p2190420

OIOKA I CZYN

_az

J&

iiórt tuk mUj notujemy. Wydaje jp bowiem, że motai mówić o tą, ityakiowmj reaktywno#* cola ludzkiego czy fez o instynktownych W nchach (odruchach), trudno natomiast w fym wypadku mówić o popędza popędowe#!. Instynkt wikizuje na ipoiób dynamizowania się wlakiwy samej OH I RjfoffliaK wskazaje na pewną dynamiczną orientację tej natury I okrełkoym kkruakj To mamy na myili, mówiąc o popędzie samo/ach*. wawczym czy itt aktualnym albo rozrodczym. Nie chodzi więc w tym wy. p#k« o    poszczególnych reakcji jako celowych oczyamea

wtycmcgn podmiotu, co mamy na myili ok/etłając je przydawką „muypt łowne*, diodo raczej o pewną wypadkową wielo instynktownych reakcji oda, a przez to tamo 1 charakterystykę samej natury w jej wyraźnie calowej bcnafcowoki dynamicznej. Rzecz jatna, iź mamy tu na myili ..naturę ą* w zaaczeaia ibMikcyjnym. ak jako rzeczywisto# konkretnie istniejącą.« więc pewną rzeczywisto# w oeobte, jak to siaraJiimy się jtz ujął » razdi | (zob 4: Oioba a oafora: od przeciwieństwa do intefracjij. Mi gnane tej mczywittoici tą tcZ człowiekowi wlaiciwe popędy, a za/az/n wybma iię próbka ich imefracji w czynie osoby.

ftpąd jest pewaą postacią dynamizmu wlaiciwego człowiekowi z natury, •tatowego on tez o tyk, o ik stanowi czę# przyrody i pozostaje z mą * i związkach. Rdwnoczeinie jednak popęd me jest w człowieka dynamizaKm li tylko somatycznym. I dlatego tez jego interpretacja na gnane samej tomatyki nie mott byt kompletna. Popędowo# jako okreilooy rys djamnirmy odzkb się bowiem równiet psychice ludzkiej i w gfęj znajduje wtaiciwą tobk wyrazisto#. Tak jest, gdy chodzi o popęd terno-zachowawczy, tak też - z jeszcze większą może wyrazistoicią, gdy chodzi I popęd m Ów psychiczny rys popędu wyraża się w swoistym przy-aigkoii typa emotywnego, klóre przejmuje orientację wlakiwą popędowi, I poniekąd nawet ją wytwarza. Samo bowiem przeżycie przynaglenia, a więc jakby popędzenia", czyli przy mu tu wskazującego na pewną koniec/nott obtdzywKŁ ma chankter psycho-cootywny, a reakcje organizma są tyłka ummycz/u SmjS lego przeżycia. W rozdziak niniejszym, który ma a przedrnsee lammytę człowieka oraz jej adział w integracji osoby w czymc. uj—jrmy się też raczej tomMyaeą niejako warstwą ludzkich popędów, pamipijąc jednak, że ak są one prostym dynamizmem somatycznym.

fapędy I reaktywna# dała

H flkmak) w ciek ladzkim, we właiciwej temu ciału reaktywnokL Budujemy podstawowe wwamokowame łódzkich popędów. Jedli chodzi o tmmwA mmy w czyi

popęd samozachowawczy, to stanowi M jakby wypadkową. I ^H 9 własno# wicia reakcji wegetatywnych. Oparta bowiem 9 kMprtme K| tych reakcji tkwi w otrzymaniu życia wegetatywnego, I ickm w

S prawidłowym rozwijaniu. Utrzymanie f rozwój wegetacji łączą 11 potrzebą jej zachowania, #ąd komet/na pg#0dbrona pr/ed wy/jtikm. I mogłoby zoit/ezyd U wegetację tob jej mtkuóuŁ. Cały argam/as lodtfc ||m jest w potrzebne do tego «urządzema" iimririrbtnuwm. kła działają uamzfzutnie, a więc w sposób wfakrwy Ołtarze, bez odziała dwiademoki oraz aprawczoici osoby. Własna sprawczo# ddi (jjfi99l H i tej dziedzinie samowystarczalna, a kontakt ze łwiadoaokią wr/ymoje popęd samo zachowawczy popr/ez i/w './ucia utkane. Ttfltiahhlsggi cum daje człowiek wyraz w tak często powtarzających ■ dtdafe j#j jk dobrze" albo ,xzoję się źle", Oc/ywtkie, że zdama te wyrażają ik# imłogiczflą. gdyż bardzo często mówią równic* o duchowym mmc odm •icka, ak przede wszystkim służą do wyrpżflM tMpMR fuycmaa Odczucia zdrowia czy choroby, siły czy słabo#* sąi znaczenie tumm zachowawcze. Poprzez te odczucia wyraja się me tyłku ciała, de uktc i popęd samozachowawczy, najiedłej związany z wegomywoa zywmaataą cliła. Ekmentame odczucie głoda czy pragnienia, jak - z draguj maay I odezacie ich zaspokojenia, wyrami również na podłoża pepęda amadw •awczego. Cała olbrzymia wiedza i sztuka medyczna rozrosła 1 w dagi do lego popędu, Litwo stwierdź#, Ze mc ogranicza się on do samej MM* liki, ak stanowi pewien rys dynamiczny cakj ludzkiej tumy i eg/yttcacji

Popęd lemoiadrnwiway

6w rys wykazuje znaczenie wręcz metałizycznc Interpretacja popędi mmi Iz* sięgnął do tego znaczenia. U korzenia popędu samozachowawczego kryje uę bowiem pewna zasadnicza i/e# i zasadnicza waru#. Tą uełoą i •wiokią jest samo istnienie Popęd samozachowawczy jem I jakby przymua nawata. podmiotowa konieczno# immeaia, wpisana w całą dyamatag nrukturę człowieka. Służą mo wtzyttkie dyaamrtmy sommycac #njw> czające wegetację, służy mo w danym wypad ko oócncu imcuywao|s przy* naglenia, które odzywa iię wówczas, gdy wegetacja u. a m i a* a* fizyczne istnienie człowieka (istnknie ,» ciek") i I Odwma I spotyka się /at / umysłową ałirmacją istmcma, ze 9j    li datom

m mm# i żyd. a źle - istnienie i życie wraek. przy czym H ampdMBt kirmacja immeaia i życia wyfcazoje szczególną I podstawową wiru# Mps Wawiia. Dzięki terno popęd samozachowawczy pmyhiea w ciłuw wie paąi#