946 II Anestezjologia ogólna
ne ze względów medycznych, podczas znieczulenia konieczna jest obecność osoby asystującej o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych.
Operowanie w ambulatorium, niezależnie od rodzaju i ciężkości zabiegu oraz od rodzaju znieczulenia, związane jest z określonymi wymogami budowlanymi. Należą do nich m.in. sale operacyjne, szatnia dla personelu z umywalką i urządzeniem do dezynfekcji rąk, pomieszczenie na odpady i myjnia, ewentualnie pokój wypoczynkowy lub sala budzeń i szatnia dla chorych. W sali operacyjnej, zależnie od postępowania anestezjologicznego, musi być możliwość odprowadzania gazów'.
Do wyposażenia aparaturowego w znieczuleniu
ambulatoryjnym należą m.in.:
- sprzęt do resuscytacji i do sztucznej wentylacji prowadzonej ręcznie,
- urządzenie do podawania tlenu oraz do odsysania,
- sprzęt do podawania wlewów dożylnych i leczenia wstrząsu,
- ewentualnie aparat do znieczulenia ogólnego (może być też dostarczony przez anestezjologa),
- leki stosowane w przypadkach nagłych, do natychmiastowej dyspozycji i zastosowania,
- roztwory do infuzji.
Operacje i znieczulenia ambulatoryjne należy tak dokumentować, aby była możliwa statystyczna ocena porównawcza dla zapewnienia jakości. Przeprowadzający zabiegi i znieczulenia ambulatoryjne, niezależnie od zawodowego obowiązku dokumentowania, muszą także ująć pewne dane anonimowo.
W celu oceny statystycznej należy szczegółowo ująć anonimowo następujące dane:
- rozpoznanie przedoperacyjne (tekst i kod ICD) (ICD - Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych),
- przygotowanie przedoperacyjne/premedykacja,
- numer operacji,
- rodzaj operacji z podaniem numeru EBM,
- rodzaj znieczulenia z podaniem numeru EBM,
- czas trwania operacji i znieczulenia,
- rozpoznanie pooperacyjne (tekst i kod ICD), -jeżeli jest dostępny: wynik badania histologicznego,
- powikłania:
- powikłania śródoperacyjne,
- powókłania pooperacyjne (np. krwawienie),
- powikłania podczas znieczulenia,
- bezpośrednia kontynuacja leczenia w trybie stacjonarnym,
- chirurgiczna rewizja miejsca operowanego,
- zakażenia,
- powikłania późne, stwierdzone podczas ewentualnego koniecznego badania kontrolnego lub zgłoszone przez lekarza kontynuującego leczenie.
Ponadto dokumentacja chorego musi zawierać:
- wyjaśnienia udzielone pacjentowi dotyczące znieczulenia i operacji,
- opis operacji,
- opis stanu pacjenta przy zwolnieniu do domu spod bezpośredniej opieki medycznej w' praktyce prywatnej lub w szpitalu,
- ewentualne uzgodnienie przyjęcia pacjenta do opieki ambulatoryjnej przez innego lekarza wówczas, gdy konieczna jest dalsza opieka pielęgniarska.
Dodatkowo należy prowadzić statystykę zakażeń okołooperacyjnych.
Operacje ambulatoryjne, po których pacjent jest zwalniany do domu po kilku godzinach, mają następujące zalety: oszczędność kosztów, uniknięcie niepotrzebnych rozstań z rodziną (dotyczy głównie dzieci), uniknięcie zakażeń szpitalnych, utrzymanie wolnych łóżek w szpitalach dla innych pacjentów.
Wiele zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych można przeprowadzić na bazie ambulatoryjnej. W tab. 35.1 podano kilka przykładów.
Nie zaleca się przeprowadzania ambulatoryjnie operacji śródbrzusznych i wewnątrz klatki pier-