Daj mi kluczyki.
0:39:48:Pomachasz nimi przed nim,|żeby go rozbawić?
0:39:51:Zamierzam sprawić, żeby poczuł, że lata.
0:39:53:Przejedziemy się tu i tam|po włościach z wiatrem we włosach.
0:39:58:No serio...|Odmówisz takiemu czemuś?
0:40:15:Dlaczego jesteś dla mnie taka miła?
0:40:19:Myślę, że masz dobre serce.
0:40:22:A byłabyś dalej miła,|jakbym powiedział, że skłamałem?
0:40:25:Nie przewiozę go tylko tutaj,|tylko porywam go i kradnę ci samochód.
0:40:36:Jesteś pewna?
0:40:37:Zaczynało chyba iskrzyć.
0:40:40:Tak w stylu Bonnie i Clyde'a.
0:40:42:Bonnie i Clyde skończyli|poćwiartowani na kawałeczki.
0:40:46:Do zobaczenia.
0:41:09:/Dasz radę.
0:41:10:Jeśli złapiesz mnie za rękę,|to ja też dam radę.
0:41:45:Nie puszczaj!
0:42:03:Pan Wolności powrócił!
0:42:06:Spokojnie, Panie Wolności,|bo wystraszysz porządnych obywateli.
0:42:11:- To był najlepszy moment w moim życiu.|- Było super.
0:42:14:Możesz się mi odpłacić|mówiąc Nolanowi, że jest idiotą.
0:42:17:Zapach świeżego powietrza|i to ciepło żółtego słońca.
0:42:20:Przyjemne rzeczy.
0:42:23:Musimy uważać na drodze.|Nie chcemy uszkodzić błotników.
0:42:32:Zejdź stamtąd.
0:42:35:Nikt nie woła o pomoc,|nie ma kota na drzewie.
0:42:42:Dziękuję, Greg.
0:42:44:Nie!
0:42:56:Ma szczęście, że przeżył.
0:42:59:Ma poszarpaną śledzionę,|rotacyjne pęknięcie miednicy,
0:43:02:pęknięcia u nasad kości udowej i barkowej.
0:43:06:W swoim życiu zawsze szukałeś tylko prawdy.
0:43:09:A nagle, u niego,|postanowiłeś wzmocnić urojenia chorego człowieka.
0:43:16:Żeby się na mnie odgryźć?
0:43:20:Nie obchodzi cię wyjście ze szpitala,|nie obchodzi cię Steve,
0:43:24:nie obchodzi cię nawet prawda.
0:43:29:Nic cię nie obchodzi, House.
0:43:33:Przenoszę cię do Winslow Psychiatric.
0:43:35:Może ich łatwiej zmanipulujesz,|ja mam dość.
0:43:40:Nie rób tego.
0:43:46:Potrzebuję pomocy.
0:44:05:Więc jak to działa?
0:44:06:Siedzimy sobie.|Rozmawiamy.
0:44:09:- O czym?|- O czym zechcesz.
0:44:11:Chcesz, żebym się skarżył|na mamusię?
0:44:13:A chcesz się na nią skarżyć?
0:44:15:Mogę ci opowiedzieć, jak mi|w dzieciństwie zdechła złota rybka.
0:44:19:Jeśli od tego chcesz zacząć.
0:44:21:Miliard rzeczy mi się zdarzył w życiu.|Skąd mam wiedzieć, które są istotne?
0:44:25:Według mnie wszystkie są.
0:44:27:No to streszczajmy się,|bo nam ta sesja zajmie z 50 lat.
0:44:30:Tak, jesteś sumą wszystkiego,|co cię spotkało.
0:44:33:I owszem, niektóre zdarzenia|znaczą więcej, niż inne.
0:44:37:Ale dojdziemy do tego|tylko przez rozmowę.
0:44:42:Powiedz mi, o czym myślisz?
0:44:45:Czego chcesz?
0:44:50:Chcę, żeby było lepiej.
0:44:53:Cokolwiek to u diabła znaczy.
0:44:56:Mam dosyć bycia nieszczęśliwym.
0:44:58:Więc chciałbyś być szczęśliwy?
0:44:59:I znowu odbijasz.|Tak, chciałbym.
0:45:02:Szczęście to wspaniały cel.
