larsen0925

34. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa 925

jeśli podobnie wpływają na wzrost ciśnienia rozkurczowego w aorcie, Swoje działanie wywierają prawdopodobnie przez osłabienie wpływu pobudzenia receptorów a₂-adrenergicznych.

Orciprenalina, izoprcnalina. Działają agoni-stycznie względem receptorów (3-adrenergicznych i wywierają udowodniony niekorzystny wpływ na krążenie podczas resuscytacji. W wyniku rozszerzenia naczyń (stymulacja receptorów (3₂) obniża się średnie ciśnienie tętnicze i w ślad za nim pogarsza się przepływ krwi przez naczynia wieńcowe i mózgowe. Stymulacja receptorów (3₂~adrenergicz-nych w sercu dodatkowo zwiększa zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. Z tego powodu:

Orciprenalina i izoprenalina są przeciwwskazane przy zatrzymaniu akcji serca.

Orciprenalina (np. Alupent) lub izoprenalina mogą być przez krótki czas podawane jako leki zwiększające częstość akcji serca, przed wszczepieniem stymulatora serca, u pacjentów ze znaczną bradykar-dią i następstwami hemodynamicznymi. W czasie dawkowania należy zachować ostrożność, gdyż łatwo dochodzi do hipokaliemii i komorowych zaburzeń rytmu serca.

7.5.4 Atropina

Atropina blokuje muskarynowe receptory choliner-giczne i zmniejsza w ten sposób wpływ nerwu błędnego na serce, zwłaszcza na komórki węzłów. Zwiększa automatyzm węzłów zatokowego i przed-sionkowo-komorowego oraz szybkość przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Przyspiesza akcję serca w bradykardii zatokowej i blokach przedsion-kowo-komorowych wyższego stopnia.

Atropina jest skuteczna przede wszystkim w istotnej hemodynamicznie bradykardii wywołanej zwiększonym napięciem nerwu błędnego (np. w czasie bólu) lub hipoksją albo nadwrażliwością mięśnia sercowego.

Wskazania do podawania atropiny:

-    asystolia wywołana stymulacją nerwu błędnego lub hipoksją,

-    istotna hemodynamicznie bradykardia zatokowa (klasa I),

-    blok przedsionkowo-komorowy (klasa II a). Atropina nie jest skuteczna w asystolii lub roz-

kojarzeniu elektromechanicznym wywołanymi postępującym, niedokrwiennym uszkodzeniem mięśnia sercowego.

Dawkowanie atropiny:

-    początkowo 1 mg i.v„

-    w razie potrzeby dawkę powtarza się maksymalnie do 3 mg lub 0,04 mg/kg.

I W asystolii komorowej po podaniu adrenaliny ERC zaleca jednokrotne szybkie wstrzyknięcie 3 mg atropiny.

7.5.5 Leki przeeiwarytmiczne

Leki przeeiwarytmiczne podczas postępowania reanimacyjnego podaje się w celu:

-    leczenia złośliwych tachyarytmii komorowych,

-    zwiększenia skuteczności defibrylacji,

-    zapobiegawczo przed nawrotem migotania komór lub częstoskurczów komorowych.

Lidokaina

Lek zmniejsza pobudliwość mięśnia sercowego hamując kanały sodowe, podwyższa próg migotania komór, wywierając jedynie niewielki wpływ na szybkość przewodzenia i repolaryzację.

Wskazania. Lidokaina jest lekiem z wyboru w leczeniu dodatkowych pobudzeń komorowych i częstoskurczów komorowych, przede wszystkim w ostrym zawale mięśnia sercowego. W ostrym zawale serca bywa podawana profilaktycznie w zapobieganiu migotaniu komór, ale nie wykazano jej wpływu na ogólną śmiertelność. W badaniach doświadczalnych na zwierzętach lidokaina podwyższała w sercu próg migotania komór, tzn. że konieczna była większa energia bodźca, aby wywołać migotanie.

W retrospektywnym badaniu 1212 pacjentów obejmującym okres 12 lat, w czasie postępowania resuscytacyjnego przed przyjęciem do szpitala, u 45% osób. którym podano lidokainę, przywrócono spontaniczne krążenie, w porównaniu z 25%, u których nie stosowano lidokainy. W grupie pacjentów, u których stosowano lidokainę - 38% dotarło żywych do szpitala w porównaniu z 18% z grupy pacjentów, którym nie podano lidokainy. Liczba pacjentów wypisanych ze szpitala nie różniła się znamiennie pomiędzy grupami (18% vs 8%).

Ocena. W „Wytycznych 2000” podawanie lidokainy w migotaniu komór i częstoskurczu komoro-wym bez tętna zaliczono do klasy IV (przydatność nieokreślona).