larsen0927

34. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa 927

Zalecenia ERC: 50 mmol we wlewie.

W razie braku skuteczności można po upływie kolejnych 10 min podać kolejny wlew w dawce 0,5 mmol/kg, ale najlepiej z możliwością kontroli stanu równowagi kwasowo-zasadowej i gazometrii krwi.

Inne związki buforujące, jak trometamol (THAM, TRIS), są stosowane, jeśli wodorowęglan sodu jest przeciwwskazany ze względu na możliwość wystąpienia hipernatremii lub hiperosmolamości.

7.5.7 Wapń

Wapń przez długi czas był rutynowo podawany podczas resuscytacji serca. Zwiększa kurczliwość mięśnia sercowego i jego automatyzm, ale także pobudliwość. Może także wywołać skurcz naczyń wieńcowych. Przedawkowanie może być przyczyną zatrzymania akcji serca w skurczu (,stone heart, serce kamienne). Wysokie stężenie wewnątrzkomórkowe wapnia przy współistniejącym niedokrwieniu pogłębia uszkodzenia mięśnia sercowego i pogarsza rokowanie neurologiczne.

Wapń zaliczono do klasy III użyteczności leków stosowanych w postępowaniu resuscytacyjnym i dlatego nie należy podawać go rutynowo. Znacznie ważniejsze jest, aby pamiętać:

ł W hiperkaliemii, hipokalcemii i po przedawkowaniu antagonistów kanału wapniowego, wapń jest zaliczany do leków klasy II a, dlatego powinien być w tych zaburzeniach stosowany.

Dawkowanie wapnia:

-    5-8 ml 10% glukonianu wapnia lub

-    2-4 ml / kg chlorku wapnia,

-    w razie potrzeby dawkę można powtórzyć.

W rozkojarzeniu elektromechanicznym należy przede wszystkim stosować adrenalinę.

7.5.8 Magnez

Niedobór magnezu we wnętrzu komórek powoduje zwiększenie pobudliwości mięśnia sercowego i sprzyja występowaniu komorowych zaburzeń rytmu. Dlatego u wszystkich pacjentów z ostrym zawałem mięśnia sercowego zaleca się oznaczanie stężenia magnezu i uzupełnianie go w razie potrzeby.

Podanie magnezu powoduje ustąpienie dodatkowych pobudzeń komorowych nie tylko w hipo-magnezemii, ale i przy prawidłowych stężeniach magnezu w surowicy. Przydatność magnezu w postępowaniu resuscytacyjnym nie była dotąd badana, ale można go podawać w nawracającym lub opornym na leczenie migotaniu komór. Jak dotąd ERC nie wprowadza żadnych zaleceń.

Dawkowanie magnezu w migotaniu komór nawracającym lub opornym na leczenie:

1-2 g siarczanu magnezu i.v.

7.6 Algorytmy ACLS

Opracowano algorytmy dla zaawansowanych czynności resuscytacyjnych (ACLS), które należy prowadzić krok po kroku. Jeśli aktualnie wykonywane czynności nie są skuteczne, przechodzi się do kolejnego etapu. Na którym etapie uzyska się pożądany efekt, zależy przede wszystkim od okoliczności, w jakich wystąpiło zatrzymanie akcji serca. Jeśli poza szpitalem, to natychmiast powinno się rozpocząć podstawowe czynności resuscytacyjne, jeśli w czasie znieczulenia ogólnego, to rozpoznanie zatrzymania krążenia powinno być ustalone niemal jednocześnie z jego wystąpieniem na podstawie objawów klinicznych i elektrokardiograficznych.

7.6.1 Migotanie komór

i częstoskurcz komorowy bez tętna

Jak już wspomniano defibrylacja elektryczna jest jedynym skutecznym zabiegiem przerywającym migotanie komór i umożliwiającym przywrócenie spontanicznego krążenia. Skuteczność defibrylacji zależy przede wszystkim od czasu trwania migotania i od stanu metabolicznego organizmu. Wrażliwość serca na defibrylację gwałtownie spada, a migotanie przechodzi najczęściej w ciągu kilku minut w asystolię. Dlatego w razie wystąpienia migotania lub trzepotania komór defibrylacja musi być wykonana natychmiast.

W większości przypadków, także w czasie znieczulenia ogólnego, trzeba najpierw przygotować defibrylator. W tym czasie należy pamiętać:

f Aż do sprowadzenia i włączenia defibrylatora należy natychmiast rozpocząć wykonywanie podstawowych czynności resuscytacyjnych (BLS).

Jeśli w EKG stwierdza się migotanie lub trzepotanie komór, to należy natychmiast wykonać defibrylację.