Niedowłady i porażenia mięśni kończyn dolnych
Rozdział 5/4
Specyfika oraz rodzaje niedowładów zostały już omówione w poprzednim rozdziale dotyczącym rehabilitacji w niedowładach kończyn górnych. Podobnie jak w niedowładach kończyn górnych, tak i w przypadku niedowładów i porażeń kończyn dolnych występuje sytuacja zniesienia lub ograniczenia dowolnego wykonywania ruchów przez pacjenta. To właśnie niemożność wykonywania zamierzonych ruchów kończyną jest podstawowym objawem, a także i wyznacznikiem niepełnosprawności pacjentów z niedowładami mięśni.
I
Przyczyny porażeń i niedowładów w kończynach górnych i dolnych są takie same, jednak obraz kliniczny i problemy funkcjonalne pacjentów - ze względów na odmienne funkcje kończyn górnych w stosunku do dolnych - zdecydowanie różne. Kończyny dolne są bowiem niezbędne do chodu, czyli do charakterystycznego dla zdrowego człowieka przemieszania się z miejsca na miejsce w pozycji spionizowanej.
Przyczyny porażeń i niedowładów
Prawidłowy chód człowieka charakteryzuje się kilkoma podstawowymi cechami, takimi jak: stabilność postawy stojącej, występowanie kolejno po sobie faz podporu i przenoszenia, płynne i skoordynowane przejście z jednej fazy do drugiej, właściwe ułożenie poszczególnych elementów kończyn oraz całego ciała podczas poszczególnych faz chodu. Wskutek nieprawidłowości nerwowo-mię-śniowych, wywołanych różnego rodzaju niedowładami, wymienione cechy prawidłowego chodu zostają zaburzone. Chód patologiczny zależny jest od rozległości, miejsca i rodzaju uszkodzenia ośrodkowego bądź obwodowego układu nerwowego.
Celem szczegółowym rehabilitacji ruchowej jest poprawa elastyczności, siły, wytrzymałości oraz koordynacji mięśni, zaś celem nadrzędnym jest przywrócenie zdolności chodu, zbliżonego w miarę możliwości w najmniejszych detalach do wzorca chodu prawidłowego.
Cechy
prawidłowego
chodu
Szczegółowy
cel
rehabilitacji
Autor: dr Adrian Kużdżał Konsultant merytoryczny: dr Tomasz Ridan
Strona 1