274 Cyfrowe oświetlenie i rendering
jej normalnej względem kierunku źródła światła. Z kolei cieniowanie wykorzystujące odbicia kierunkowe obliczane jest dla danego kąta kamery i zależy od kąta pomiędzy kierunkiem źródłem światła a normalną powierzchni oraz od kierunku kamery. Z tego powodu rozbłyski są przykładem cieniowania zależnego od punktu obserwacji.
Cieniowanie zależne od punktu obserwacji obejmuje każdy efekt, który zmienia się w zależności od kąta kamery, z którego został wyrenderowany. Rozbłyski, odbicia i załamania światła są przykładem cieniowania zależnego od punktu widzenia; wydają się one przemieszczać po powierzchni, gdy ogląda się ją pod różnymi kątami. W przeciwieństwie do nich, cieniowanie oparte na odbiciach rozpraszających czy rzucanie cieni, jako przykłady cieniowania niezależnego od punktu obserwacji, mogą być obliczone bez brania pod uwagę kąta kamery.
Duże, jasne, rozmyte rozbłyski są często nadużywanym efektem w grafice komputerowej. Używanie rozbłysków w niewłaściwy sposób lub ich nieprawidłowe ustawienia prowadzą do wyglądających sztucznie renderingów. Jednak niemal wszystkie powierzchnie w rzeczywistości przejawiają w jakimś stopniu właściwości refleksyjne, więc odpowiednie ich użycie może dodać realizmu do renderingów:
Jakość cieniowania można poprawić poprzez nadanie rozbłyskom odpowiedniego rozmiaru, koloru, kształtu czy ich odpowiednie umiejscowienie. Najlepszym wyjściem przy modyfikacji rozbłysków jest znalezienie prawdziwego przykładu materiału, który chcemy odtworzyć, i przestudiowanie, w jaki sposób odbija on światło.
Poprzez analizę fotografii referencyjnych czy rzeczywistych materiałów można dostosować rozbłyski do ich rzeczywistego wyglądu, a nie do domyślnych ustawień aplikacji czy naszych wyobrażeń.
W rzeczywistości rozmiar rozbłysku zależy od dwóch czynników: źródła światła i powierzchni. Większe źródło światła, bądź też źródło światła umieszczone bliżej oświetlanej powierzchni, wytworzy na niej większy rozbłysk. Rodzaj powierzchni ma także wpływ na rozmiar rozbłysku.