0:45:04:Niewielu pacjentów potrafi sprecyzować,|z czym dokładnie chcą stąd wyjść.
0:45:08:No to byczo.
0:45:09:Więc musimy tylko wymyślić sposób,|by cię stąd do szczęścia doprowadzić.
0:45:17:Inhibitory wychwytu serotoniny?
0:45:19:To ma być ten genialny sposób?
0:45:20:Myślę, że nie powinniśmy|rezygnować z żadnych pomocy.
0:45:23:Leki nie są|dla ciebie czymś nowym.
0:45:25:- Na nogę i na ból.|- Uznaj to za lek na ból psychiczny.
0:45:33:Nie chcę zmieniać tego, jaki jestem.
0:45:36:Jesteś nieszczęśliwy.
0:45:41:Myślisz, że leki|odbiorą ci ostrość umysłu?
0:45:45:Że stracisz błyskotliwe skojarzenia,|które czynią cię świetnym lekarzem?
0:45:49:Gdybyś leczył van Gogha,
0:45:51:malowałby ściany w domach,|zamiast gwieździstego nieba.
0:45:54:Dalej tworzyłby inspirujące obrazy nieba.
0:45:58:Tylko nie w szpitalu dla obłąkanych.
0:46:00:- Tego nie wiesz.|- Wiem, że miałby dwoje uszu.
0:46:05:I lepsze życie.
0:46:19:Wiem, że nie przychodzi ci to łatwo.
0:46:23:Ale chcesz mojej pomocy,|więc będziesz mi musiał zaufać.
0:46:40:Pychota.
0:46:52:Czemu tu stoisz?
0:46:55:Czekam na swój opłatek.
0:47:05:Oszukujesz, nie?
0:47:06:Nie.
0:47:08:Powiedz, że oszukujesz.
0:47:11:Połknąłem je.
0:47:13:Nieprawda.|Nie bierzemy lekarstw.
0:47:14:Ty ich nie bierzesz, Alvie.|Ja się zdecydowałem wyzdrowieć.
0:47:17:Znowu kantujesz.|Mnie możesz powiedzieć.
0:47:19:Nie kantuję.
0:47:22:Złamali cię.
0:47:27:Nie.
0:47:29:Ja jestem złamany.
0:47:33:Przestań mnie wielbić|i zajmij się własnym dennym życiem.
0:47:41:Nienawidzę cię.
0:47:53:Studniówka?
0:47:54:Mam dla ciebie zadanie.
0:47:56:Teatrzyk?
0:47:59:Nie wiem, w czym|może pomóc odgrywanie biznesmena
0:48:01:i fetyszystę stóp jednocześnie.
0:48:02:Ale dobra.
0:48:04:Udało ci się nawiązać kontakt|z innymi pacjentami?
0:48:07:Jesteś tu od 4 tygodni.
0:48:09:Opowiedz mi o relacjach|z innymi pacjentami.
0:48:12:Diane...
0:48:14:Jest przekonana,|że ta milczka jej nienawidzi.
0:48:16:Richter nie jest|aż takim paranoikiem.
0:48:18:Chce tylko, żebyś tak myślał.
0:48:20:A mój współlokator mnie nienawidzi.
0:48:22:Tylko jedna z tych rzeczy wskazuje,|co ktoś inny o tobie myśli.
0:48:28:Na pewno zdążyli już|sobie wydedukować, że jestem dupkiem.
0:48:33:Jest sposób, żeby się|czegoś o tobie dowiedzieli...
0:48:36:Bez procesu dedukcyjnego.
0:48:38:Miewałem związki z ludźmi.
0:48:40:Spieprzyłeś wszystkie związki.
0:48:42:Każdy jeden, jakby taki był cel.
0:48:44:Chcę, żebyś ufał ludziom.
0:48:52:Spróbuj.
0:48:56:Włóż to.
0:49:16:Ale tylko otwarcie?
0:49:20:Tylko otwarcie.
0:49:21:Zaufanie.
0:49:23:Do obcych?
0:49:24:Zaczniemy od obcych|i będziemy szli w górę.
0:49:29:Jeśli ci to pomoże,|"cześć" doskonale przełamuje lody.
0:49:42:Cze.
0:49:46:To takie "cześć", tylko krótsze.
0:49:50:Owszem.
0:49:52:Cieszy mnie ta oszczędność czasu.
