larsen0917

34. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa 917

1 x wdech

po każdym 5. uciśnięciu wykonany

pomiędzy uciśnięciami

5 x uciśnięcie mostka częstość 80-100/min

Ryc. 34.19 Resuscytacja krążeniowo-oddechowa prowadzona przez dwóch ratowników.

7.1 Elektrokardiograficzna diagnostyka zatrzymania krążenia i monitorowanie przebiegu resuscytacji

Natychmiast po rozpoczęciu podstawowych czynności resuscytacyjnych pacjent powinien zostać podłączony do monitora EKG, aby ustalić przyczynę zatrzymania krążenia. Na podstawie zapisu EKG można wyróżnić trzy rodzaje zatrzymania krążenia (ryc. 34.20a i b):

-    migotanie komór lub częstoskurcz komorowy bez tętna,

-    asystolię,

-    rozkojarzenie elektromechaniczne.

Obecność krzywej EKG na monitorze nie oznacza wystarczająco wydolnego krążenia. Dlatego w czasie resuscytacji monitorowanie EKG powinno być uzupełnione oceną tętna na tętnicy szyjnej lub udowej.

W diagnostyce w nagłych przypadkach szczególnie przydatne są urządzenia będące połączeniem

Ryc. 34.20 a i b Rodzaje zatrzymania krążenia w EKG.

a)    Prawidłowy zapis EKG i jego odniesienie do czynności serca.

b)    Od góry do dołu: migotanie komór, asystolia, rozkojarzenie elektromechaniczne (pobudzenie elektryczne bez skurczu mechanicznego).

aparatu do EKG i defibrylatora, zasilane także przez baterie, w których elektrody defibrylatora spełniają jednocześnie rolę elektrod EKG. Umieszczenie takich elektrod na klatce piersiowej pacjenta umożliwia natychmiastowe rozpoznanie migotania komór i wykonanie defibrylacji elektrycznej.