larsen0528

528 II Anestezjologia ogólna

chu rurki do góry tak, że szpara glos'ni i otwór maski krtaniowej znajdą się naprzeciwko siebie. Przy prawidłowym położeniu maski krtań jest uszczelniona, a struny głosowe całkowicie wolne; daje to pewną ochronę przed aspiracją płucną.

Ochrona przed zgryzieniem. Aby zapobiec zgryzieniu maski przez pacjenta, włącznie z wystąpieniem niedrożności i uszkodzenia rurki, należy włożyć w usta zabezpieczenie przed zgryzieniem. Najlepiej nadaje się do tego rolka z gazy. Nie należy stosować rurek Guedela, ponieważ częściej przeszkadzają one w prawidłowym umiejscowieniu rurki i prowadzą do nieszczelności.

Postępowanie praktyczne

^ Zwykłe standardowe monitorowanie, dostęp dożylny.

Wybór prawidłowego rozmiaru maski (zob. tab. 21.8):

-    noworodki i niemowlęta do 6,5 kg: rozmiar 1,

-    dzieci do 20 kg: rozmiar 2,

-    dzieci 20-30 kg: rozmiar 2,5,

-    większe dzieci i dorośli 30-70 kg: rozmiar 3,

-    dorośli 70-90 kg: rozmiar 4,

-    dorośli > 90 kg: rozmiar 5.

Ale: mieć w pogotowiu maskę zapasową innej wielkości, w razie gdyby wprowadzana maska okazała się mała łub zbyt duża.

Przed wprowadzeniem opróżnić całkowicie mankiet z powietrza używając strzykawki 10 lub 20 ml; musi utworzyć się płaska owalna powierzchnia, której krawędź odsuwa się od otworu; jeżeli to konieczne, docisnąć mankiet do jakiejś płaskiej podstawy. W przypadku re-sterylizowanych masek: najpierw wypełnić mankiet powietrzem, a potem znowu go opróżnić.

^ Następnie posmarować tylną stronę maski środkiem zmniejszającym tarcie, np. lidokainą w żelu.

^ Głowę pacjenta ułożyć w pozycji wąchania, lekko ją przy tym prostując; postępowaniem alternatywnym jest jej ułożenie w pozycji neutralnej, np. u pacjentów z chorobami kręgosłupa w odcinku szyjnym.

^ Wystarczająco skuteczna preoksygenacja chorego.

^ Wprowadzenie do znieczulenia poprzez dożylne podanie anestetyku, u dzieci alternatywnie także wziewnie. Szczególnie polecany jest pro-pofol w dawkach 2,5-3 mg/kg, z powodu lepszego tłumienia odruchów z dróg oddechowych. Po zastosowaniu tiopentalu lub etomida-tu wskazane jest pogłębienie znieczulenia za pomocą anestetyków wziewnych i dopiero potem wprowadzenie maski. Do wprowadzania maski krtaniowej konieczna jest wystarczająca głębokość znieczulenia, aby nie wywołać kurczu głośni.

^ Maskę twarzową odłożyć i chwycić maskę krtaniową. Otwór maski powinien być skierowany do przodu.

^ Teraz palcem środkowym przesunąć żuchwę do dołu, palec wskazujący ustawić w pozycji do wprowadzania maski. Przednią część maski docisnąć palcem wskazującym do podniebienia twardego i wsunąć tak daleko do jamy ustnej, aż prawidłowo ulokuje się na podniebieniu twardym.

^ Dalej przesunąć maskę w kierunku podstawy języka, aż osiągnie tylną ścianę gardła.

"*■ Następnie koniec rurki uchwycić kciukiem, palcem wskazującym oraz środkowym i przesunąć maskę równomiernym ruchem, aż do pojawienia się oporu. Teraz maska znajduje się w dolnej części gardła, względnie w okolicy górnego zwieracza, a więc na właściwym miejscu (ryc. 21.29). Podczas przesuwania maski starać się nie naciskać na chrząstkę pierście-niowatą, ponieważ mankiet maski będzie się umiejscawiał w zmiennej pozycji z tyłu chrząstki pierścieniowatej i uzyskanie prawidłowej pozycji maski będzie utrudnione.

Teraz wypełnić mankiet powietrzem; powinno wystąpić przy tym lekkie poruszenie się rurki do przodu, względnie do góry. Należy przestrzegać stosowania optymalnych objętości potrzebnych do wypełnienia mankietu (zob. w tab. 21.8):

-    rozmiar 1: 2-5 ml,

-    rozmiar 2: 7-10 ml,

-    rozmiar 2,5: 12-15 ml,

-    rozmiar 3: 15-20 ml,

-    rozmiar 4: 25-30 ml,

-    rozmiar 5: 35-40 ml.

^ Po uszczelnieniu mankietu podłączyć maskę do układu anestetycznego i sprawdzić wentylację obu płuc przez osłuchiwanie oraz za pomocą kapnometrii. Ręczna wentylacja pacjenta powinna odbywać się bez powstawania większego oporu i bez istotnego przecieku. Następnie założyć zabezpieczenie przed zgryzieniem w postaci zwiniętej w rolkę gazy, a maskę krtaniową pewnie umocować plastrem.