Zdjęcie4002

Zdjęcie4002



260    Rozdział 9. Metodologu indywidualnej diagnozy dydek*

w grupie najstarszej, co pokazuje, jak bardzo dzieci z dyslcksją nfcn%ą między sobą na indywidualnym poziomie.

tabela 9.1. Charakterystyka ilorazów inteligencji w skalach WtSC-R i WAis$ipk w trzech grupach wnękowych

Wiek życia

1 N

Podskaia

wykonawcza

Sta* Pffta

Skala : średnia odchylenie standardowe i rozpiętość

średnia odchylenie standardowe | rozpiętość

kedaa

afctyer*

standardom

rozpiętość

106

107

loe

i 8:0-43:0

81

WSC-R ; 17

14

15

(85-142)

(85-137)

(85*14)0

106

104

106

113:1-17,*0

104

WSC-R i 12

12

11

(85-135)

(85-135)

05-135

108

105

107

1 1U-2CW

1 65 1

WMS-R 11

12

10

L 1

; (87-138)

(86-136)

«■*»

Mb: opwmnt *tasne.

Ze względu na pewne kontrowersje dotyczące przewagi tynftói skali wykonawczej nad werbalną w skalach wechslerowskich u osób z de-leksją przeanalizowano różnice między podskalami uzyskane u indywida* alnych osób. Uzyskane rezultaty wskazują, że rozrzut różnic między pod-skalami jest ogromny i przebiega zarówno z przewagą YIQ, jak i PIO (tabela 9.2). Pewne ciekawsze światło na wyniki w testach inteligencji izm analiza odsetka badanych uzyskujących znaczące (wyższe od oddąfcś standardowego dla skali) różnice między podskalami W analizonąd podgrupach - z wyjątkiem młodych dorosłych - wyraźnie częściej zdam się sytuacja z przewagą skali wykonawczej. Z drugiej strony jednak wywk uzyskane między 1Q w podskalach wskazują na bardzo duże woźnico** indywidualne.

Hierarchia wyników w poszczególnych podlesiach, ze wskazanie* tych, które prezentują poziomy najniższe i najwyższe, jest zWiwiw wszystkich porównaniach (ze względu na wiek i nasilenie objww z wyjątkiem zmiennej płci) (por. razdz. 5). Pokazuje ona, że najniższe r niłd osoby z dydeksją osiągają zgodnie z podtestach Powtarzanie qk

Tabela 9.2. Różnice pomiędzy skalą słowną (V)Q) i wykonawczą <PIQ) w badanych pupach makowych osób z dysleksją rozwojową

Gną*

Rozpiętość różnic między IQ w podskalach w catej grupie

VłQ - PtQ > 16 (% badanych)

V1Q - PKJ < -15 (% badanych)

Weki

(-34) - 34

15.8

21.1

(-30) - 28

5,1

11.5

Wiek 3

(-22) - 18

15,6

9.4

Cela pupa

_(-34) - 34__

__

_17.2_1

2Mk opracowanie waana.

Arytmetyka i Kodowanie (z wyjątkiem dziewczynek jako podgrupy) oraz w podteŚoe Wiadomości. Natomiast najwyższe wyniki występują w podlesiach Podobieństwa, Słownik. Porządkowanie obrazków i Klocki (tu byty już pewne wahania) (Krasowicz-Kupis, Bogdanowicz 2001).

Zasadniczo wyniki te potwierdzają tezę o charakterystycznym dla dyv teksji profilu wyników: ACH> (skrót pochodzi od angielskich nazw podte-stów -Arithmetic, Coding, Information, Digir Span), opiewanym w literaturze najczęściej jako profil charakterystyczny dla dysleksji (Miles i Miles 1990;'Httemore, Lawson i Inglis 1985; MilesiHllis 1981), ale także dla innych oburzeń uczenia się. Profil dziewczynek wykazywał interesującą odmienność -wysoki średni wynik w podteście Kodowanie (3-krotnie niższy wynik uzyskali chłopcy), średni profil dla badanej grupy prezentuje rysunek 9.1.

