SWScan00010

8 KONTRAKTY TERMINOWE I OPCJE

Tabela l.l Wykorzystanie kontraktów futures w transakcjach zabezpieczających.

Z warsztatu inwestora - lipiec:

Spółka A - ma zapłacić we wrześniu 1 milion funtów za towary importowane z Wielkiej Brytanii.

Spółka B - otrzyma we wrześniu 3 miliony funtów za towary eksportowane do Wielkiej Brytanii.

Notowania:

Aktualny kurs wymiany:    1,6920.

Terminowa cena we wrześniu:    1,6850.

Wielkość kontraktu futures:    62 500 funtów.

Strategia zabezpieczająca spółki A:

Długa pozycja w 16 kontraktach futures. Ustala ona kurs wymiany 1 miliona funtów na 1,6850.

Strategia zabezpieczająca spółki B:

Krótka pozycja w 48 kontraktach futures. Pozwala ona ustalić kurs wymiany 3 milionów funtów na 1,6850.

Zastosowanie zabezpieczającej transakcji futures nie daje pewności co do trafności podjętej decyzji - to bowiem, czy decyzja była słuszna, zależy od rzeczywistych cen, które będą obowiązywały w przyszłości.

Przykładowe użycie kontraktów opcyjnych w transakcjach zabezpieczających

Opcje, podobnie jak futures, mogą być wykorzystywane w celu zabezpieczenia aktywów. Załóżmy, że istnieje inwestor, który posiada w sierpniu 500 akcji IBM. Aktualna cena akcji jest równa 52 dolarom. Inwestor, przewidując silny spadek cen spółki w ciągu najbliższych dwóch miesięcy, chce się zabezpieczyć przed stratami stosując kontrakty opcyjne. Kupuje więc na Chicago Board Options Exchange opcje sprzedaży 500 akcji z ceną wykonania równą 50 dolarów (na CBOE jeden kontrakt opcyjny opiewa na 100 akcji, więc nasz przykładowy inwestor kupuje pięć kontraktów). Jeśli cena opcji sprzedaży wynosi 4 dolary, będzie on musiał zapłacić 400 dolarów (= 100 x 4 $) za każdy kontrakt, a całkowity koszt strategii zabezpieczającej zamknie się sumą 2000 dolarów (= 5 x 400 $).

Opisana strategia jest podsumowana w tabeli 1.2. Jej koszt wynosi 2000 dolarów, lecz gwarantuje, w okresie ważności opcji, możliwość sprzedania akcji po cenie nie niższej niż 50 dolarów. Jeśli prognozy inwestora sprawdzą się i cena akcji IBM spadnie poniżej 50 dolarów, może on wykonać opcje otrzymując za swoje akcje sumę 25 000 dolarów (biorąc pod uwagę koszt strategii zabezpieczającej - 23 000 dolarów). Jeśli cena akcji utrzyma się powyżej 50 dolarów, opcje wygasną niewykorzystane, jednakże wartość aktywów naszego inwestora nadal będzie wyższa niż 25 000 dolarów (lub, uwzględniając koszty strategii, wyższa niż 23 000 dolarów).

Tabela 1.2 Zastosowanie opcji w strategii zabezpieczającej.

Z warsztatu inwestora - sierpień:

Inwestor posiadający 500 akcji IBM chce zabezpieczyć się przed możliwością spadku kursów w ciągu najbliższych dwóch miesięcy.

Notowania:

aktualny kurs akcji IBM:    52 dolary

kurs październikowej opcji sprzedaży IBM:    4 dolary

Strategia zabezpieczająca inwestora:

Inwestor kupuje pięć opcyjnych kontraktów sprzedaży za sumę 2000 dolarów (= 5 x 100 x 4$).

Rezultat:

Inwestor posiada prawo do sprzedaży akcji za minimum 25 000 dolarów (= 500 x 50 $).

Porównanie

Porównanie tabel 1.1 i 1.2 ukazuje podstawowe różnice pomiędzy stosowaniem transakcji futures i transakcji opcyjnych w strategiach zabezpieczających. Kontrakty futures neutralizują ryzyko poprzez ustalenie ceny aktywów bazowych na określonym poziomie. Kontrakty opcyjne stanowią zabezpieczenie umożliwiające inwestorowi ochronę przed niepomyślnymi zmianami cen w przyszłości i jednocześnie pozwalają mu odnosić korzyści ze sprzyjających ruchów cen. W przeciwieństwie do futures, kontrakty opcyjne wymagają uiszczenia opłaty początkowej.

Spekulacja

Rozważmy obecnie, w jaki sposób rynki transakcji futures i opcji mogą być wykorzystane przez spekulantów. Podczas gdy inwestorzy stosujący strategie zabezpieczające starają się unikać niepomyślnych ruchów cen, spekulanci próbują zająć odpowiednią pozycję na rynku, by te ruchy w maksymalnym stopniu wykorzystać.

Przykład spekulacji kontraktami futures

Rozważmy sytuację amerykańskiego spekulanta dysponującego równowartością 250 000 funtów, który w lutym spodziewa się, że w ciągu najbliższych dwóch miesięcy funt szterling umocni się w stosunku do dolara ameiykańskiego. Może on zakupić 250 000 funtów w nadziei, że sprzeda je po korzystniejszym kursie. Nabyte funty będą przechowywane na oprocentowanym rachunku bankowym. Inną ewentualnością jest zajęcie długiej pozycji w czterech kwietniowych kontraktach futures na funty szterlingi (każdy z kontraktów opiewa na 62 500 funtów).