larsen0903

34. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa 903

Ryc. 34.9a-c. Utrzymanie drożności dróg oddechowych za pomocą rurki ustno-gardtowej.

a)    Po lewej - rurka Guedela, po prawej - rurka Sa-fara.

b)    Manewr skrzyżowanych palców i wprowadzenie rurki.

c)    Prawidłowe położenie rurki powyżej wejścia do krtani.

nie wentylacji mechanicznej. W czasie resuscytacji krążeniowo-oddechowej należy możliwie szybko wykonać intubację dotchawiczą, aby ułatwić prowadzenie wentylacji. Szczegóły techniczne -zob. rozdz. 21.

Konikotomia (krikotomia). Jeśli wykonanie intubacji dotchawiczej jest niemożliwe z powodu mechanicznej niedrożności krtani, np. w wyniku jej uszkodzenia, obecności ciała obcego lub stanu zapalnego i pacjentowi grozi uduszenie, to ostatecznym środkiem zaradczym w celu przywrócenia drożności dróg oddechowych jest wykonanie koni-kotomii. W tym celu skalpelem nacina się więza-dło pierścieniowo-tarczowe i do tchawicy wprowadza się rurkę, u dorosłych o średnicy zewnętrznej 6 mm, a u dzieci 3 mm. Przez rurkę może być prowadzona wentylacja i odsysanie. Technikę zabiegu przedstawiono na ryc. 34.10a i b. Kaniuliza-cja tchawicy przez nacięcie więzadła pierścienio-wo-tarczowego jest jedynie postępowaniem przejściowym. Po uzyskaniu stabilizacji stanu pacjenta należy wykonać tracheotomię.

Jeśli nie ma odpowiedniego wyposażenia do wykonania konikotomii, to więzadło pierścieniowo-tarczowe można nakłuć grubą kaniulą (dożylną) i przez nią podawać tlen. Ale ten sposób, utrudniając wydech, prowadzi do wzrostu stężenia C0₂ i dlatego może być stosowany tylko przez krótki czas. Aby umożliwić wydech, często konieczne jest wprowadzenie drugiej kaniuli o dużej średnicy.

4.3.7 Sztuczne oddychanie

W czasie resuscytacji krążeniowo-oddechowej, zależnie od posiadanego wyposażenia, sztuczne oddychanie może być prowadzone różnymi sposobami:

-    usta-nos,

-    usta-usta,

-    usta-rurka,

-    usta-maska,

-    za pomocą worka oddechowego,

-    za pomocą respiratora.

Sztuczne oddychanie metodą usta-nos i usta--usta. W przypadku zastosowania tej metody pacjent jest wentylowany powietrzem wydechowym ratownika. Mieszanka oddechowa zawiera 16-18% tlenu i 3-4 % objętości C0₂. Bez dodatkowo podawanego tlenu objętość wydechową około 10 ml/kg (700-1000 ml) należy aplikować przez 2 s (ocena: klasa II a). U większości osób dorosłych taka objętość wdmuchiwanego powietrza powoduje jeszcze widoczne ruchy klatki piersiowej, a dzięki względnie długiemu okresowi wdechu zmniejsza się ryzyko napełnienia powietrzem żołądka. Jeżeli dodatkowo podaje się tlen (>40%, odpowiednio przepływ 10 l Oj/min), to objętość wdmuchiwanego