0:49:54:Z odstrzelonego garniaka|wnioskuję, że jesteś darczyńcą.
0:49:57:A z nerwowego zachowania,|że sam miałeś problemy.
0:50:01:Pewnie dlatego to miejsce|coś dla ciebie znaczy.
0:50:04:Ale miało być o mnie.
0:50:09:Wykorzystuję swoich przyjaciół.
0:50:13:Przyjaciela, właściwie.
0:50:14:Mam tylko jednego.
0:50:17:Czasem bywa ciężko.
0:50:19:Nie jestem gejem.
0:50:20:Ja też nie.
0:50:21:Właściwie to jestem.
0:50:23:Widzisz tego gościa tam?
0:50:26:To mój kochanek.
0:50:28:Jest też moim psychiatrą.
0:50:30:Niektórzy twierdzą, że to niestosowne.|Ale oni nie wiedzą, co to miłość.
0:50:34:Dobrze mówię?
0:50:41:Nie jesteś gejem.
0:50:42:Nie, ale miałem|zdradzać ludziom sekrety.
0:50:47:Nie powinny być prawdziwe?
0:50:50:Na to nie wpadłem.
0:50:51:Dla bezpieczeństwa powinienem|zdradzać i takie, i takie.
0:50:53:Zaczynając od co zabawniejszych.
0:50:55:Chodź, podleczymy mnie.
0:51:07:Cześć.
0:51:13:Lubię robić dobrze.
0:51:18:Co nie znaczy,|że jestem dobroczyńcą, tylko że...
0:51:20:Wiem, co to znaczy.
0:51:25:Pytałaś mnie, czy|w przystawkach są orzechy.
0:51:28:Słucham?
0:51:30:Kochanie!
0:51:32:Co mój mąż do pani powiedział?
0:51:37:To ja pytałam,|czy są jakieś orzechy...
0:51:42:W przystawkach.
0:51:44:A gdzie ma pani EpiPen?
0:51:45:Co mam?
0:51:46:Żaden alergik nie rusza się|z domu bez EpiPena.
0:51:49:- Proszę pokazać torebkę.|- Nie.
0:51:51:- Torebkę!|- Nie!
0:51:52:Nie.
0:51:53:Tak naprawdę...
0:51:57:Uznałam, że jest atrakcyjny.
0:52:00:Poleciałam na niego.
0:52:01:Idziemy stąd.
0:52:11:Dobrze się bawisz?
0:52:14:Nawiązałem kontakt|z jednym gościem.
0:52:17:Ale moja tendencja|do psucia wzięła górę.
0:52:21:A potem górę wzięła chęć zabawy.
0:52:24:Wcale tego nie zepsułeś.
0:52:26:Zadaniem nie było|odsłonięcie kawałka duszy.
0:52:30:Jego celem było|pokazanie ci, że potrafisz ufać.
0:52:34:Czy ktokolwiek cię wsypał|jako odrażającego kobieciarza?
0:52:38:Albo producenta porno,|za którego cię uważają?
0:52:42:Dlaczego sądzisz,|że traktowaliby cię gorzej, gdyby znali prawdę?
0:52:52:Dobranoc, doktorze.
0:52:57:Wpadłeś w tarapaty?
0:53:02:Najwyraźniej nie.
0:53:03:Więc co teraz?
0:53:05:Będziesz moim alfonsem?
0:53:10:Może po prostu porozmawiajmy.
0:53:13:Dobrze.
0:53:17:Dlaczego się nie wkurzyłaś,|że ukradłem ci samochód?
0:53:21:Zrobiłeś miłą rzecz.
0:53:24:Nie wiem, czy po niemiecku|"miły" oznacza to samo.
0:53:28:Kradzież samochodu była miła, czy...
0:53:31:Zrujnowanie życia Panu Wolności?
0:53:34:To, co zrobiłeś, to nieodpowiedzialny błąd.
0:53:39:Ale również miłe.
0:53:41:Dałeś mu chwilę pełnego szczęścia.
0:53:47:Pytałeś, dlatego|tak często odwiedzam Annie.
0:53:53:Była moją najlepszą przyjaciółką.
0:53:55:Potem zaczęła się|od wszystkich oddalać.
0:54:01:Lekarze nie wiedzieli, dlaczego.
