skanuj0296

296 Cyfrowe oświetlenie i rendering

pozwalać na kalkulację pełnego, ciągłego spektrum długości fali. Przejawem tych ograniczeń podczas symulacji dyspersji optycznej może być pojawienie się artefaktów w postaci pasm kolorów czerwonego, zielonego i niebieskiego. Kilka rendererów umożliwia symulację całego ciągłego spektrum, ale rendering w formacie RGB pozostaje standardem w branży grafiki komputerowej. Rysunek 9.21 wyrenderowany został w formacie RGB, ale wykorzystanie efektu miękkiej refrakcji zapobiega pojawieniu się pasków.

Limity refrakcji

Podobnie jak w przypadku odbić oraz raytracingowych cieni, refrakcja także musi być ograniczona. Istnieją jednak sytuacje, gdy limit refrakcji musi być stosunkowo wysoki, aby móc coś dostrzec przez wszystkie refrakcyjne powierzchnie w scenie. Rysunek 9.22 pokazuje scenę, dla której limit refrakcji równy 2 (po lewej) jest niewystarczający, aby dostrzec, co znajduje się za rzędem talerzy. Podniesienie limitu do 8 pozwoli spoglądać przez wszystkie talerze.

Rysunek 9.22

Zbyt niska głębokość śledzenia (po lewej) sprawia, że niektóre obiekty wydają się mniej przezroczyste niż w rzeczywistości, podczas gdy jej wyższa wartość (po prawej) pozwala patrzeć przez wszystkie obiekty załamujące światło.

Należy policzyć, ile potrzebujemy powierzchni, które mają zachować przezroczystość, a następnie ustawić limit refrakcji w parametrach shadera. Globalne ustawienia limitów refrakcji muszą być wystarczająco wysokie, aby umożliwiały' patrzenie przez wszystkie warstwy w scenie.

Liczba kroków refrakcji nie ma wpływu na przezroczystą powierzchnię, która nie załamuje światła. Jeśli niektóre z przezroczystych powierzchni, które nie mogą blokować widoczności, nie muszą koniecznie załamywać światła, powinno się stworzyć dla nich oddzielny shader szkła z wyłączoną refrakcją. Nie będzie wówczas konieczności zwiększania za bardzo limitu refrakcji.