" radykalnemu ograniczeniu uległ zakres stosowania płacy czaaowed crystej oraz akordu prostego,
" różnorodne szczegółowe rozwiązania czasowo-premiowych
form wynagradzania, przy czym znacznie zwiększył się udział pracowJ tuków opłacanych według tych form,
tr tradycyjne formy akordowe (prosty, progresywny) są zastępowane przegJ formy akordowe zawierające w sobie mechanizm kontroli wzrostu płac,I $4 10 przede wszystkim płace zadaniowe.
Płaca zadaniowa charakteryzu je się „premią ujemną”. Grupa pracow-j mkow otrzymuje do wykonania ściśle określone zadanie wraz z ustalonym I czasem i wynagrodzeniem. Jeżeli zadanie zostanie wykonane zgodnie! z umową, wówc/as pracownicy otrzymują 100% ustalonego wynagrodzę*] ńia. Zwiększenie wydajności pracy przez skrócenie terminu wykonania I zadania nie jest z zasady premiowane. Przy niedotrzymaniu warunkowy umowy nastąpić może obniżenie należnego wynagrodzenia.
Praktyka dowodzi, że formy czasowo-premiowe są w stanie zastąpić! akord bez istotnego uszczerbku dla wydajności pracy, a jednocześnie są] pozbawione istotnej wady form akordowych, jaką jest niepożądany wzrostu wydajności pracy.
c^óine znaczenie dla wzrostu efektywności pracy mają prowizyj-1| k formy wynagradzania Ich podstawą jest zasada udziału pracowni, !! ka w deklach pracy (np. w sprzedaży, w zysku, w obniżce kosztów itp.M Mógł byt skutecznym instrumentem motywowania takich grup pracow-* mczych, jak; sprzedawcy, pracownicy marketingu, zaopatrzenia, transportu* iip.
formy wynagradzania mogą dotyczyć pojedynczych pracowników* bądź grup (zespołów). W tym drugim przypadku używa się określenia ! - zespołowa forma wynagradzania. Jej motywacyjne oddziaływanie obejJ mtąe integrację zespołu i jego działania w kierunku realizacji celu grupowego* i zespołowego). Wynagrodzenie zespołowe może dotyczyć wyłącznie premii.* lub wyntgrodzenu akordowego. W pierwszym przypadku czynnikiem 9 zespalającym członków grupy jest premia zespołowa uzależniona od I wipóbycb efektów pracy. Siła motywacyjna tej formy wynagradzania I zależy od udziału premii w wynagrodzeniu pracownika — członka zespołu, 1 Skonkretyzowane rozwiązania premiowania zespołowego mogą być roz- I manę. Na rysunku 2.2 przedstawiono przykład zespołowego premiowania I zespołu.
Cechą charakterystyczną prezentowanego na rysunku 2.2 rozwiąza- I iua jot brak wyodrębnionego funduszu premii zespołowej. Jest to więc 1 podejść* odmienne od powszechnie spotykanego w naszej praktyce gos- 1 podarcze, Premta prezentowana na rysunku 2.2 ma charakter kwotowy 1
Rys 2.2. Premiowanie zespołowe
Źródło: G. Schmickłcł. EinbUdung von Betrieblichcn Fuhrungskr^ften ot dtot Lćvstwegsbez*g |wj Enfloiattmg m dkr BwoMkAn Praxis. AWF-Kolloquium. Bad Saden. Februar 1987
(zł/godz. pracy) i zależy od stanowiska oraz od poziomu wykonania zadania zespołowego. Konsekwencje niewykonania zadań lub efekty wynikające z ich wykonania ponoszą solidarnie wszyscy członkowie zespołu.
^Usprawnianie form wynagradzania jest bardzo pracochłonnym działaniem, gdyż odbywa się na szczeblu stanowiska bądź grup pracowniczych. Formy wynagradzania mają bowiem postać zindywidualizowaną, dostosowaną do potrzeb motywowania poszczególnych grup pracowniczych lub stanowisk. Ponieważ generalne zmiany w zakresie stosowania form wynagrodzeń spowodowały powszechne stosowanie form wynagrodzeń czasowo-premiowych, dlatego też obecnie w większości przedsiębiorstw usprawnienia wymagają te formy wynagradzania. Chodzi przy tym głównie o sposób kształtowania wynagrodzenia zasadniczego oraz system premiowania.
27
26