larsen0972

972 II Anestezjologia ogólna

►    Przy udzielaniu odpowiedzi na pytania stawiane przez policję lub prokuraturę w celu uzyskania informacji na temat zaistniałego powikłania obwiniony lekarz jest pierwszym świadkiem, dopóki nie zostanie ustalone, że sprawa ma charakter karny lub przeciw komu zostanie skierowany zarzut. W takim przypadku lekarz musi zeznawać zgodnie z prawdą. Może on jednak odmówić złożenia zeznań, gdyby mogły one być wykorzystane do pociągnięcia go do odpowiedzialności karnej za czyn przestępczy.

►    W początkowym stadium śledztwa anestezjolog obwiniony o popełnienie błędu w leczeniu powinien obszernie wyjaśnić przyczynę skorzystania z prawa do odmowy zeznań lub całkowicie odmówić złożenia zeznań.

►    Jeżeli natomiast lekarz może swoimi zeznaniami natychmiast i jednoznacznie dowieść swej niewinności, powinien odpowiednio odnieść się do danej sprawy.

►    Jeżeli anestezjolog zostanie formalnie obwiniony, nie powinien składać ustnych wyjaśnień dotyczących danej sprawy przed policją lub prokuraturą. Powinien natomiast przedstawić swoje stanowisko na piśmie po uprzednim przeanalizowaniu sprawy pod kątem praw'nyni. Najpóźniej w tej fazie lekarz musi zdecydować, czy będzie korzysta! z pomocy obrońcy.

Fałszywe obwinienie lekarza. Czasami pacjenci lub ich rodziny wnoszą całkowicie bezpodstawne oskarżenie przeciwko lekarzowi, które kończy się wszczęciem postępowania sądowego. Nieuzasadnione ściganie jest sprzeczne z prawem, jeżeli uchybia dobrym obyczajom. Skarga złożona w' izbic lekarskiej lub wszczęcie postępowania karnego nie mogą być jednak w ten sposób traktowane. Lekarz powinien powstrzymać się z oskarżeniami z powodu pomówień, ponieważ osoba składająca w' dobrej wierze wniosek o ukaranie nie ponosi ryzyka odszkodowania, gdyby wysunięte

przez nią zarzuty okazały się bezpodstawne.

Piśmiennictwo

BockRW: Die zivilrechtliche Haftung und strafrechl-liche Verantwortlichkeit des Arztes. Chirurg BDC 31: 176-180, 1992.

Bock, RW: Juristische Aspekte der Qualitatssiche-rung. Frauenarzt 8:885-887, 1995.

Dettmeyer R: Medizin und Recht fiir Arzte. Springer. Berlin 2001.

Deutsch E: Medizinrecht, 4. Aufl. Springer, Berlin 1999.

Franzki H: Das operative Risiko - aus der Sicht des Richters. Anasth Intensivmed 8:238, 1990.

Mailach HJ, Schlenker G, Weiser A: Arztliche Kunstfehler. Fischer, Stuttgart 1993.

Muller G: Beweislast und Beweisfuhrung im Arzt-haftungsprozeB. NJW 46:3049-3120, 1997.

Opderbecke HW, WeiBauer W (Hrsg.): Ent-schlieBungen - Empfehlungen - Vereinbarungen. Ein Beitrag zur Qualitatssicherung in der Anasthe-siologie, 2. Aufl. Bibliomed Med. Verl.-Ges., Mel-sungen 1991.

Raabe R, Vogel H: Medizin und Rechtsprechuńg. Neue Urteiłe zu Kunstfehlerprozessen und zur Aufklarungspflicht in Diagnostik und Therapie. Ecomed, Landsberg/Lech 1987.

Ulsenheimer K: Arztstrafrecht in der Praxis. Decker & Muller, Heidelberg 1988.

Ulsenheimer K: Das operative Risiko - aus der Sicht des Verteidigers. Anasth Intensivmed 8:242, 1990.

Ulsenheimer K: „Leitlinien, Richtlinien, Standards.“ Risiko oder Chance fiir Arzt und Patient? An-aesthesist 47, 1998.

WeiBauer W: Das medizinische und forensische Risiko. Anasth Intensivmed 7:205, 1990.

WeiBauer W: Die Zusammenarbeit in der operativen Medizin aus der Sicht des Juristen. Anasth Inten-sivmed 8:228, 1991.