Wykres ukazuje dość dużą zgodność w profilach podtestów skali Wechslera dla wszystkich trzech grup wiekowych —ukazując obniżenie wyników w podlesiach Powtarzanie cyfr (najniższe we wszystkich grupach). Wiadomości i Słownik. Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, że wyniki te są obniżone w stosunku do przeciętnej profilu, ale w kategoriach ogólnych nie są niskie, a raczej przeciętne, ewentualnie w przypadku Powtarzania cyfr niższe niż przeciętne. Zatem w sensie statystycznym uzyskany profil jest bliski profilowi ACID, ale nie wnosi on wiele do indywidualnej diagnozy, istnieje bowiem tylko podwyższone prawdopodobieństwo uzyskania takiej konfiguracji wyników u konkretnego dziecka.

Analiza intraprofilowa wykazuje istotne odchylenie pomiędzy podlesiem Powtarzanie cyfr a podlesiami Słownik i Podobieństwa we wszystkich grupach (p < 0,01), a także w stosunku do podtestu Klocki w najstarsze) grupie wiekowej (p < 0,01).


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zdjęcie4001 258 Rozdział 9. Metodologia indywidualnej diagnozy dysleksji niki ogólne w postaci 1Q w
Zdjęcie4003 212 Rozdział 9. Metodologia indywidualnej diagnozy dytkfctfj -4- Wiele8-13 Wiele 13-17 &
Zdjęcie3999 254 Rozdział 9. Metodologia indywidualnej diagnozy dyddaji Maźfhwe jest takie tmzgł^dnie
Zdjęcie4005 266 Rozdali 9. Metodologia indywidualnej diagnozy dy tlekiji Brejnak i Zabłocki (1999) z
Zdjęcie3996 260 Roitlzul 8. Metodologii badań naukowych nad ijawitkwm dyslclajl Podsumowując treść t
Zdjęcie4004 264 tanimi ju Metodologia indywidualnej diagnozy dyddóp 5 pisanie za siocho S posna Mi z
Zdjęcie3982 222 Rozdział 8. Metodologia badań naukowych nad zjawiskiem dyskksji niem w problematykę
Zdjęcie3983 224 Rozdział 8. Metodologia badan naukowych nad zjawitkiem dytWnji 1 badania funkcjonowa
Zdjęcie3984 236 Rozdział 8. Metodologia badań naukowych nad zjawiiktent dyiklng informacji czy defic
Zdjęcie3985 238 Rozdział i. Metodologia badań naukowrch nad zjawiskiem dysJelaji Tfc analizy są prow
Zdjęcie3986 230 Rozdział 8. Metodologią badań naukowych nad ziawitkicm dyalckap badawcze. Każda ma s
Zdjęcie3988 234 Rozdział 8. Metodologia badań naukowych nad zjawiskiem dysUksji rozwojowej. Celem og
Zdjęcie3990 238 Rozdział 8. Metodologia badań naukowych nad zjawiskiem dytlckiji Blok rozszerzający
Zdjęcie3992 242 Rozdział 8. Metodologia badań naukowych nad zjawiskiem dyslckap 8.4. Kontrowers
Zdjęcie3993 244 Rozdział 8. Metodologia badań naukowych nad ziawńkiem dyslcksji 8.4.4. Częstość wyst
Zdjęcie3995 248 Rozdział 8. Metodologia badań nniil licowych nad zjawiikiem dyilektji 248 Rozdz
Zdjęcie4000 Ż5$ Kołitrial*. Metodologia Indywidualnej dingnoiy dyłlekiji Oczne. Znajduje to takie sw
strona0049 Rozdział 3. Metodologia badań własnych 57 -    metodę indywidualnych przyp
Zdjęcie3949 156 Rozdział 4. Oblicza dysleksji rozwojowej Rysunek 4.2. Rysunek 10-letniego dziecka ze

więcej podobnych podstron