0:54:04:Poślubiłam jej brata chyba dlatego,
0:54:08:że tylko on przechodził|przez to samo, co ja.
0:54:15:Ale po paru latach|przestał ją odwiedzać.
0:54:19:A ja...
0:54:21:Nie mogłam przestać.
0:54:25:Brakuje mi jej.
0:54:35:Powinnam już iść.
0:54:39:Dobranoc.
0:54:53:Dobranoc.
0:55:14:I co się działo?
0:55:17:- Już ze mną gadasz?|- Nie.
0:55:27:Fajnie było?
0:55:31:O tak.
0:55:38:Pocałowała mnie.
0:55:41:Nie zwracaj uwagi na konstrukcję zdania.
0:55:43:Całowaliśmy się.
0:55:45:I jak się z tym czujesz?
0:55:46:Jak się czuję?|To był pocałunek.
0:55:48:Pocałunki są miłe.
0:55:51:No dobrze.
0:55:54:To było z podtekstem.
0:55:56:Wcale nie.|Dlaczego tak myślisz?
0:55:58:Bo mnie osądzasz.
0:56:00:Gdybym powiedział,|że zjadłem pyszną rybę na kolację,
0:56:03:zapytałbyś,|jak się z tym czuję?
0:56:05:Gdyby ryba|była mężatką, pewnie tak.
0:56:08:O proszę, osądzasz.
0:56:10:To chyba niezgodne z zasadami?
0:56:13:Po prostu stwierdzam fakt.
0:56:14:To skomplikowana sytuacja.
0:56:16:Nie tylko z powodu jej małżeństwa,|czy twojego pobytu tutaj.
0:56:20:Wiem, że ostatnie|12 godzin spędziłeś
0:56:21:analizując, co ten|pocałunek znaczył.
0:56:26:Co to za kobieta,|z którą byłeś na parkingu?
0:56:30:Odwracanie uwagi skutkuje lepiej,|gdy nie jest tak oczywiste.
0:56:33:Najwyraźniej niewierność|to dla ciebie nie problem.
0:56:36:To taka racjonalizacja,|że skoro ja mogę, to ty też?
0:56:41:Ale dla jasności,|ja nie mam romansu.
0:56:43:Więc kim ona jest?
0:56:44:Jak myślisz, czemu tak|rozpracowujesz moje życie prywatne?
0:56:47:Nie musiałbym, gdybyś|trzymał w biurze coś osobistego.
0:56:50:Masz jeden numer|na szybkim wybieraniu.
0:56:52:Podpisany "tata".
0:56:54:Ile ty masz lat?
0:56:56:Dlaczego tak się boisz|o tym rozmawiać?
0:56:57:Chcę rozmawiać o tobie.
0:56:58:Chcę wiedzieć, kto mi daje rady.
0:57:00:Nie daję ci rad|tylko zadaję pytania.
0:57:02:Myślę, że ten|pocałunek wiele znaczył.
0:57:04:I że się tego boisz.
0:57:05:A ja myślę, że nie masz|tu niczego osobistego,
0:57:07:bo nie masz osobistego życia.
0:57:09:Jak myślisz,|jak ten związek się skończy?
0:57:11:Jesteś samotny.
0:57:13:Spieprzyłeś każdą szansę,|jaką dało ci życie.
0:57:15:Jak ta historia się zakończy?
0:57:22:Nie wiem.
0:57:28:Czas odwiedzin!
0:57:49:Dlaczego mnie pocałowałaś?
0:57:55:Ile mam powodów do wyboru?
0:57:58:Lubię cię.
0:58:00:Pomyślałam, że to dobry sposób, żeby to okazać.
0:58:26:Otwórzcie szeroko drzwi.
0:58:52:Jak poszło z Lydią?
0:58:54:Przekonałem się, że można być|szczęśliwym tylko do chwili,
0:58:56:w której połamany katatonik|wytoczy się z windy.
0:59:01:Mówiąc filozoficznie.
0:59:03:Dlaczego swoje porażki|oceniasz wyżej niż sukcesy?
0:59:07:Mama mnie przyłapała,|jak się masturbowałem...
0:59:09:Przed zdjęciem babki.
0:59:10:Możemy już zostawić|te urocze wstawki?
0:59:14:Sukcesy trwają,|dopóki ktoś ich nie spieprzy.
