SWScan00054

94 Kontrakty terminowe i opcje

Tabela 4.2 Długa pozycja zabezpieczająca.

Z warsztatu inwestora - 15 stycznia:

Firma zajmująca się przetwórstwem miedzi przewidując swoje zapotrzebowanie na ten surowiec w wysokości 100 000 funtów podpisuje umowę kupna z dostawą 15 maja. Cena gotówkowa miedzi wynosi 140 centów za funt wagi, a cena majowych kontraktów futures jest równa 120 centów za funt.

Strategia zabezpieczająca:

15 stycznia: zajęcie pozycji długiej w czterech majowych kontraktach futures na miedź.

15 maja:    zamknięcie pozycji futures.

Rezultaty:

W wyniku zastosowania powyższej strategii spółka zapewnia sobie cenę rozliczenia podpisanej umowy bliską 120 centów za funt wagi.

Przykład 1:

Koszt nabycia miedzi według ceny gotówkowej z 15 maja wynosi 125 centów za funt. Spółka zyskuje 5 centów za funt w wyniku zamknięcia pozycji futures.

Przykład 2:

Koszt nabycia miedzi według ceny gotówkowej z 15 maja wynosi 105 centów za funt. Spółka traci 15 centów za funt w wyniku zamknięcia pozycji futures.

miesiącem dostawy dla kontraktów futures, to w dniu 15 sierpnia cena terminowa powinna być bardzo bliska ceny gotówkowej. W ten sposób, dzięki sprzedanym kontraktom futures, spółka zyskuje w przybliżeniu 1,25 dolara na baryłkę (= 18,75 $ - 17,5 $), co daje całkowity zysk równy 1,25 miliona dolarów. Suma uzyskana w wyniku wykonania umowy oraz zawarcia transakcji zabezpieczającej jest równa 18,75 dolara za baryłkę, czyli w sumie 18,75 miliona dolarów.

Analogicznie, jeśli cena gotówkowa ropy naftowej w dniu 15 sierpnia wyniesie 19,5 dolara za baryłkę, to spółka uzyska taką cenę w wyniku realizacji warunków umowy, jednocześnie tracąc w wyniku zamknięcia pozycji krótkiej w kontraktach futures około 0,75 dolara (= 19,5 $-18,75 $) na każdej baryłce. Podobnie jak w poprzednim przykładzie całkowity przychód spółki wyniesie około 18,75 miliona dolarów. Łatwo zauważyć, że niezależnie od zmiany ceny ropy na rynku gotówkowym rzeczywista cena uzyskana przez spółkę będzie taka sama. Przykład ten został podsumowany w tabeli 4.1.

Długie pozycje zabezpieczające

Transakcje związane z zajęciem długiej pozycji w kontraktach futures zwane są długimi pozycjami zabezpieczającymi (long hedges). Strategie takie stosuje się, gdy spółka ma zamiar nabyć określone aktywa w przyszłości i chce już teraz ustalić cenę zakupu.

Strategie zabezpieczające

95

Załóżmy, że w dniu 15 stycznia producent wie, iż 15 maja będzie potrzebował 100 000 funtów miedzi i w związku z tym podpisuje określoną umowę na jej dostawę. Cena gotówkowa miedzi jest równa 140 centów za funt wagi, a cena majowych kontraktów futures - 120 centów za funt wagi. Producent może zabezpieczyć się przed ryzykiem zajmując pozycję długą w czterech majowych kontraktach futures notowanych na COMEX i zamykając tę pozycję 15 maja. Każdy kontrakt opiewa na dostawę 25 000 funtów miedzi. Efektem strategii jest ustalenie ceny rozliczenia umowy dostawy miedzi na poziomie zbliżonym do 120 centów za funt wagi.

Przykład ten jest podsumowany w tabeli 4.2. Załóżmy, że cena gotówkowa miedzi w dniu 15 maja ukształtowała się na poziomie 125 centów za funt wagi. Ponieważ maj jest miesiącem dostawy dla kontraktów futures, cena terminowa powinna być bardzo zbliżona do ceny gotówkowej. W ten sposób producent zyskuje około 5000 dolarów (= 100000 x (1,25 $ - 1,2 $)) w wyniku zamknięcia pozycji w kontraktach futures. Za dostawę miedzi płaci on 125 000 dolarów (= 100000 x 1,25 $). W ten sposób całkowity koszt nabycia miedzi jest w przybliżeniu równy 120 000 dolarów (= 125000 $ - 5000 $). W razie spadku ceny gotówkowej miedzi w dniu 15 maja do poziomu 105 centów za funt wagi, wyniki zastosowania powyższej strategii byłyby następujące: producent traci w przybliżeniu 15 000 dolarów (= 100000 x (1,2 $ - 1,05 $)) w wyniku zamknięcia pozycji futures oraz płaci za dostawę miedzi 105 000 dolarów (= 100000 x 1,05 $). Podobnie jak w poprzedniej sytuacji, całkowity koszt nabycia miedzi wyniósł 120 000 dolarów, czyli 120 centów za funt wagi.

Warto zauważyć, że dla spółki użycie kontraktów futures jest korzystniejsze niż kupno miedzi w dniu 15 stycznia na rynku gotówkowym. W takim bowiem wypadku zapłaciłaby ona zamiast 120 centów za funt wagi - 140 centów, a ponadto poniosłaby potencjalne koszty oprocentowania oraz koszty magazynowania. Dla spółki, która ciągle wykorzystuje miedź w swych procesach produkcyjnych, te dodatkowe koszty równoważone są przez stopę użyteczności wynikającą z posiadania miedzi. (Na temat stopy użyteczności pisaliśmy w rozdziale trzecim). Dla spółki, która nie będzie potrzebowała tego surowca do 15 maja, stopa użyteczności ma wartość zerową.

Długą pozycję zabezpieczającą można także wykorzystać w celu częściowego zneutralizowania aktualnej pozycji krótkiej. Rozważmy sytuację inwestora, który dokonał krótkiej sprzedaży akcji określonej spółki. Część ryzyka związanego z tą inwestycją wynika z zachowania tynku akcji jako całości. Inwestor może zneutralizować tę część ryzyka zajmując pozycję długą w kontraktach futures na indeks giełdowy. Ten rodzaj strategii zabezpieczającej zostanie przedyskutowany w dalszej części tego rozdziału.

W obu przykładach przedstawionych w tabelach 4.2 i 4.1 zakładamy wprawdzie, że pozycja futures jest zamykana w miesiącu dostawy, ale strategia zabezpieczająca spełni swoje zadania także w przypadku fizycznej dostawy aktywów pierwotnych. Należy jednak wziąć pod uwagę to, że