Romantyzm ekonomiczny:
Johann Gottlieb Fitche (1762 - 1814),
Adam Heinrich Müller (1779 - 1829).
Niemiecka szkoła narodowa - Friedrich List (1789 - 1846) - Zarys amerykańskiej ekonomii politycznej (1827), Narodowy system ekonomii politycznej (1841)
Nacisk na narodowy charakter gospodarowania i narodowy charakter praw ekonomicznych.
Cel narodu - utrzymanie swego bytu i ciągłe doskonalenie.
5 stadiów rozwojowych:
stan dzikości,
stadium pasterstwa,
stadium rolnictwa,
[pierwsze trzy nie wymagają polityki protekcyjnej]
stadium rolniczo-przemysłowe,
[musimy chronić własny słaby przemysł czyli polityka protekcjonizmu]
stadium rolniczo-przemysłowo-handlowe.
[na powrót otwarcie na zagranicę - liberalizacja handlu]
List - prekursor teorii potencjału produkcyjnego; potencjał produkcyjny nie opiera się jedynie na zasobach materialnych, lecz także na kapitale duchowym narodu.
Starsza szkoła historyczna
zakwestionowanie poglądów fizjokratów i klasyków o istnieniu obiektywnych praw ekonomicznych o powszechnej mocy obowiązującej;
prawa ekonomiczne nie są powszechne, uniwersalne, ponadczasowe; należy rozważać je w odniesieniu do konkretnego, dokładnie określonego czasu i miejsca, do konkretnych warunków rozwoju danego narodu, w którym zostały zaobserwowane.
Wilhelm Georg Friedrich Roscher (1817 - 1894)
Młodsza szkoła historyczna (1871 - 1918)
zagadnienie integracji gospodarczej państwa niemieckiego;
rozwiązanie sprzeczności interesów kapitalistów i robotników;
Gustav von Schmoller (1838 - 1917); idea prymatu interesu narodu nad interesem jednostki, postulat prowadzenia badań ekonomicznych w ich historycznym kontekście;
Ernest Engel (1821 - 1896) - statystyk, sformułował prawo Engela;
Max Weber (1864 - 1920) - socjolog, metodolog i ekonomista, czołowy przedstawiciel nauk społecznych XX wieku.
Weber szukał pomostu między ekonomią, socjologią a psychologią społeczną.
Usiłował pogodzić ze sobą ekonomie teoretyczną z historyczną.
Etyka protestancka a duch kapitalizmu (1904 - 1905)
Gospodarka i społeczeństwo (1922)
Historia gospodarcza (1924)
Etyka protestancka a duch kapitalizmu
kapitalizm począł się z ducha reformacji religijnej - religia protestancka, jej moralność (etyka, etos pracy i oszczędzania), miały decydujący wpływ na powstanie i rozwój kapitalizmu;
dwie tezy Webera:
teza mocna: kalwinizm spowodował powstanie kapitalizmu,
teza słaba: kalwinizm nie hamował rozwoju kapitalizmu;
w katolicyzmie praca ma drugorzędne znaczenie w staraniach człowieka o zbawienie; tradycja chrześcijańska żywi pogardę dla dóbr doczesnych, przyznaje prymat wartościom religijno-moralnym;
według etyki protestanckiej zabieganie o zbawienie jest równoznaczne z troską o pomnażanie dóbr doczesnych poprzez pracę;
w protestantyzmie powodzenie w interesach gospodarczych dowodzi bożego błogosławieństwa, niepowodzenie jest dowodem braku łaski;
mentalność protestancka pogodziła etykę z ekonomiką;
sakralizacja pracy - praca to droga do zbawienia; zawód to powołanie;
módl się i pracuj ⇒ módl się pracując (bądź cnotliwy i bogać się)
protestantyzm nagannie traktował bezczynność spowodowaną posiadaniem bogactwa; marnotrawienie czasu było w etyce protestanckiej najcięższym grzechem człowieka;
asceza protestancka legalizowała dążenie do zysku - asceza nie była walką przeciw bogactwu, lecz przeciw niewłaściwemu korzystaniu z posiadanego bogactwa;
asceza nakładała przymus oszczędzania, uruchamiając proces akumulacji kapitału;
reformacja religijna zrehabilitowała cnotę przedsiębiorczości;
protestantyzm był przepojony ideą perfekcjonizmu (to co robisz, rób jak najlepiej), rozwijał cnoty oszczędności, ciężkiej pracy, punktualności, wstrzemięźliwości, uczciwości, dotrzymywania obietnic i umów, poświęcenia dla rodziny itp.;
dla protestanta nędza to grzech, przejaw braku umiaru w konsumpcji, rozwiązłego życia, rozrzutności, słabego charakteru, lenistwa itp.;
wskazany przez Webera związek etyki protestanckiej z rozwojem kapitalizmu nie był celem reformatorów religijnych - ich zamiarem była reforma religii, a nie ewolucja systemu gospodarczego;
Alfred Marshall (1842 - 1924) i szkoła z Cambridge
Marshall - twórca ekonomii neoklasycznej; Zasady ekonomiki (1890)
Ekonomia Marshalla to kompromis tradycji ekonomii klasycznej z podejściem szkoły historycznej i połączenia dorobku ekonomii klasycznej z dorobkiem rewolucji marginalistycznej (synteza neoklasyczna).
Marshall - popularyzator analizy równowag cząstkowych.
Ekonomia Marshalla była przede wszystkim mikroekonomią.
Marshall sformułował koncepcję cenowej elastyczności popytu oraz cenowej elastyczności podaży i podał sposób mierzenia tych wielkości.
Rysunek
Marshall wprowadził do teorii czynnik czasu, wyróżnił cztery okresy;
okres rynkowy (bardzo krótki) - podaż jest stała, doskonale nieelastyczna i tworzą ją zasoby danego towaru (zapasy); jest to okres tak krótki, że podaż nie może zareagować na zmianę ceny i przedsiębiorstwo nie może zmienić wielkości produkcji;
okres krótki - przedsiębiorstwo jest wstanie zmienić wielkość produkcji (podaż), ale nie ma możliwości zmiany mocy zakładu produkcyjnego (rozbudowy przedsiębiorstwa); na wielkość podaży składa się całkowita ilość towaru, jaka może być wyprodukowana z pomocą istniejącego w danej chwili zasobu pracy i kapitału;
okres długi - firmy mogą w pełni przystosować się do zmian rynkowych, rozbudować moce produkcyjne i dowolnie zmienić strukturę kosztów; w wyniku inwestycji może wzrastać zasób kapitału i ziemi, wszystkie koszty są zmienne, co pozwala na zmianę nie tylko struktury kosztów lecz także wielkości przedsiębiorstwa;
okres sekularny (bardzo długi) - jest to okres, w którym zachodzą najdłuższe procesy gospodarcze i społeczne, okres w którym możliwe są zmiany technologii, technik wytwórczych, a także zmiany demograficzne, np. zmiany liczby ludności.
Marshall dał początek nowoczesnej ekonomii dobrobytu, prowadząc badania nad nadwyżką (rentą) konsumenta i producenta.
Marshallowska teoria ceny
analityczne ramy równowagi cząstkowej
założenia o istnieniu konkurencji doskonałej
na rynku powinno obowiązywać prawo jednej ceny
cena popytu to cena, którą konsument jest skłonny zapłacić za dobro w zależności od ilości konsumowanych jednostek
cena podaży to koszt produkcji danego dobra, wynagrodzenie czynników produkcji (suma płac, zysku i renty).
rysunek
Wykład 7
⇒
economics
(ekonomika)
political economy
(ekonomia polityczna)