0:59:16:Porażki są wieczne.
0:59:18:Akceptujesz to.
0:59:21:Akceptujesz fakt,|że nie możesz nic zrobić.
0:59:23:Dobra, akceptuję fakt,|że nic nie mogę zrobić.
0:59:26:To co mogę zrobić teraz?
0:59:28:Przyjąć do wiadomości porażkę i iść dalej.
0:59:32:Przeprosić.
0:59:36:Potężna rzecz, takie przeprosiny.
0:59:39:Sprawiasz, że ktoś skacze z budynku.
0:59:42:Mówisz jedno słowo i twoje życie idzie dalej.
0:59:44:Niezbyt to sprawiedliwe.
0:59:46:O to chodzi?
0:59:51:Sprawiłeś, że on cierpi.
0:59:55:Żeby świat był sprawiedliwy,|musisz cierpieć tak samo?
1:00:03:Nie jesteś Bogiem, House.
1:00:05:Jesteś jednym z wielu popaprańców,|którzy muszą iść naprzód.
1:00:12:Przeproś go.
1:00:14:Pozwól sobie poczuć się lepiej.
1:00:16:Nauczysz się,|jak ten stan utrzymać cały czas.
1:00:48:Cześć.
1:01:02:Doktorze House,|wszystko w porządku?
1:01:07:Tak.
1:01:09:Czas na zajęcia grupowe.
1:01:10:Uwaga, zajęcia grupowe!
1:01:16:Mam niespodziankę.
1:01:18:Za dwa tygodnie odbędzie się pokaz talentów Mayfield.
1:01:22:Pokaz talentów?|Czyich?
1:01:25:Chciałabym, żebyście|wszyscy wzięli udział.
1:01:28:To kto będzie na widowni?
1:01:30:Przyjdzie personel,|przyjaciele i rodziny.
1:01:33:Będziecie to nagrywać?
1:01:34:Nie, to pokaz tylko dla nas.
1:01:36:Skoro tylko dla nas,|to głosuję za rezygnacją z niego.
1:01:38:Pomyślcie,|że to zabawny sposób na terapię.
1:01:43:Alvie, mógłbyś zaśpiewać jakąś swoją piosenkę.
1:01:46:Ja nie śpiewam, ja rapuję.
1:01:47:Dobrze, mógłbyś coś|dla nas napisać.
1:01:50:Ja nie piszę.|To freestyle.
1:01:53:Myślę, że będziesz wolał się przygotować.
1:01:55:Niech to będzie coś specjalnego.
1:01:57:Zawsze jest.
1:01:58:A ty, Diane?
1:01:59:Co chciałabyś zaprezentować?
1:02:02:Nie mam żadnego talentu.
1:02:04:Na pewno masz.
1:02:05:Wszyscy macie.
1:02:07:Steve, nie sądzisz, że Diane|ma ukryty talent, który chcielibyśmy poznać?
1:02:14:Naprawdę myślisz, że odpowie?
1:02:16:Kiedyś tak.
1:02:17:Niby czemu?
1:02:19:Bo wszystko przemija.
1:02:21:Wszystko się zmienia.
1:02:22:To nie znaczy, że na lepsze.
1:02:24:Trzeba sprawić,|by było lepiej.
1:02:25:Nie można tylko gadać|i mieć nadzieję, że samo się poprawi.
1:02:30:Diane, może razem coś wymyślimy.
1:02:35:Mogę go uratować.
1:02:38:"Ukradli jej głos",|tak powiedział.
1:02:41:To w ten głos się wpatrywała.
1:02:43:On też tam patrzy.
1:02:45:Doktorze House, proszę.
1:02:46:Tam jest pozytywka.
1:02:48:Pielęgniarz!
1:02:51:Dajcie mi ją po prostu. Mogę...
1:02:53:Nie świruję!
1:02:57:Obiecuję, że to zadziała.
1:03:07:Niebieskie pudełko na górnej półce.
1:03:13:Tego chciałeś.
1:03:15:To ci było potrzebne. Głos.
1:03:18:Myślałeś, że tym wyleczysz milczkę.
1:03:20:Idąc tym tokiem myślenia,|ciebie też powinno wyleczyć.
1:03:25:Nic ci nie jest.
1:03:27:Zdrowiejesz.|Wszystko działa, jak należy.
