skanuj0374

374 Cyfrowe oświetlenie i rendering

Rysunek 11.14.

Dodanie do siebie obrazu statku kosmicznego (po lewej) i rozmytej kopii przebiegu rozbłysków (w środku) daje efekt blasku dookoła rozbłysków (po prawej).

Przebiegi odbić zwierciadlanych

Przebieg odbić zwierciadlanych (ang. rejlection pass) może obejmować odbicia obiektu w nim samym, odbicia innych obiektów lub odbicia otaczającej scenerii. Często trzeba wyrenderować kilka przebiegów odbić, zwłaszcza gdy chcemy wyizolować raytracingowe odbicia na różnych obiektach.

Aby przygotować przebieg odbić zwierciadlanych pokazujący odbicia otoczenia na statku kosmicznym, na statek kosmiczny nakładany jest shader, który nie oblicza rozproszonych odbić światła i rozbłysków (nadaje mu się czarny kolor i rozmiar rozbłysku równy 0), ale ma własności refleksyjne. Obiekty, które powinny być odbijane, są niewidoczne w podstawowym atrybucie widoczności, ale pozostawia się ich widoczność w odbiciach. Rezultat pokazuje wyłącznie odbicia na statku kosmicznym, bez żadnego oświetlenia światłem rozpraszanym czy odbić źródła światła. Przebieg odbić zwierciadlanych dla statku kosmicznego jest niezależny od innych przebiegów odbić zwierciadlanych, które mogą być dodane później, na przykład w przypadku, gdyby renderować odbicia statku na refleksyjnej powierzchni podłoża.

Komponowanie odbić zwierciadlanych

Przebiegi odbić zwierciadlanych, odbić rozproszonych i rozbłysków mogą być komponowane razem za pomocą trybu Add (lub Linear Dodge w Photoshopie), jak widać na rysunku 11.15. W ten sposób jaśniejsze obszary przebiegów odbić zwierciadlanych i rozbłysków rozjaśnią przebieg rozproszonych odbić światła, a czarne obszary nie będą miały żadnego efektu.

Niektórzy używają trybu Screen zamiast Add podczas komponowania tych przebiegów. Zamiast dodawać do siebie wartości jak we wzorze a+b< tryb Screen oblicza l-(l-a)*(l-b). Rezultat wygląda podobnie, ale nie tak jasno. Podczas gdy tryb Add jest bardziej wierny wynikowi, który uzyskuje