6
Spis treści
tłum. M. Wilimowski
1 Wstęp ..........................115
2 Zalety i wady TIVA ...............115
3 Wybór środka nasennego..........116
3.1 Propofol...........................116
3.2 Midazolam.........................117
3.3 Tiopental i metohexital................118
3.4 Ketamina ..........................118
4 Wybór opioidu...................118
4.1 Remifentanyl .......................119
4.2 Alfentanyl..........................119
4.3 Sufentanyl .........................119
4.4 Fentanyl...........................119
5 Praktyczne postępowanie
przy TIVA........................120
5.1 Target-controlled-infusion..............120
5.2 Wprowadzenie do TIVA...............120
5.3 Podtrzymywanie znieczulenia...........121
5.4 Wyprowadzenie ze znieczulenia
i budzenie..........................121
Pis'miennictwo ..........................122
Znieczulenie całkowicie dożylne (TIVA - total in-travenous anesthesia) zdefiniowane jest jako technika znieczulenia, przy której, w przeciwieństwie do znieczulenia złożonego, aby wywołać utratę świadomości, analgezję, niepamięć, kontrolę odruchów sympatoadrenergicznych i zwiotczenie mięśni szkieletowych, stosuje się jedynie środki podawane dożylnie. TIVA nie jest więc monoanestezją; ogólne cele znieczulenia uzyskuje się kojarząc różne środki; są to:
- hipnotyki lub dożylne anestetyki, podawane w celu uzyskania utraty świadomości i niepamięci,
- opioidy do analgezji i zahamowania odruchów,
- środki zwiotczające mięśnie szkieletowe.
T1VA wymaga zazwyczaj co najmniej dwóch
środków: hipnotyków w celu wywołania snu i opio-idów celem działania przeciwbólowego.
W razie potrzeby środki te są uzupełniane przez dodatek środków zwiotczających. Z przyczyn far-makokinetycznych i farmakodynamicznych celowe jest stosowanie w TIVA środków działających krótko oraz dobrze sterownych. Należą do nich jako hipnotyk - propofol, a jako opioid - remifentanyl. Kombinacje innych środków są także możliwe i w zależności od rodzaju zabiegu również celowe. Podawanie tych związków odbywa się najczęściej drogą infuzji albo sterowanej ręcznie, albo przez komputer.
T1VA jest szczególnie korzystne przy zabiegach, w których przebiegu trzeba podawać 100% tlen, np. przy znieczuleniu z wentylacją jednego płuca, przy bronchoskopii, wentylacji o wysokiej częstotliwości lub u pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową wymagających intensywnej opieki, a także u pacjentów z predyspozycją do hipertermii złośliwej albo też wówczas, gdy z innych powodów trzeba zrezygnować z zastosowania podtlenku azotu i/lub anestetyków wziewnych. Rezygnacja z uzupełniania anestetykiem wziewnym wiąże się jednak z koniecznością dożylnego stosowania większych dawek, co jednocześnie zwiększa koszty, brak też zwiotczającego mięśnie działania lotnych anestetyków, częściej więc niezbędne jest stosowanie środków zwiotczających. W tabeli 6.1 zestawiono najważniejsze zalety T1VA w porównaniu ze znieczuleniem wziewnym.