1:03:30:Po prostu coś powiedz.
1:03:32:No dalej, mów!|Powiedz coś!
1:03:34:Myślę, że powinniście sobie zrobić przerwę.
1:03:45:Próbujesz naprawiać,|zamiast iść naprzód.
1:04:07:Przyniosłam Dvoł�ka...
1:04:09:Na cztery ręce.
1:04:13:Co?
1:04:15:Muszę wiedzieć, co to jest.
1:04:19:Partytura.
1:04:25:Mówiłam ci, po prostu...
1:04:28:Dwoje ludzi dobrze się bawi.
1:04:31:Rezultaty mogą być dwa.
1:04:33:Skończy się, raniąc kogoś.
1:04:34:Albo się nie skończy.|I też ktoś zostanie zraniony.
1:04:38:No to zakończenia są do bani.|Ale początki nie muszą takie być.
1:04:43:Wszystko się kończy, życie też.
1:04:46:To nie znaczy,|że nie możemy się nim cieszyć.
1:04:50:Ja nie mogę.
1:04:54:Wiem tylko,|że 5 minut temu byłam szczęśliwa,
1:04:56:a teraz już nie jestem.
1:04:59:W czym to jest lepsze?
1:05:02:Żegnaj, Lydio.
1:05:12:Naprawdę boję się elektrowstrząsów.
1:05:14:Obawy są normalne.
1:05:15:Czy ktoś inny je odczuwa?
1:05:17:Mnie też porazili.
1:05:20:Dzięki, dodajesz mi otuchy.
1:05:23:Nie wiem,|czy powinnam się na nie decydować.
1:05:25:Po prostu daj się leczyć albo zamknij paszczę.
1:05:28:Greg, przechodzimy tu pewien proces.
1:05:29:Jasne, proces.
1:05:30:- Nie powinniśmy go przerywać wynikami.|- "Chętny" miał wczoraj ciężką noc.
1:05:34:Chyba zdecydował się znowu|zostać dupkiem, zamiast hipokrytą.
1:05:37:Przejdźmy dalej.
1:05:39:Alvie, robisz postępy z pisaniem?
1:05:42:Tia.
1:05:44:Tak naprawdę to nie.
1:05:45:Po prostu nie chcę spisywać piosenek.
1:05:47:To im odbiera całą spontaniczność.
1:05:48:Przestają być dziełem chwili.
1:05:51:Alvie, kiedy się zapisuje...
1:05:52:/Przychodzi czas, że rym masz,
1:05:54:/Zapalają się światła...
1:05:58:Tia, zadałeś szyku.
1:06:00:Rymuje się z "fiuciku".
1:06:02:Przepraszam, dr Beasley.
1:06:04:Dr Nolan kazał to panu dać.
1:06:11:Dzienna przepustka?
1:06:12:Chciałby się z panem zobaczyć.
1:06:33:Dziękuję za przyjście.
1:06:36:Miałem nadzieję,|że spojrzysz na kartę mojego ojca.
1:06:40:Konsultacja?
1:06:42:Czyli co, byłeś już u każdego|normalnego lekarza w mieście?
1:06:45:Pomyślałem, że chciałbyś wyrwać się poza oddział.
1:06:52:Sprzątaczka znalazła go leżącego na podłodze.
1:06:54:Lekarze uważają, że nie wyzdrowieje.|Że powinienem odłączyć wtyczkę.
1:06:59:Chciałem drugiej opinii, więc...
1:07:01:Byłbym głupi, gdybym cię nie wezwał.
1:07:07:Zawał lakunarny przeszedł w udar krwotoczny.
1:07:11:Zgniotło mu mózg.
1:07:14:Niczego nie przeoczyli.
1:07:17:Tak myślałem.
1:07:18:Wiedziałeś to.
1:07:21:Jego mózg został zastąpiony przez krew.
1:07:24:To koniec.
1:07:26:To oczywiste dla każdego lekarza,
1:07:27:który widział zdjęcie,|nawet dla psychiatry.
1:07:30:Chcesz usłyszeć, że to,|co musisz zrobić, jest w porządku.
1:07:33:Żebym dał ci zgodę i rozgrzeszenie.
1:07:35:Nie teraz, House.
1:07:38:Nie masz przyjaciół ani rodziny.
