larsen0818

818 II Anestezjologia ogólna

Tabela 30.2 Zapobieganie i leczenie PONV
Typ leku przeciw-wymiotnego	Mechanizm działania	Działania niepożądane	Uwagi	Dawkowanie
Przeciw- histaminowe Dimenhydrinat	antagonista receptora: histaminowego (muskarynowego) (dopaminowego)	sedacja, suchość w jamie ustnej	dobry przy wymiotach z powodu zaburzeń przedsionkowych, stosowany przede wszystkim u dzieci	dorośli: 0,5-1 mg/kg i.v dzieci: 2-5 mg/ kg doodbytniczo 1 mg/ kg i.v.
Benzamidy Metoklopramid	antagonista receptora: dopaminowego (histaminowego) (serotoninowego)	sedacja, zaburzenia pozapirami-dowe, niepokój, spadek ciśnienia tętniczego, tachy-kardia, bradykarcłia	niepewne działanie; działania niepożądane rzadko	dorośli: 0,3 mg/kg i.v. dzieci: 0,1-0,2 mg/kg i.v.
Neuroleptyki Triflupromazyna, Droperidol	antagonista receptora: dopaminowego (histaminowego) (muskarynowego) (serotoninowego)	sedacja, zaburzenia pozapirami-dowe, niepokój, obniżenie nastroju, spadek ciśnienia tętniczego	działania niepożądane zależne od dawki, droperidol należy do najsilniejszych analgetyków; zastosowanie u dzieci ograniczone z powodu stanów lękowych	triflupromazyna: dorośli: 5-10 mg i.v. droperidol: dorośli: 10-20 pg/ kg i.v„ dzieci: 50-75 pg/ kg i.v.
Antagoniści receptora 5-HT3 Ondansetron, Dolasetron	antagonista receptora: serotoninowego	bóle głowy, zatwardzenie, reakcje alergiczne, przemijające podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych, wydłużenie odstępów w EKG	należą do najsilniejszych leków przeciwwymiot-nych, ondansetron u dzieci od 4 r.ż., w Niemczech dopuszczony tylko Anemet przy PONV; Zofran w trakcie rejestracji [Zofran w Polsce dopuszczony od 4 r.ż.)	ondansetron dorośli: 4-8 mg i.v. dzieci: 0,1 mg/kg i.v. dolasetron dorośli: 12,5 mg i.v.
Glukokortykoidy Deksametozon	nie w pełni wyjaśnione	(typowe działania niepożądane)	przy jednorazowym podaniu -bez znaczenia	dorośli: 8 mg i.v. dzieci: 0,15 mg/kg i.v.
Propofol	nie w pełni wyjaśnione	ból w miejscu wstrzyknięcia	dawki subhipno-tyczne mogą także działać przeciwwymiotnie	dorośli: 10-20 mg i.v.

hipoksja, hiperkapnia, zatrzymanie moczu, rozdęcie żołądka,

premedykacje neuroleptykami, barbituranami lub skopolaminą,

-    bóle,

-    lęk,

-    odstawienie alkoholu i/lub leków (szczególnie z grupy psychotropowych).

Przed farmakologicznym uspokojeniem pacjenta należy usunąć przyczynę pobudzenia.