104 Cyfrowe oświetlenie i rendering
Prosty system oświetlenia plenerowego można stworzyć, dodając do sceny trzy komponenty: Po pierwsze, głównym źródłem oświetlenia w scenach dziennych jest zazwyczaj bezpośrednie światło słoneczne.
Po drugie, należy dodać iluminację z nieba. W prawdziwym świecie iluminacja nieba może w rzeczywistości być światłem słonecznym, które zostało rozproszone w atmosferze, ale w grafice 3D rozpatruje się ją jako osobne źródło światła. Na koniec dodane musi zostać światło pośrednie. Jest to światło odbite od powierzchni w scenie: nie pochodzi bezpośrednio ze słońca ani nieba. W tym podrozdziale przyjrzymy się tym trzem etapom oraz niektórym opcjom i decyzjom, które trzeba po drodze podjąć.
Należy zastanowić się nad oświetlaną sceną. Jaka jest pora dnia? Jeśli scena znajduje się w plenerze, to czy oświetlana jest bezpośrednim światłem słonecznym? W pierwszej kolejności należy zastanowić się nad słońcem, ponieważ to ono będzie światłem kluczowym (ang. key light) — najważniejszym, głównym światłem w scenie. Kąt padania światła słonecznego zależy od pory dnia, ale biorąc pod uwagę fakt, że widzowie nie wiedzą zwykle, czy kamera skierowana jest na wschód, czy na zachód, najczęściej mamy swobodę w określeniu położenia słońca, z którego najlepiej oświetli ono scenę.
Światło słoneczne nie wymaga uwzględnienia zaniku w zależności od dystansu. Światło przebyło miliony kilometrów, zanim dotarło do sceny więc nieprawdopodobne jest, żeby zauważalnie straciło na intensywności na przestrzeni kilku ostatnich metrów.
Należy stosować żółty kolor słońca przez większą część dnia, używając koloru pomarańczowego lub czerwonego tylko podczas wschodu lub zachodu słońca. Poniżej znajduje się kilka przykładowych kolorów, w składowych z zakresu 0-255 oraz 0-1, w zależności od tego, jaki format kolorów obsługuje nasz program 3D. Bardziej szczegółowe tabele kolorów znajdują się w rozdziale 8., „Sztuka i nauka koloru ”, ale ta powinna wystarczyć na początek.