1:07:41:W którymś momencie popełniłeś błąd.
1:07:43:Straciłeś wszystko.
1:07:47:Jestem najlepszą namiastką przyjaciela, jaką masz.
1:07:50:Zamknij się.
1:07:53:Nie jesteś mi tu potrzebny do prowadzenia gierek.
1:08:49:Przepraszam, że cię odtrąciłem.
1:08:52:Robię to, gdy się boję.
1:08:56:Tłumaczenie na niemiecki znowu może być niedobre.
1:09:02:Nie płaczę z powodu ciebie.
1:09:08:Płaczę, bo jestem żałosna.
1:09:11:Przywiozłam tę wiolonczelę...
1:09:13:W razie gdyby magicznie przebudziła się na występ.
1:09:18:Aha, to cofam przeprosiny.
1:09:21:Wszyscy jesteśmy żałośni.
1:09:23:Dlatego jesteśmy interesujący.
1:09:26:Mam po uszy interesującego życia.
1:13:16:Drodzy państwo...
1:13:18:Jedyny i niepowtarzalny...
1:13:20:Juan Alvarez!
1:13:29:Yo, siema, co tam?
1:13:30:Oddział szósty daje czadu!
1:13:32:Dajcie brawo Richterowi,|didżejowi na raz dwa!
1:13:35:Richter, zakręć tym!
1:13:43:/Witajcie w Mayfield,|/to jest senne miejsce,
1:13:45:/coś jest nie tak,|/lecz każdy twardziela grać zechce,
1:13:48:/wiecie, mamy swoje talenty,|/ale tajemnic nie widzicie.
1:13:51:/Gdybyśmy mogli je pokazać...
1:13:59:/Gdybyśmy mogli je pokazać...
1:14:08:Wszystkie żale można by wymazać.
1:14:15:/Chcecie znać sekrety?|/Siadajcie, wyjaśnię zaraz.
1:14:18:/Mój stary odszedł,|/mama się pochorowała
1:14:20:/Banał, krzykniecie naraz? *
1:14:21:/A odbiła szajba,|/wszystko się w życiu rozwala,
1:14:24:/lekarze widzą lenia...
1:14:33:A mój współlokator to palant.
1:14:37:/Mamy House'a na lokalu, joł...
1:14:39:/Szybko dajcie go na scenę, joł...
1:14:42:/Wzywa się doktora House'a, joł...
1:14:45:/Jest pan tam, doktorze House?
1:14:48:/Dawaj pan...
1:14:51:/I zapycha tu na scenę, joł...
1:14:54:/House'owy remiks...
1:14:59:/Tak, tak, tak...
1:15:02:/Mówią, by piguły brać
1:15:03:/i świrować wreszcie przestać
1:15:05:/ale jak to zrobić...
1:15:08:Gdy nie dają nam tu spać?
1:15:10:/Najpierw myśleć, potem działać,
1:15:12:/do przodu iść, kochani.
1:15:17:Dogadaj się lepiej z ludźmi,
1:15:18:bo życie będziesz mieć do bani.
1:15:22:/Powiedz coś jeszcze, doktorku!
1:15:25:/Jakaś pomoc dla pacjentów?
1:15:27:/Zorganizuj pokaz talentów!
1:15:31:/No to jestem pomylony należycie
1:15:33:/zapowiadasz mi to, bracie,|/niespokojne życie.
1:15:35:Lecz przynajmniej mamy siebie!
1:15:37:/Mamy siebie, jak dwa bratki
1:15:40:/z jednej matki.
1:15:41:/Jeśliś zdrowy,|/pakuj manatki
1:15:43:/Oddział szósty!
1:15:53:Jak się masz?|Trzymasz się jakoś?
1:15:57:Zazwyczaj to ja zaczynam w ten sposób.
1:16:02:Dzięki, że zostałeś wtedy.
1:16:07:O czym chcesz porozmawiać?
1:16:10:Właściwie to wszystko jest... w porządku.
1:16:15:Nie mówisz tego tylko dlatego,|że głupio ci się skarżyć przed kimś,
1:16:18:kto właśnie stracił ojca?
1:16:21:Aż tak mnie nie wyleczyliście.
1:16:23:Mam jeszcze trochę do zrobienia.
1:16:28:Ale wszystko jest dobrze.
1:16:37:Przepraszam.
