- 1 -
Jan Paweł II zachęca do wspólnego odmawiania Różańca w rodzinach. Apostołem Różańca rodzinnego jest ks. Patryk Peyton, Irlandczyk, który od 1942 roku organizuje krucjatę wspólnej modlitwy różańcowej w rodzinach. Sam opowiada, jak doszło do tego apostolstwa.
Pochodzę z biednej, wielodzietnej rodziny, ale bardzo religijnej. Jeszcze dziś słyszę słowa mojego ojca, który przewodniczył codziennej wieczornej modlitwie w naszej rodzinie. Zawsze powtarzał, że słowa "Wierzę w Boga" są najcenniejsze, gdyż wiara przenosi wszystkie dobra ziemskie. Jeszcze dziś słyszę głos mojej matki z ufnością powtarzającej: "Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej!".
Ta wspólna modlitwa rodzinna była zapewne mocą i siłą, która mi pomagała zachować czystość i panować nad zmysłowymi poruszeniami, zwłaszcza wówczas, gdy z Irlandii musiałem wywędrować do Ameryki na roboty, gdzie pracowałem najpierw jako górnik, a następnie jako kościelny. Posługując w kościele często zostawałem po nabożeństwach sam na sam z Chrystusem Eucharystycznym, i tak dojrzewało we mnie powołanie kapłańskie. Po jakimś czasie takiej posługi w kościele przedstawiłem proboszczowi moje pragnienie zostania kapłanem. Akceptował je i tak wstąpiłem do Zgromadzenia Zakonnego Świętego Krzyża. Na dwa lata przed święceniami kapłańskimi zapadłem na gruźlicę. Trzy miesiące w szpitalu - potem sanatorium dla chorych księży. Miałem lat 30. Pobyt w szpitalu - w sanatorium - nieuleczalna wówczas choroba, bo lekarze nie rokowali wyzdrowienia - to dla mnie może najciemniejsza noc w mym życiu. "Szukaj pomocy w modlitwie mówili mi otwarcie lekarze - bo my nie jesteśmy w stanie ci pomóc!".
I wówczas pewnego popołudnia, gdy czułem się zupełnie wewnętrznie zdruzgotany, gdy płakałem - pomyślałem: "to moja droga krzyżowa, ale przecież i Pan Jezus taką drogę przeszedł, a po niej zmartwychwstał!" Uspokoiłem się nieco. Następnego wieczoru odwiedził mnie kapłan z naszego Zgromadzenia. Z głęboką wiarą mówił mi: "proś Matkę Najświętszą, by cię uzdrowiła: Przecież Ona żyje i jest matką żyjących. Zaufaj Jej całkowicie! Ożyw w sobie wielką wiarę, że Ona uprosi ci u Syna łaskę zdrowia! Ona jest wszechmocna w pośrednictwie u Syna - różnica tylko ta, że Pan Bóg chce czegoś i czyni to własną mocą, a Maryja prosi i to otrzymuje!". I z głęboką wiarą i ufnością błagałem Najświętszą Maryję o uzdrowienie i rzeczywiście doznałem cudu zdrowia. A za tę łaskę jako dziękczynienie, postanowiłem iść przez świat i głosić krucjatę Różańca w rodzinach. Na rekolekcjach kapłańskich usłyszałem wewnętrzny głos, wprost nakaz: "Idź do rodzin, do kapłanów, do biskupów, i głoś, że nikt nie zapewni trwałości małżeństw i rodzin, jak tylko Maryja, bo Ona jest sercem rodzin - a Jej Syn, to Emmanuel, Bóg z nami, a jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam?! Tylko Ona rozwiąże wszelkie problemy i obroni rodziny od wszelkich zagrożeń".
