Zdjęcie4003

212

Rozdział 9. Metodologia indywidualnej diagnozy dytkfctfj

-4- Wiele8-13 Wiele 13-17    ~ Wiele i?-ao]

Rysunek 9.1 Profil skal wechslerowsklch sporządzony na podstawie mik arytmetycznych wyników w podskalach dla trzech *up wiekowych osób i dytttaą rozwojową

Źrtdto; oprecowem wtosne.

Uzyskane wyniki mogą być użyteczne dla praktyki psychoio|jeaq w tym sensie, że uzyskanie takiej wzorcowej konfiguracji profilu nram i argumentem potwierdzającym trafność postawienia diagnozy dyriefapu podstawie innych kryteriów. Natomiast w przypadku gdy profil iadywidi ! ainego dziecka, badanego z powodu podejrzenia dy&leksji, nie odarien* dla podanej konfiguracji - nie oznacza to absolutnie argumentu przeciw postawieniu takiej diagnozy.

9.2. Podstawowe elementy I celo postępowania diagnostycznego

Nie jest celem tej publikacji rozważanie wszystkich szczegółowych tów indywidualnej diagnozy klinicznej dziecka z trudnościami w ucarw się, dlatego w tym podrozdziale zostanie przeanalizowany wybór nicó związanych z diagnozą, koncentrujący się na tyra,cobezpoW8to^ tyczy dysleksji. Oczywiście diagnozowanie ma charakter

(oflej mówiąc, jest oparte na rozpoznaniu przeprowadzonym przez kilku specjalistów (pedagoga, psychologa, ncuropsychológa, logopedę, czasem lekarzy różnych specjalności) i na podstawie informacji z różnych źródeł (informacje od nauczyciela/i i rodziców). Ten aspekt diagnozy został już niejednokrotnie opisywany w literaturze przez Bogdanowicz (2003 i nast.) a także innych autorów.

Poszukując podstaw do decyzji diagnostycznej, należy wziąć pod

1)    diagnozę sprawności najistotniejszych dla różnicowania dysleksji i innymi zaburzeniami (kryterium objawowe oraz kryterium rozbieżności i kryterium wykluczania) - zasadniczą podstawę sformułowania diagnozy różnicowej,

2)    diagnozę innych ważnych funkcji poznawczych i percepcyjno--rootorycznych, które mogą być związane z trudnościami w czytania i pisali*, choć nie bezpośrednio,

3)    diagnozę całokształtu funkcjonowania ucznia z jego mocnymi i słabymi stronami, w tym psychospołecznego,

4)    ocenę funkęjł istotnych dla ukierunkowania terapii i rozwijania mechanizmów kompensacyjnych.

Blok rozszerzający 9.1 przedstawia propozycję programu postępowania diagnostycznego, uwzględniającego diagnozę dysleksji z punktu widzenia deficytu językowego fonołogicznego. Tłeści oznaczone tłustym drukiem stanowią elementy najważniejsze, różnicujące dla takiej diagnozy.

Hok rozszorząjący 9.1

Elementy diagnozy dysleksji rozwojowej (opracowanie własna) ftopam indywidualnego badania diagnostycznego:

L Faza wstępna

1)    rozpoznanie kontekstu sytuacji diagx»tycznej

2)    rozpoznanie prrattagj żyda l nawoju proMamćw z uaanłem śą 3| okreSfenfe dotychcaeon^ch dzJateó w arięzku.z ptobłamem

41 wspótwystąpowanle zaburzeń I trudności

H Ocana czynności czytania I plaanta oraz Innych umlajftnoścl admlnyoh 1, czytania - dahodowawia.    aytanró niepowiązanych włazów (awantualnla popoa-

dnne oceną znalomoicł Mer)

2) czytanie tekstu .    i | • H|| |

3)    czytanie A zrozumieniem |    |

4'czytania aitucznych wyraeów