1:16:54:Próbowałem czegoś dowieść.
1:16:58:Chciałem pokazać, że mam rację.
1:17:01:Naraziłem cię na niebezpieczeństwo,|którego nie byłem w stanie zniwelować.
1:17:07:Stała ci się krzywda,|to była moja wina.
1:17:14:Przepraszam.
1:17:25:/Czas na leki.
1:17:32:Spróbuję dziś tej różowej, a ty?
1:18:29:Dziękuję.
1:18:31:Nie ma za co.
1:18:42:Mam niespodziankę.
1:19:56:Dziś jesteśmy tu,|by pogratulować Annie.
1:20:04:Jesteśmy z niej dumni,|życzymy jej jak najlepiej
1:20:06:i mamy nadzieję,|że więcej już się nie spotkamy!
1:20:22:Jak nie powiedziało się słowa od dekady,|nie można ot tak wrócić do społeczeństwa.
1:20:30:Najpierw przejdzie terapię odwykową.
1:20:33:W Arizonie.
1:20:37:Jej rodzina się tam przeprowadza.
1:20:41:Przykro mi, House.|Sam dopiero się dowiedziałem.
1:20:50:Potrzebuję przepustkę na noc.
1:20:58:- Mogę ci z tym pomóc...|- Zasłużyłem na nią.
1:21:00:To prawda, ale...
1:21:01:Zaufanie to chyba część terapii, nie?
1:21:03:Jeśli będziesz nalegał,|dam ci tę przepustkę.
1:21:06:Ale wiem, gdzie z nią pójdziesz i wiem, że tego nie przemyślałeś.
1:21:11:Musimy usiąść i o tym porozmawiać.
1:21:15:Daj przepustkę, proszę.
1:21:45:- Cześć.|- Dobry wieczór.
1:21:46:Kim pan jest?
1:21:51:Ben, idź do środka, dobrze?
1:21:59:Nic nie powiedziałaś.
1:22:02:A teraz Annie wyjeżdża,|a ty przeprowadzasz się do Arizony.
1:22:07:Mój mąż często jeździ do Phoenix.|Jego firma ma tam siedzibę.
1:22:12:Od lat chcieliśmy się przeprowadzić,|ale byliśmy tu poniekąd uziemieni.
1:22:16:Teraz już nie jesteśmy.
1:22:20:Nie chcę, żebyś jechała.
1:22:24:A ja nie chcę jechać.
1:22:28:Ale nie mogę zniszczyć rodziny,|nie mogę zostawić dzieci.
1:22:35:Nie chcę, żeby coś się zmieniło.
1:22:42:Przepraszam, że nie przyszłam się pożegnać.
1:22:47:Tamten koniec uważałam za idealny.
1:22:58:Muszę iść...
1:23:18:Ludzie zwykli lepiej korzystać|z całonocnych przepustek.
1:23:23:Wyjechała.
1:23:28:A ja jestem zagubiony.
1:23:43:Napiszę ci list.|Do panelu medycznego.
1:23:47:Żeby zwrócili ci licencję.
1:23:50:Nie pocieszysz mnie dając lizaka,|jak rozwaliłem sobie kolano.
1:23:55:Zdarzyły się dwie rzeczy.
1:23:56:Zostałeś zraniony, więc dogadałeś się|z kimś na tyle mocno, by za nim tęsknić.
1:24:00:A co ważniejsze,
1:24:02:przyznałeś się do bólu i przyszedłeś|do mnie o nim porozmawiać,
1:24:05:zamiast ukrywać się|przed nim w pojemniku vicodinu.
1:24:09:To, że cierpisz i przyszedłeś tutaj?
1:24:12:To, że zażywasz leki i teraz rozmawiamy?
1:24:18:Wejdź do środka i prześpij się trochę.
1:24:20:Jutro możesz zacząć się żegnać.
1:24:30:Dziś jesteśmy tu,|by pogratulować Gregowi.
1:24:35:Jesteśmy z niego dumni,|życzymy mu jak najlepiej
1:24:37:i mamy nadzieję,|że więcej się już nie spotkamy!
1:24:57:Dystans.|I tak już nas mają za gejów.
1:26:19:Czego ci potrzeba, Alvie?
1:26:21:Leków.
1:26:25:Chcę wyzdrowieć.