Pius XII dodał ks. Peytonowi otuchy, a w liście do niego skierowanym zaznaczył, by się zwrócił do "Gwiazd z Hollywood" prosząc je, by one swoje talenty zechciały użyć do urzeczywistnienia zasady: "Rodzina, która wspólnie się modli, pozostaje we wspólnocie, nie rozpadnie się, a świat, który się modli, będzie światem pokoju!". I tak już od 1942 roku prowadzi wspomniany ksiądz krucjatę Różańca rodzinnego i doczekał się takiej uroczystej chwili, że 8.12.1985 r. w Manili, stolicy Filipin, zebrało się 2 miliony ludzi na wspólnej różańcowej modlitwie. Ksiądz Peyton jest święcie przekonany, że trwałość rodzin i pokój na świecie to dary Królowej Różańca Świętego. Jest powiedzenie: "Tam rządzi szatan, gdzie się burzy ołtarze!". Ale z równą słusznością można stwierdzić: "Tam rządzi szatan, gdzie zaprzestano się modlić!".
Wielu ludzi pyta: "Skąd te niewyczerpane siły Jana Pawła II?". Specjalna to łaska Boża, którą wyprasza na modlitwie, zwłaszcza modlitwie różańcowej. Niepokalana w swych zjawiskach w Lourdes i w Fatimie wyraźnie się domagała modlitwy różańcowej - tam od św. Bernadetty Soubirous, tu od Łucji, Franciszka i Hiacynty. U progu swego pontyfikatu Jan Paweł II 29.10.1978 r. na Angelus Domini mówił: "Dzisiaj, w ostatnią niedzielę października pragnę bardzo zwrócić waszą uwagę w stronę różańca ... Jest to modlitwa, którą bardzo ukochałem ... przedziwna w swej prostocie i głębi zarazem ... pulsuje niejako życiem ludzkim ... w tajemnicach radosnych, bolesnych i chwalebnych".
Ks. J. Dowsilas Apostoł różańca świętego s. 134-136. Materiały Homiletyczne Wrzesień/Pażdziernik nr 152.
- 2 -
Powiedział Montesquieu: "Wiarę widziałem u kolebki wszystkich narodów, niewiarę zawsze u ich trumny". Do czego prowadzi życie bez wiary, bez modlitwy nich posłuży artykuł w "Dookoła świata" z 17 II 1974 r. Autorka reportażu pisze o 17-letnim młodzieńcu, który usiłował popełnić samobójstwo przez zatrucie się gazem. Gdy rodzice ; jego poszli na film "Klan sycylijski" - młodzieniec odkręcił gaz i gdyby nie to, że rodzice wrócili - nie dostali biletów na ten seans - byłby skończył życie. Odratowano go. Rodzice dbali o warunki życia, nauki, wyjeżdżali z synem za granicę, wpisali go do spółdzielni mieszkaniowej itd. Odratowany wyznał przed lekarzem w szpitalu, że mimo troski rodziców - życie przestało dla niego mieć sens i wartość. Szczególnie nie mógł się zgodzić na poglądy ojca, inżyniera, który synowi zalecał oportunizm życiowy - by się nie krępował ani honorem, ani zasadami moralnymi czy religijnymi. Chłopiec widział w ojcu coś prymitywnego. Autorka artykułu nadała mu tytuł: "Świat bez klucza" - dbali rodzice, by dać synowi klucze od mieszkania - zaniedbali dać klucze wiary i życia z wiary! To prawda, że życie według zasad wiary kosztuje wiele trudu, wysiłku, abnegacji, opanowania, wstrzemięźliwości, umartwienia zmysłów - ale wiadomo, że tylko tą drogą dochodzi człowiek do pełni człowieczeństwa, do wyrobienia charakteru, a "człowiek bez charakteru choć urośnie z wiekiem, jest pod względem moralnym tylko pół-człowiekiem!"
Bóg każe pracować i nie żałować sił.
By efekt ludzkiej pracy widoczny był!
przede wszystkim w świecie ducha!
Ks. J. Dowsilas Z wiarą odmawiać różaniec s. 117-118 Materiały Homiletyczne Wrzesień/Październik nr 137.